Η άκρως ανησυχητική σεισμική έξαρση σε Σαντορίνη, Αμοργό και γύρω νησιά –που συνεχίζεται αμείωτη και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές– δείχνει πως υπάρχει μια επισφάλεια ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν ειδυλλιακά και αμέριμνα· ακόμα κι όταν η τουριστικοποίηση τόπων και νησιών τα φορτώνει βάρη που δεν μπορούν να σηκώσουν, κι όταν το εύκολο κέρδος είναι ο μόνος οδηγός, κουβαλώντας μια σειρά παράγωγα (κυκλώματα, υπόκοσμο, επενδυτές αμφίβολης προέλευσης, κρουαζιερόπλοια-πολιτείες, διαφθορά κ.λπ.).
Ας ελπίσουμε να μην συμβεί κάτι πιο τραγικό. Βεβαίως οφείλουμε να σκεφτούμε σοβαρά για το ποια θα είναι η συνέχεια και πόσο θα διαρκέσουν οι επιπτώσεις, ακόμα κι αν η σεισμική δραστηριότητα εκτονωθεί. Μεγάλα γεωφυσικά γεγονότα, όπως και μεγάλες γεωπολιτικές αλλαγές (επεμβάσεις-πόλεμοι που κι αυτές έχουν επίκεντρα: η Συρία δεν υπάρχει ως ανεξάρτητο κράτος, ο Τραμπ θέλει να κάνει Ριβιέρα τη Γάζα…), μπορούν να αλλάξουν άρδην όλες τις συνθήκες διαβίωσης και ύπαρξης – όχι μόνο σε νησιά ή τουριστικούς τόπους.
Συνολικά η περιοχή, Βαλκάνια, Τουρκία, Ελλάδα, είναι ιδιαίτερα σεισμογενής. Αυτό πρέπει να υπολογίζεται σοβαρά και από μιαν άλλη πλευρά: υπάρχουν και λειτουργούν ή κτίζονται πυρηνικά εργοστάσια, και σχεδιάζονται νέες εφαρμογές πυρηνικής τεχνολογίας για την παραγωγή ενέργειας στην περιοχή. Υποτίθεται ότι λαμβάνονται μέτρα αντισεισμικής προστασίας για τα εργοστάσια αυτά, αλλά το παράδειγμα της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία δείχνει ότι δεν επαρκούν. Τελευταίο, για να δούμε τη σημασία του κινδύνου, το Ισραήλ έχει πάρει μέτρα για πιθανό τσουνάμι…
Εσωτερικά στη χώρα μας, η γεωφυσική σεισμική δραστηριότητα συμπίπτει με τα ταρακουνήματα που φέρνουν «τα Τέμπη» στο πολιτικό σύστημα. Το ρήγμα που υπάρχει μέσα στην κοινωνία και η κινητοποίηση του κόσμου δημιουργούν μια εκρηκτική κατάσταση για το πολιτικό σύστημα. Ταρακουνιούνται θεσμοί και κόμματα, κυβέρνηση και διοίκηση. Μετά τις 26/1 έχουμε μπει σε μια νέα πολιτική φάση. Πολιτικός σεισμός, προσπάθειες εκτόνωσης, απελπισμένες κινήσεις διαφυγής των υπεύθυνων. Το μάγμα όμως οργής κατά της γενικευμένης διαφθοράς, της αδιαφορίας, της αλαζονείας, της διάλυσης σε όλους τους τομείς, της συγκάλυψης και του γενικού «μπαζώματος», δεν μπορεί να ανασταλεί.
«Τα Τέμπη» παράγουν αποτελέσματα, φέρνουν εξελίξεις, δημιουργούν νέους συσχετισμούς. Η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα οξύνει τις αντιθέσεις, δείχνει την πραγματική φύση κομμάτων, πολιτικού συστήματος, δικαιοσύνης. Φέρνει με καθαρό τρόπο στην επιφάνεια όλες τις προσπάθειες συγκάλυψης, αλλά και όλες τις συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής.
Το μέγεθος της υπόθεσης των Τεμπών είναι αντίστοιχο με τεράστια σκάνδαλα και υποθέσεις που έριξαν πανίσχυρες κυβερνήσεις σε άλλες χώρες. Δεν μπορεί πλέον να συγκαλυφθεί. Τα στοιχεία θα βγαίνουν συνεχώς και θα ακυρώνουν όλες τις προσπάθειες αποπροσανατολισμού ή διαφυγής ή επίρριψης ευθυνών σε άλλους. Η συστημική συμπολίτευση (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) δεν μπορεί να κουκουλώσει το ζήτημα. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και ο Κ. Μητσοτάκης θα είχαν φύγει εδώ και καιρό αν υπήρχε στοιχειωδώς μια σοβαρή και πραγματική αντιπολίτευση. Δύο χρόνια τώρα «κοιμόντουσαν» ή ασχολούνταν με τα εσωκομματικά τους. Ακόμα και τώρα η κα Γεροβασίλη «ξεπλένει» τον κ. Τασούλα, που θα εκλεγεί την προσεχή Δευτέρα πρόεδρος της Δημοκρατίας –μέσα σε γενική κατακραυγή για το ρόλο του και στην υπόθεση των Τεμπών– με ψήφους μόνο της Ν.Δ.
Η κρίση θα συνεχιστεί, γιατί «τα Τέμπη» θα είναι ενεργά με πολλούς τρόπους, ακόμα και μέχρι το 2027 (αν φτάσει έως εκεί η σημερινή κυβέρνηση). Αυτό ήδη έχει τροφοδοτήσει διάφορα σενάρια πολιτικών εξελίξεων σε όλα τα «στρατόπεδα», και ειδικά στο χώρο της Ν.Δ.
Το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας μας αποκτά νέες διαστάσεις: γεωπολιτικές, οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές, δημογραφικές, ακόμα και γεωφυσικές.
«Τα Τέμπη» θα είχαν θα «θαφτεί», θα είχαν μια «φυσιολογική» πορεία όπως τόσες άλλες τραγωδίες (άλλωστε υπάρχει εξειδίκευση του συστήματος σ’ αυτό), αν δεν υπήρχε από την πρώτη στιγμή μια μεγάλη κινητοποίηση και ευαισθητοποίηση των απλών ανθρώπων και της νεολαίας σε όλη την χώρα, και βεβαίως αν δεν υπήρχε η σθεναρή στάση των γονέων των θυμάτων. Το ακηδεμόνευτο κίνημα που έχει δημιουργηθεί, η τεράστια ανθρώπινη συσπείρωση και ευαισθητοποίηση και διαρκής κινητοποίηση έφεραν τον «σεισμό» της 26/1. Χωρίς αυτόν τον παράγοντα ούτε τα στοιχεία θα είχαν βρεθεί, ούτε θα υπήρχε αυτή η τεράστια δυσκολία κυβέρνησης και πολιτικού συστήματος να «ξεπεράσουν» το έγκλημα συγκαλύπτοντας αιτίες και ενόχους.
Το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας, για να αντιμετωπιστεί έχει ανάγκη από το οξυγόνο ενός ευρύτατου νέου ακηδεμόνευτου εγχειρήματος, που θα ανοίξει δρόμους Δικαιοσύνης, Δημοκρατίας, Συμμετοχής, πραγματικής Λαϊκής και Εθνικής Κυριαρχίας.
