της Ελένης Σωτηρίου
Σύμφωνα με στοιχεία και έρευνες περίπου ένα 80% του πληθυσμού, στις περιοχές όπου θα κατασκευαστούν νέα hot-spot, είναι ενάντια στη δημιουργία «νέων κλειστών προαναχωρησιακών κέντρων». Ο πολιτικός κόσμος θέλει να κατευνάσει αυτή την αντίθεση και χαρακτηρίζει χωρίς μεγάλη δυσκολία «ακροδεξιούς», «ρατσιστές», «εθνολαϊκιστές», όλους όσους υποπτεύονται και νοιώθουν ότι η χώρα μετατρέπεται σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως προσφύγων και μεταναστών, γιατί έτσι το έχει αποφασίσει η Ε.Ε. και το επιχειρεί και ο Ερντογάν για δικούς του λόγους.
Το οργανωμένο «μασάζ» του πειθήνιου και ανίκανου πολιτικού συστήματος προς τον λαό και τις αντιδράσεις-ανησυχίες που προκαλεί η δεύτερη φάση του προβλήματος (μετά τα νησιά, τώρα ολόκληρη η ενδοχώρα και μαζί τα νησιά, που θα είναι πάντα φορτωμένα), διευκολύνεται απίστευτα από τις αντιδράσεις «ελληναράδων» που βοηθούν στην τελική το πέρασμα της βολικής θεωρίας, ότι το 80% των κατοίκων είναι ακροδεξιοί, ρατσιστές κ.λπ.
Τα μπάρμπεκιου, ο πετροπόλεμος, οι κραυγές «πνίξτε τους μαύρους στο Αιγαίο» και άλλα τέτοια εξευτελιστικά, δεν μπορούν να γίνουν το άλλοθι μιας ακόμα επίθεσης ενάντια στην πλειοψηφία του κόσμου.
Από την άλλη, ο ψεύτικος ανθρωπισμός, το φύλο συκής των υποτακτικών της παγκοσμιοποίησης, δεν πρέπει να καλύψει τις άλλες πλευρές (που είναι κύριες) στο μεταναστευτικό-προσφυγικό, αλλά και τους μηχανισμούς που εργάζονται για τη μόνιμη παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων στη χώρα και βέβαια για τον πλουτισμό κάποιον από αυτήν τη «μπίζνα». Δεν ίδρωσε το αυτί της Ντόρας, του Μητσοτάκη, των Τσίπρα και Μουζάλα, του Κόκκαλη και του Δένδια για το τι είναι η Μόρια και τι θα είναι οι νέες «Μόριες». Εκτελούν συμβόλαια και αποφάσεις με την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ, τις αγορές και τους πρωταγωνιστές τους. Τρομάζουν βέβαια για την εκρηκτικότητα και τις συνέπειες που μπορεί να έχει το ζήτημα, αλλά μην τρελαθούμε και νομίσουμε ότι τους έπιασαν οι ευαισθησίες.
Όσο δεν παρουσιάζεται μια δημοκρατική, προοδευτική οπτική και ρεύμα στην πολιτική ζωή, όσο η Αριστερά παραμένει στον αστερισμό της παγκοσμιοποίησης, κάποιοι άλλοι θα καλύπτουν το έδαφος και θα εκτρέπουν την ανησυχία και την αντίδραση σε αδιέξοδους δρόμους διχασμού και φανατισμού.
