Του Σωκράτη Μαντζουράνη
Δεν μπορεί να μην το βλέπετε.
Το μέλλον τούτης της κοινωνίας πάει προς το παρελθόν.
Τούτος ο αιώνας κοιτά προς τα πίσω.
Ό,τι παλέψαμε να εξαφανιστεί, ξανάρχεται.
Ό,τι ευχηθήκαμε να πεθάνει, ξαναγεννιέται.
Ό,τι ματώσαμε να κατακτήσουμε, μας το παίρνουν.
Ό,τι όμορφο ονειρευτήκαμε, μας το σβήνουν.
Δεν μπορεί να μην τα βλέπετε.
Λες κι ένα μαγικό χέρι έπιασε το χρόνο και τον ανάγκασε να προχωρά προς τα πίσω.
Έτσι ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη.
Τα παιδιά λιποθυμούν από την αφαγία, οι πατεράδες αυτοκτονούν από την απελπισία της ανεργίας, νοικοκυραίοι γίνονται άστεγοι, οικογένειες ψάχνουν τα σκουπίδια, οι «γιατροί του κόσμου» εγκατέλειψαν την Αφρική και εγκαταστάθηκαν στο Κερατσίνι.
Έτσι ξαφνικά…
Οι 300 «πατέρες της Δημοκρατίας» έγιναν 3 θεατρίνοι, ξετσίπωτοι άβουλοι και υποταγμένοι, οι ταγματασφαλίτες ξανάπιασαν δουλειά, τα χιτλεράκια οργανώνουν καινούργια πογκρόμ «μαύρων και διαφορετικών», κάποιοι τζουτζέδες φασίστες ξαναδικάζουν τον Γλέζο τη μέρα του «Όχι», οι χουντικοί λογοκριτές ξαναεγκαταστάθηκαν στη νέα ΝΕΤ-ΥΕΝΕΔ.
Έτσι ξαφνικά…
Ήρθαν μέρα-μεσημέρι οι κατακτητές με λιμουζίνες, με στοιχεία και χρεόγραφα και οι θλιβεροί ντόπιοι οσφυοκάμπτες αναφώνησαν «ιδού το προτεκτοράτο σας», δάκρυσε η Λαγκάρντ για τα καημένα τα Ελληνάκια, δάκρυσε και η Μέρκελ για τη κατάντια που μας έφερε.
Έτσι ξαφνικά…
Ο αντιστασιακός κ. Παπούλιας διαμήνυσε με οργή στην Ευρώπη: «Δεν μπορεί να ζητήσετε από αυτόν το λαό περισσότερα. Τα έχει δώσει όλα» και πήγε αμέσως μετά, ο θλιβερός Πρόεδρος, να υπογράψει τα νέα χαράτσια, τα νέα μνημόνια, το ξεπούλημα των πάντων.
Πρόεδρος και υπουργός υποκλίθηκαν και συγκινήθηκαν όταν παρέλασαν οι λίγοι πια ανάπηροι πολέμου του ’40 και αμέσως μετά πήγαν και τους έκοψαν στο μισό, το επίδομα λουτροθεραπείας!
Έτσι ξαφνικά…
Τα συνδικάτα σίγησαν και λούφαξαν και τα «ταξικά» σωματεία νοιάζονται τώρα για την περιφρούρηση των διακριτών μπλοκ τους.
Οι «κοινωνικοί εταίροι» της ΓΣΕΕ έγιναν ξεδιάντροποι συνεταίροι του συστήματος που δεν μπορούν πια ούτε μια προσχηματική συλλογική σύμβαση να υπογράψουν, ούτε ένα βασικό μισθό της ξεφτίλας να υπερασπισθούν.
Έτσι ξαφνικά..
Μια κοινωνία ζαλισμένη, μπερδεμένη και οργισμένη.
Άλλος εναποθέτει την αγανάκτησή του στα φασιστάκια της Χρυσής Αυγής, άλλος ακουμπά τις ελπίδες του στον ΣΥΡΙΖΑ, άλλος κατασκευάζει «αντίπαλο και φταίχτη» το μετανάστη ή το δημόσιο υπάλληλο, άλλος ελπίζει πως θα τη γλιτώσει, γιατί μπόρα είναι και θα περάσει και κάποιοι μέσα από ένα στικάκι να κερδοσκοπούν από τις σάρκες ενός λαού που αργοσέρνεται στον προηγούμενο αιώνα.
Και η Αριστερά;
Πολύμορφη, πολύγλωσση, πολυδιασπασμένη και αμήχανη.
Ένα κομμάτι της, αυτό της «ευθύνης», να ξεφτιλίζεται ως κυβερνώσα Αριστερά και συνιστώσα της Δεξιάς, η Αριστερά της καθαρότητας και της «ορθοδοξίας» να περιμένει να τα σκατώσει ο Τσίπρας για να δικαιωθεί ο Περισσός και ο ΣΥΡΙΖΑ ζαλισμένος από το 27% να περιμένει να τα σκατώσει ο Σαμαράς, να αποσυντεθεί το ΠΑΣΟΚ και να διαλυθεί ο Κουβέλης, για να έλθει η ώρα της εξουσίας.
Ξεσηκωθείτε μωρέ…
Χωνέψτε πως δεν πρόκειται απλά για «δυο βήματα πίσω», αλλά επιστροφή στην καπιταλιστική βαρβαρότητα του προηγούμενου αιώνα.
Ξεσηκωθείτε και απαιτήστε από ηγεσίες και επιτελεία της Αριστεράς να καταλάβουν πως μόνο με σκληρό παλλαϊκό αγώνα, παλεύετε τούτο το καπιταλιστικό θεριό.
Ξεσηκωθείτε τώρα!
Αλλιώς θα κάνουμε χρόνια να σηκωθούμε.
Το μέλλον τούτης της κοινωνίας πάει προς το παρελθόν.
Τούτος ο αιώνας κοιτά προς τα πίσω.
Ό,τι παλέψαμε να εξαφανιστεί, ξανάρχεται.
Ό,τι ευχηθήκαμε να πεθάνει, ξαναγεννιέται.
Ό,τι ματώσαμε να κατακτήσουμε, μας το παίρνουν.
Ό,τι όμορφο ονειρευτήκαμε, μας το σβήνουν.
Δεν μπορεί να μην τα βλέπετε.
Λες κι ένα μαγικό χέρι έπιασε το χρόνο και τον ανάγκασε να προχωρά προς τα πίσω.
Έτσι ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη.
Τα παιδιά λιποθυμούν από την αφαγία, οι πατεράδες αυτοκτονούν από την απελπισία της ανεργίας, νοικοκυραίοι γίνονται άστεγοι, οικογένειες ψάχνουν τα σκουπίδια, οι «γιατροί του κόσμου» εγκατέλειψαν την Αφρική και εγκαταστάθηκαν στο Κερατσίνι.
Έτσι ξαφνικά…
Οι 300 «πατέρες της Δημοκρατίας» έγιναν 3 θεατρίνοι, ξετσίπωτοι άβουλοι και υποταγμένοι, οι ταγματασφαλίτες ξανάπιασαν δουλειά, τα χιτλεράκια οργανώνουν καινούργια πογκρόμ «μαύρων και διαφορετικών», κάποιοι τζουτζέδες φασίστες ξαναδικάζουν τον Γλέζο τη μέρα του «Όχι», οι χουντικοί λογοκριτές ξαναεγκαταστάθηκαν στη νέα ΝΕΤ-ΥΕΝΕΔ.
Έτσι ξαφνικά…
Ήρθαν μέρα-μεσημέρι οι κατακτητές με λιμουζίνες, με στοιχεία και χρεόγραφα και οι θλιβεροί ντόπιοι οσφυοκάμπτες αναφώνησαν «ιδού το προτεκτοράτο σας», δάκρυσε η Λαγκάρντ για τα καημένα τα Ελληνάκια, δάκρυσε και η Μέρκελ για τη κατάντια που μας έφερε.
Έτσι ξαφνικά…
Ο αντιστασιακός κ. Παπούλιας διαμήνυσε με οργή στην Ευρώπη: «Δεν μπορεί να ζητήσετε από αυτόν το λαό περισσότερα. Τα έχει δώσει όλα» και πήγε αμέσως μετά, ο θλιβερός Πρόεδρος, να υπογράψει τα νέα χαράτσια, τα νέα μνημόνια, το ξεπούλημα των πάντων.
Πρόεδρος και υπουργός υποκλίθηκαν και συγκινήθηκαν όταν παρέλασαν οι λίγοι πια ανάπηροι πολέμου του ’40 και αμέσως μετά πήγαν και τους έκοψαν στο μισό, το επίδομα λουτροθεραπείας!
Έτσι ξαφνικά…
Τα συνδικάτα σίγησαν και λούφαξαν και τα «ταξικά» σωματεία νοιάζονται τώρα για την περιφρούρηση των διακριτών μπλοκ τους.
Οι «κοινωνικοί εταίροι» της ΓΣΕΕ έγιναν ξεδιάντροποι συνεταίροι του συστήματος που δεν μπορούν πια ούτε μια προσχηματική συλλογική σύμβαση να υπογράψουν, ούτε ένα βασικό μισθό της ξεφτίλας να υπερασπισθούν.
Έτσι ξαφνικά..
Μια κοινωνία ζαλισμένη, μπερδεμένη και οργισμένη.
Άλλος εναποθέτει την αγανάκτησή του στα φασιστάκια της Χρυσής Αυγής, άλλος ακουμπά τις ελπίδες του στον ΣΥΡΙΖΑ, άλλος κατασκευάζει «αντίπαλο και φταίχτη» το μετανάστη ή το δημόσιο υπάλληλο, άλλος ελπίζει πως θα τη γλιτώσει, γιατί μπόρα είναι και θα περάσει και κάποιοι μέσα από ένα στικάκι να κερδοσκοπούν από τις σάρκες ενός λαού που αργοσέρνεται στον προηγούμενο αιώνα.
Και η Αριστερά;
Πολύμορφη, πολύγλωσση, πολυδιασπασμένη και αμήχανη.
Ένα κομμάτι της, αυτό της «ευθύνης», να ξεφτιλίζεται ως κυβερνώσα Αριστερά και συνιστώσα της Δεξιάς, η Αριστερά της καθαρότητας και της «ορθοδοξίας» να περιμένει να τα σκατώσει ο Τσίπρας για να δικαιωθεί ο Περισσός και ο ΣΥΡΙΖΑ ζαλισμένος από το 27% να περιμένει να τα σκατώσει ο Σαμαράς, να αποσυντεθεί το ΠΑΣΟΚ και να διαλυθεί ο Κουβέλης, για να έλθει η ώρα της εξουσίας.
Ξεσηκωθείτε μωρέ…
Χωνέψτε πως δεν πρόκειται απλά για «δυο βήματα πίσω», αλλά επιστροφή στην καπιταλιστική βαρβαρότητα του προηγούμενου αιώνα.
Ξεσηκωθείτε και απαιτήστε από ηγεσίες και επιτελεία της Αριστεράς να καταλάβουν πως μόνο με σκληρό παλλαϊκό αγώνα, παλεύετε τούτο το καπιταλιστικό θεριό.
Ξεσηκωθείτε τώρα!
Αλλιώς θα κάνουμε χρόνια να σηκωθούμε.
Σχόλια
