Της Δάφνης Κατσίμπα.
Τις επόμενες μέρες αναμένεται να ανακοινωθεί ο «υγειονομικός χάρτης» σύμφωνα με τον οποίο θα διαμορφωθεί και ο χάρτης των δημοσίων μονάδων περίθαλψης.
Σύμφωνα με τις πρώιμες ανακοινώσεις, αλλά και την εμπειρία από την «κοινωνική προσφορά» του ΔΝΤ σε άλλες χώρες, ο δήθεν υγειονομικός χάρτης είναι μια προσπάθεια νομιμοποίησης των συγχωνεύσεων και του κλεισίματος νοσοκομείων και τμημάτων στην κατεύθυνση της εναρμόνισης με τις επιταγές ΔΝΤ και Ε.Ε.: περιστολή στο ελάχιστο των κοινωνικών δαπανών.
Ο υγειονομικός χάρτης, χρόνιο ζητούμενο, αφορά την καταγραφή των πληθυσμιακών αναγκών κάθε περιοχής σε περίθαλψη και πρόληψη και η αντίστοιχη οργάνωση δικτύου πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας υγείας για την κάλυψη των αναγκών. Η στυγνή λογιστική λογική όμως, μετράει κέρδη και ζημιές και αποφαίνεται αν η επιχείρηση είναι συμφέρουσα. Αυτό πιστεύουμε ότι θα καταγράφει ο υγειονομικός χάρτης του υπουργείου Υγείας, αν όπου επιχείρηση βάλουμε νοσοκομείο ή άλλη δημόσια μονάδα περίθαλψης. Με το δημαγωγικό πρόσχημα του νοικοκυρέματος και του κλεισίματος της «μαύρης τρύπας» του δημόσιου συστήματος υγείας, προβληματικά νοσοκομεία ή τμήματα θα «συγχωνεύονται». Και είναι όντως προβληματικά τα περισσότερα νοσοκομεία και τμήματα του ΕΣΥ, αλλά λόγω των τεράστιων ελλείψεων που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., για να πριμοδοτήσουν τα μεγάλα συμφέροντα που λυμαίνονται ακόμα το χώρο της υγείας.
Αντί λοιπόν να αναπτυχθούν οι προβληματικές μονάδες, για να μπορούν να καλύπτουν τις ανάγκες σε περίθαλψη, θα κλείσουν σαν προβληματικές, ασύμφορες δηλαδή οικονομικά. Ήδη κλείνουν μονάδες λόγω έλλειψης προσωπικού (Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του ΑΧΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη, το μοναδικό δημόσιο παιδοκαρδιοχειρουργικό τμήμα στην Αθήνα κ.ά.). Σήμερα που όλο και περισσότερο μέρος του πληθυσμού οδηγείται στην ανεργία, την ανασφάλεια, τη φτώχεια και την εξαθλίωση και εξαιτίας αυτών στην αυξημένη νοσηρότητα, συρρικνώνεται και το δημόσιο σύστημα υγείας που θα αποτελούσε στοιχειώδη ασπίδα σε περίπτωση έσχατης ανάγκης. Δεν χρειάζεται να αναλυθούν οι συνέπειες από τη μείωση του αριθμού των αρρώστων που θα μπορούν να νοσηλευτούν σε θάλαμο μιας κλινικής, τη μείωση του αριθμού των χειρουργείων που θα μπορούν να γίνουν στα συγχωνευμένα νοσοκομεία και την αύξηση της λίστας αναμονής, τη μακροχρόνια αναμονή στο διάδρομο των επειγόντων, την απόσταση που θα πρέπει να διανυθεί για να φτάσει κάποιος στο πλησιέστερο νοσοκομείο κ.λπ. Και ένα επιπλέον κέρδος για τους τροϊκανούς σχεδιασμούς και την κυβέρνηση: το ελεύθερο πλέον προσωπικό που θα προκύψει από τις «συγχωνεύσεις» θα μπορέσει να αποσπαστεί για να στελεχώσει άλλες μονάδες υγείας λιγότερο ή περισσότερο μακρινές, ώστε να καλυφθεί ένα μέρος από τις τεράστιες ανάγκες. Εν αναμονή των αποφάσεων της κυβέρνησης αλλά και της απάντησης των κοινωνικών ομάδων που θα δεχτούν άλλο ένα πλήγμα.
Ο υγειονομικός χάρτης, χρόνιο ζητούμενο, αφορά την καταγραφή των πληθυσμιακών αναγκών κάθε περιοχής σε περίθαλψη και πρόληψη και η αντίστοιχη οργάνωση δικτύου πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας υγείας για την κάλυψη των αναγκών. Η στυγνή λογιστική λογική όμως, μετράει κέρδη και ζημιές και αποφαίνεται αν η επιχείρηση είναι συμφέρουσα. Αυτό πιστεύουμε ότι θα καταγράφει ο υγειονομικός χάρτης του υπουργείου Υγείας, αν όπου επιχείρηση βάλουμε νοσοκομείο ή άλλη δημόσια μονάδα περίθαλψης. Με το δημαγωγικό πρόσχημα του νοικοκυρέματος και του κλεισίματος της «μαύρης τρύπας» του δημόσιου συστήματος υγείας, προβληματικά νοσοκομεία ή τμήματα θα «συγχωνεύονται». Και είναι όντως προβληματικά τα περισσότερα νοσοκομεία και τμήματα του ΕΣΥ, αλλά λόγω των τεράστιων ελλείψεων που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., για να πριμοδοτήσουν τα μεγάλα συμφέροντα που λυμαίνονται ακόμα το χώρο της υγείας.
Αντί λοιπόν να αναπτυχθούν οι προβληματικές μονάδες, για να μπορούν να καλύπτουν τις ανάγκες σε περίθαλψη, θα κλείσουν σαν προβληματικές, ασύμφορες δηλαδή οικονομικά. Ήδη κλείνουν μονάδες λόγω έλλειψης προσωπικού (Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του ΑΧΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη, το μοναδικό δημόσιο παιδοκαρδιοχειρουργικό τμήμα στην Αθήνα κ.ά.). Σήμερα που όλο και περισσότερο μέρος του πληθυσμού οδηγείται στην ανεργία, την ανασφάλεια, τη φτώχεια και την εξαθλίωση και εξαιτίας αυτών στην αυξημένη νοσηρότητα, συρρικνώνεται και το δημόσιο σύστημα υγείας που θα αποτελούσε στοιχειώδη ασπίδα σε περίπτωση έσχατης ανάγκης. Δεν χρειάζεται να αναλυθούν οι συνέπειες από τη μείωση του αριθμού των αρρώστων που θα μπορούν να νοσηλευτούν σε θάλαμο μιας κλινικής, τη μείωση του αριθμού των χειρουργείων που θα μπορούν να γίνουν στα συγχωνευμένα νοσοκομεία και την αύξηση της λίστας αναμονής, τη μακροχρόνια αναμονή στο διάδρομο των επειγόντων, την απόσταση που θα πρέπει να διανυθεί για να φτάσει κάποιος στο πλησιέστερο νοσοκομείο κ.λπ. Και ένα επιπλέον κέρδος για τους τροϊκανούς σχεδιασμούς και την κυβέρνηση: το ελεύθερο πλέον προσωπικό που θα προκύψει από τις «συγχωνεύσεις» θα μπορέσει να αποσπαστεί για να στελεχώσει άλλες μονάδες υγείας λιγότερο ή περισσότερο μακρινές, ώστε να καλυφθεί ένα μέρος από τις τεράστιες ανάγκες. Εν αναμονή των αποφάσεων της κυβέρνησης αλλά και της απάντησης των κοινωνικών ομάδων που θα δεχτούν άλλο ένα πλήγμα.
* Η Δάφνη Κατσίμπα είναι Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσσαλονίκης (ΕΝΙΘ)
Σχόλια
