Σιτ, μερντ, κακά! Οποία γκαντεμιά κι αυτή, η εικοστή έκτη Οκτωβρίου (εθνική εορτή της Κουράς των Ομολόγων) να ακολουθείται σε απόσταση σαρανταοκταώρου από την εικοστή ογδόη (εθνική επέτειο του ΟΧΙ);
Την πρώτη και την επόμενη μέρα οι εξοχότατοι πανηγύριζαν για την πολλοστή σωτηρία της χώρας (που θα ξαναφέρει το έτος 2021 το χρέος στο ύψος του 2009 και τη ζωή των πληβείων και πληβειοποιουμένων στα επίπεδα του 1909). Το πρωί της μεθεπόμενης μέρας, ωστόσο, αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν έντρομοι τις πολυθρόνες των επισήμων στις ανά την επικράτεια παρελάσεις, λόγω του πλήθους και του πάθους των ανεύθυνων αντιδράσεων των ανεπισήμων.
Εμφανώς θορυβημένοι από τις ασεβείς εκδηλώσεις του πλήθους, οι φυγαδευθέντες αξιωματούχοι προσέγγισαν εν ριπή οφθαλμού τις γυαλιστερές κάμερες και τα χνουδωτά μαρκούτσια των τηλεοπτικών συνεργείων, καταγγέλλοντας την αμαύρωση της επετείου από αντεθνικοαναρχοαριστερές μειοψηφίες και καλώντας το λαό να συνειδητοποιήσει, επιτέλους, πως τα ΝΑΙ του Μνημονίου, του Μεσοπρόθεσμου και της Κουράς, αποτελούν την ιστορική συνέχεια και δικαίωση του ΟΧΙ, απέναντι στον φασισμό και το ναζισμό. Την εμβληματική αυτή θεωρία τεκμηρίωσε επιστημονικώς ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Κρατικής Πυγμής σινιόρε Φρέντο Παπουτσίνο, ο οποίος διαβεβαίωσε πως οι αντιδρώντες εναντίον της εν λόγω ιστορικής εποποιίας επωάζουν (λαϊκιστί, κλωσσάνε) το αβγό του φιδιού.
Η θέση αυτή του δόκτορος Παπουτσίνο αποκατέστησε ακαριαίως την ιστορική αλήθεια, δίνοντας οριστική απάντηση σε πλήθος διλημμάτων, τα οποία κατέτρωγαν τη σκέψη και τη συνείδηση εκατομμυρίων ανθρώπων, τόσο εντός όσο και εκτός της ελληνικής επικρατείας. Η τελική ιστορική απάντηση την οποία διετύπωσε ο ιδιοφυής αυτός διανοούμενος, ως προς το συγκεκριμένο ερώτημα, μπορεί να διατυπωθεί συνοπτικώς ως εξής:
Το αβγό του φιδιού δεν επωάζεται στη θαλπωρή των τρυφερών οπισθίων (λαϊκιστί, κώλων) της Αγγέλα Μέγκελε, του Χορστ Ράιχ εντ Μπανκ, του Νικολά Σαρκοβόρ, της Κριστίν Μπαρμπάρ, του Τζορτζ-Άβερελ Γαπάρα, του Μπενίτο Βενζόλιο, του Τοντόρε Παγκαλιάρο-Σκορνταλία, του Αντρίκο Λομπερντίνο, της Ανν Ντιαμαντόπουλος, του Πάνο Μπεγλερίτι, του Τζορτζ Παπακωνσταντάιν, του Ηλίτιο Μόσιαλ και των προθύμων ή ημιαπροθύμων συμμάχων και μετασυμμάχων τους. Το αβγό το φιδιού επωάζεται στο ανάλογο σωματικό σημείο της απολυμένης και προσωρινώς επιδοτούμενης Άννας, του απολυμένου και μη επιδοτούμενου Γιάννη, της εφεδροποιημένης δημόσιας υπαλλήλου Ελένης, του ανασφάλιστου εργάτη Άχμεντ, του φλεξικιουριτά εμποροϋπαλλήλου Αντώνη, της ημιαπασχολούμενης ξενοδοχοϋπαλλήλου Βούλας, του πρώην οικοδόμου Δημήτρη, του πρώην δημοσιογράφου Βασίλη, του πρώην περιπτερούχου Νίκου, της πρώην φοιτήτριας Δήμητρας, του αγρότη Ηλία, της πρώην καθηγήτριας Μαρίας, της πρώην νηπιαγωγού Βάσως, του πρώην ανειδίκευτου εργάτη Αμπντέλ, της πρώην καθαρίστριας Κατερίνας, του microσυνταξιούχου Γιάννη, του άστεγου Θοδωρή. Επωάζεται επίσης, υπό σαφώς δυσχερέστερες συνθήκες κύησης, κάτω από το άκαμπτο πτώμα του οικονομικώς κατεστραμμένου μικρέμπορου Μανώλη, που τις προάλλες τίναξε τα μυαλά του στον αέρα, κάπου έξω από τα Χανιά.
Εμφανώς θορυβημένοι από τις ασεβείς εκδηλώσεις του πλήθους, οι φυγαδευθέντες αξιωματούχοι προσέγγισαν εν ριπή οφθαλμού τις γυαλιστερές κάμερες και τα χνουδωτά μαρκούτσια των τηλεοπτικών συνεργείων, καταγγέλλοντας την αμαύρωση της επετείου από αντεθνικοαναρχοαριστερές μειοψηφίες και καλώντας το λαό να συνειδητοποιήσει, επιτέλους, πως τα ΝΑΙ του Μνημονίου, του Μεσοπρόθεσμου και της Κουράς, αποτελούν την ιστορική συνέχεια και δικαίωση του ΟΧΙ, απέναντι στον φασισμό και το ναζισμό. Την εμβληματική αυτή θεωρία τεκμηρίωσε επιστημονικώς ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Κρατικής Πυγμής σινιόρε Φρέντο Παπουτσίνο, ο οποίος διαβεβαίωσε πως οι αντιδρώντες εναντίον της εν λόγω ιστορικής εποποιίας επωάζουν (λαϊκιστί, κλωσσάνε) το αβγό του φιδιού.
Η θέση αυτή του δόκτορος Παπουτσίνο αποκατέστησε ακαριαίως την ιστορική αλήθεια, δίνοντας οριστική απάντηση σε πλήθος διλημμάτων, τα οποία κατέτρωγαν τη σκέψη και τη συνείδηση εκατομμυρίων ανθρώπων, τόσο εντός όσο και εκτός της ελληνικής επικρατείας. Η τελική ιστορική απάντηση την οποία διετύπωσε ο ιδιοφυής αυτός διανοούμενος, ως προς το συγκεκριμένο ερώτημα, μπορεί να διατυπωθεί συνοπτικώς ως εξής:
Το αβγό του φιδιού δεν επωάζεται στη θαλπωρή των τρυφερών οπισθίων (λαϊκιστί, κώλων) της Αγγέλα Μέγκελε, του Χορστ Ράιχ εντ Μπανκ, του Νικολά Σαρκοβόρ, της Κριστίν Μπαρμπάρ, του Τζορτζ-Άβερελ Γαπάρα, του Μπενίτο Βενζόλιο, του Τοντόρε Παγκαλιάρο-Σκορνταλία, του Αντρίκο Λομπερντίνο, της Ανν Ντιαμαντόπουλος, του Πάνο Μπεγλερίτι, του Τζορτζ Παπακωνσταντάιν, του Ηλίτιο Μόσιαλ και των προθύμων ή ημιαπροθύμων συμμάχων και μετασυμμάχων τους. Το αβγό το φιδιού επωάζεται στο ανάλογο σωματικό σημείο της απολυμένης και προσωρινώς επιδοτούμενης Άννας, του απολυμένου και μη επιδοτούμενου Γιάννη, της εφεδροποιημένης δημόσιας υπαλλήλου Ελένης, του ανασφάλιστου εργάτη Άχμεντ, του φλεξικιουριτά εμποροϋπαλλήλου Αντώνη, της ημιαπασχολούμενης ξενοδοχοϋπαλλήλου Βούλας, του πρώην οικοδόμου Δημήτρη, του πρώην δημοσιογράφου Βασίλη, του πρώην περιπτερούχου Νίκου, της πρώην φοιτήτριας Δήμητρας, του αγρότη Ηλία, της πρώην καθηγήτριας Μαρίας, της πρώην νηπιαγωγού Βάσως, του πρώην ανειδίκευτου εργάτη Αμπντέλ, της πρώην καθαρίστριας Κατερίνας, του microσυνταξιούχου Γιάννη, του άστεγου Θοδωρή. Επωάζεται επίσης, υπό σαφώς δυσχερέστερες συνθήκες κύησης, κάτω από το άκαμπτο πτώμα του οικονομικώς κατεστραμμένου μικρέμπορου Μανώλη, που τις προάλλες τίναξε τα μυαλά του στον αέρα, κάπου έξω από τα Χανιά.
Ν. Κουνενής
Σχόλια
