Του Δημήτρη Τσιώλη
Στο χώρο της Γεωπονικής πραγματοποιήθηκε και φέτος το Resistance Festival, μέσα σε μια συγκυρία προβληματισμού και δράσης για την απεμπλοκή της χώρας από τα δίχτυα του χρέους και του ΔΝΤ. Οι εκδηλώσεις και συζητήσεις του ήταν κυρίως προσανατολισμένες γύρω από αυτές τις συνθήκες και την ανάδειξη του «άλλου δρόμου» μιας αριστερής απάντησης στην κρίση.
Το φεστιβάλ ξεκίνησε την Παρασκευή με δυο πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις, η μια με τον Carlos Latuff και τους έλληνες κομίστες Σπύρο Δερβενιώτη και Βασίλη Χερουβείμ, για το πολιτικό σκίτσο, και η άλλη με εκπροσώπους του Bloco της Πορτογαλίας και του Κόκκινου Κόμματος της Νορβηγίας, για την κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι προβληματισμοί περί κρίσης, Ε.Ε. και χρέους συνεχίστηκαν και στην κεντρική εκδήλωση, όπου μεταφέρθηκε και η πολύτιμη εμπειρία των συντρόφων από Αργεντινή και Ισλανδία σχετικά με το πώς το λαϊκό κίνημα στη χώρα τους αντιμετώπισε τα ζητήματα της κρίσης, του χρέους και της οικονομικής επιτήρησης. Τη βραδιά έκλεισαν οι Dub Pistols με ένα πολύ κεφάτο dance-ska πάρτι.
Η επόμενη μέρα, Σάββατο, είχε τον περισσότερο κόσμο αλλά και περισσότερα προβλήματα, καθώς ακυρώθηκε η θεατρική παράσταση λόγω οργανωτικών δυσκολιών, και μια διακοπή ρεύματος έκανε unplugged το μισό set των Mareyem και καθυστέρησε αυτό των Χαΐνηδων. Επίσης, στην Αϊτινή αντιπροσωπεία δεν χορηγήθηκε τελικά βίζα για να έρθει στην Ελλάδα, κι έτσι στη θέση της συζήτησης για την Αϊτή πραγματοποιήθηκε ενημέρωση με τη συμμετοχή φοιτητών από τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Νορβηγία, την Αγγλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στη συνέχεια στον ίδιο χώρο προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ του Σταύρου Ψυλλάκη «Άλλος δρόμος δεν υπήρχε» σχετικά με τους τελευταίους αντάρτες της Κρήτης. Η κεντρική εκδήλωση της ημέρας ξεκίνησε με μαγνητοσκοπημένο χαιρετισμό του απεργού πείνας δήμαρχου Χρήστου Κορτζίδη, συνέχισε με τις ομιλίες του Αλέκου Αλαβάνου, του Γιάννη Θεωνά, του Δημήτρη Καζάκη, του Γιάννη Ελαφρού και του Θοδωρή Δρίτσα και εξελίχθηκε σε γόνιμη συζήτηση για τους τρόπους ύπαρξης, δράσης και ενότητας της Αριστεράς στη σημερινή συγκυρία, με τη συμμετοχή πολύ κόσμου. Κατόπιν οι Χαΐνηδες, όπως και πέρσι, γλέντησαν μαζί με χιλιάδες φίλους τους μέχρι τις μικρές ώρες.
Η τελευταία μέρα του Φεστιβάλ ξεκίνησε με την ενδιαφέρουσα συζήτηση περί ιμπεριαλισμού και σιωνισμού, όπου ο Ντομένικο Λοζούρντο παρουσίασε τις σκέψεις του πάνω στη Γλώσσα της Αυτοκρατορίας, κατά το ομώνυμο βιβλίο του και εξειδικεύοντας στη γλώσσα που χρησιμοποιεί συγκεκριμένα το Ισραήλ, ενώ ο Βαγγέλης Πισσίας κατέθεσε τη μαρτυρία του από την ισραηλινή επιδρομή στο «Στόλο της Ελευθερίας» και εξήγησε τις μελλοντικές κινήσεις της πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα». Παράλληλα πραγματοποιήθηκε και το εργαστήριο κρουστών της σχολής της οδού Τάκη. Η συζήτηση περί κινημάτων και εξουσίας, με τη συμμετοχή του Τζον Χόλογουεϊ, εξελίχτηκε σε έναν ενδιαφέροντα διάλογο περί του θέματος της εξουσίας, της ατομικής και συλλογικής δράσης αλλά και της ιστορίας του αριστερού και προοδευτικού κινήματος. Την ημέρα αλλά και το φεστιβάλ ολοκλήρωσαν οι Transglobal Underground σε dance ήχους.
Το Resistance Festival αποτέλεσε και φέτος μια ζωντανή διοργάνωση που προσέλκυσε πολύ κόσμο τόσο στις πολιτικές όσο και στις πολιτιστικές του εκδηλώσεις παρά τις αναβολές κάποιων από τις προγραμματισμένες του δραστηριότητες.
Για ακόμα μια φορά προσπάθησε να συμβάλει στο διάλογο, τη συνάντηση και τη συνδιαμόρφωση των κινημάτων σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο και ανανεώνει το ραντεβού του για την επόμενη χρονιά.
