Ο πρόεδρος της Τουρκίας ήταν ο πρώτος ξένος ηγέτης που έσπευσε να συγχαρεί το Κ. Μητσοτάκη πριν ακόμα ανακοινωθεί το επίσημο εκλογικό αποτέλεσμα. Οι «ευχές» του συνοδεύτηκαν με δηλώσεις βεβαιότητας ότι οι σχέσεις των δύο χωρών θα βελτιωθούν ακόμα περισσότερο και ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές θα επιλυθούν σε πλαίσιο αμοιβαίας κατανόησης και συνεργασίας.
Την επόμενη κιόλας μέρα το δεύτερο τουρκικό γεωτρύπανο σταθεροποιούσε το αγκυροβόλιό του στα ανοικτά της κατεχόμενης Καρπασίας ενώ στην περιοχή έκαναν φανερή την παρουσία τους τουρκικά υποβρύχια και φρεγάτες που εστάλησαν για την προστασία των δύο παράνομων τουρκικών γεωτρήσεων στην Αν. Μεσόγειο. Το κλίμα διαμορφωνόταν σταδιακά από τις προηγούμενες μέρες με συνεχείς δηλώσεις ελεγχόμενων εφημερίδων, αλλά και Τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων που, σε πολεμικούς τόνους, δήλωναν την αποφασιστικότητά τους να επιβάλλουν τις τουρκικές θέσεις στην περιοχή με κάθε τρόπο.
Στην αναμενόμενη και «αυστηρών» τόνων ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, την πρώτη με την υπογραφή του νέου υπουργού Ν. Δένδια, η απάντηση της Άγκυρας ήταν καταιγιστική. Ο εκπρόσωπος Τύπου του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ σε απειλητικό τόνο δήλωσε: «Το ύφος με το οποίο μίλησε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών απέχει πολύ από το ύφος που αρμόζει σε ένα κρατικό αξιωματούχο. Η φιλία της Τουρκίας είναι πολύτιμη, κανένα δεν βλάπτει η φιλία της Τουρκίας, όλοι επωφελούνται. Αλλά ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών ξεκίνησε με αυτό το ύφος και αυτό είναι πολύ λυπηρό. Αν συνεχίσει με αυτό το ύφος τα αποτελέσματα δεν θα είναι καλά».
Παράλληλα το τουρκικό ΥΠΕΞ απαίτησε την άμεση παράδοση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που έχουν ήδη πάρει τελεσίδικα άσυλο στην Ελλάδα, ενώ με ανακοίνωσή του χαρακτήρισε Ελλάδα και Κύπρο ως «καλομαθημένα και άτακτα παιδιά της Ε.Ε.», που «κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου» έχουν παρασύρει «την Ανατολική Μεσόγειο σε αποσταθεροποίηση». Και η ανακοίνωση καταλήγει: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επίσης μετατραπεί σε παράγοντα της παρανομίας ως συνεργάτες σ’ αυτό το παιχνίδι που παίζεται από τους Έλληνες κατά παράβαση των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων που είναι εξίσου ιδιοκτήτες του νησιού».
Βέβαια η τουρκική διπλωματία ουδόλως ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα του Τουρκοκυπρίων νόμιμων κατοίκων του νησιού. Έχοντας ήδη αλλοιώσει την δημογραφική σύνθεση της Κύπρου, με αλλεπάλληλα κύματα εποίκων, κρατά σε ομηρία τους Τουρκοκύπριους επιζητώντας τον πλήρη έλεγχο του νησιού και τον απόλυτο έλεγχο των φυσικών του πόρων, με μοναδικό της επιχείρημα το μέγεθος και την στρατιωτική και οικονομική ισχύ της Τουρκίας.
Η Τουρκία κάνει επίδειξη δύναμης στην Αν. Μεσόγειο και διευρύνει τα μέτωπα επεμβάσεών της στη Λιβύη, εκτιμώντας ότι η δυτική συμμαχία είναι ευάλωτη στον εκβιασμό που ασκεί και ότι οι ΗΠΑ δεν είναι πια σε θέση να επιβληθούν στην περιοχή. Στοχεύει, με την στρατιωτική της ισχύ, να καρπωθεί τον φυσικό πλούτο σε κάθε γωνιά της Αν. Μεσογείου και του Αιγαίου
Ηθελημένη αδράνεια από ΗΠΑ – Ε.Ε.
Η τουρκική διπλωματία κάνει επίδειξη δύναμης στην Αν. Μεσόγειο και διευρύνει τα μέτωπα παρεμβάσεών της στη Λιβύη, εκτιμώντας ότι η δυτική συμμαχία είναι ευάλωτη στον εκβιασμό που ασκεί με την στρατιωτική και οικονομική στροφή της χώρας προς την Ρωσία και την Κίνα, αλλά και την εδραιωμένη πεποίθηση ότι οι ΗΠΑ δεν είναι πια σε θέση να επιβάλλουν τους σχεδιασμούς τους στην περιοχή.
Πράγματι η Ε.Ε., στην πρόσφατη προπαρασκευαστική συνάντηση των εκπρόσωπων των 28 ενόψει της συνόδου των υπουργών Εξωτερικών, δεν μπόρεσε να καταλήξει σε ένα κοινό ψήφισμα για την επιβολή μέτρων σε βάρος της Τουρκίας, παρά τις σχετικές αποφάσεις της πρόσφατης συνόδου κορυφής. Τα όσα ανακοινώθηκαν ως προσωρινές καταλήξεις των 28, όπως η διακοπή του διαλόγου σε υψηλό επίπεδο, η περικοπή των προενταξιακών κονδυλίων για την Τουρκία, η αναστολή της δανειοδότησης από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η διακοπή των συζητήσεων για την αεροπορική σύνδεση, όχι μόνο δεν είναι ικανά να συγκρατήσουν την τουρκική επιθετικότητα, αλλά εκλαμβάνονται από την Άγκυρα ως «πράσινο φως» για την συνέχιση της επεκτατικής της πολιτικής.
Αντίστοιχη σιωπηλή αμηχανία χαρακτηρίζει την στάση των ΗΠΑ. Παρά τις αποφάσεις του Κογκρέσου για την έξωση της Τουρκίας από το πρόγραμμα παραγωγής των F-35 και τις συνεχείς φραστικές προειδοποιήσεις των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας για επιβολή μέτρων, επίσημα οι ΗΠΑ περιμένουν να «επιβεβαιωθεί» η άφιξη των ρωσικών πυραύλων S400 ενώ ο ίδιος ο Τραμπ κρατά σιωπή ιχθύος για το αν τελικά υπογράψει τους νόμους που προβλέπουν κυρώσεις ή θα τους τροποποιήσει επί το πιο ανώδυνο. Σε κάθε περίπτωση οι διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Τουρκίας με επίδικο τη διατήρηση της τελευταίας στη δυτική συμμαχία θα συνεχίζονται και θα συνοδεύονται με «δελεαστικές και ρεαλιστικές προτάσεις» για την αποφυγή της οριστικής απώλειας της χώρας. Όχι τυχαία, οι δηλώσεις καταδίκης της δεύτερης τουρκικής γεώτρησης 56 μίλια ανοικτά της κατεχόμενης Κύπρου από τον Πομπέο κατέληγαν στην πάγια αμερικανική θέση για «δίκαιη μοιρασιά» του φυσικού πλούτου της Κύπρου, επιχείρημα που ως πρόσχημα χρησιμοποιεί και ο Ερντογάν για να επιβάλλει την κατάργηση της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Επιθετική επέμβαση της Τουρκίας στη Λιβύη
Μέσα σε αυτό το κλίμα η Τουρκία επεκτείνει τις επιθετικές της δραστηριότητες παρεμβαίνοντας ανοικτά στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης στο πλευρό της κυβέρνηση «Εθνικής Συμφιλίωσης» που στηρίζεται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Η Άγκυρα ανακοίνωσε επίσημα ότι στέλνει βαριά όπλα και συμβούλους ώστε να αποτραπεί η κατάληψη της Τρίπολης από τις δυνάμεις του στρατηγού Χαλίφα Χαφτάρ που στηρίζεται από Αίγυπτο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, Γαλλία, Ρωσία και, σιωπηρά, από τις ΗΠΑ. Σχεδόν οι ίδιες δυνάμεις που εμπλέκονται στην κρίση της Συρίας πρωταγωνιστούν και στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης με διαφορετικές αυτή τη φορά συμμαχίες.
Το ενδιαφέρον, βέβαια, της Τουρκίας στην κρίση της Λιβύης δεν περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στη στήριξη των σουνιτών Αδελφών Μουσουλμάνων. Η στρατηγική της επιδίωξη είναι να ενισχύσει την επιρροή της με τον «διεθνώς αναγνωρισμένο» πρωθυπουργό της Λιβύης Φαγέζ Αλ Σάρατζ, ώστε να υπογραφεί μια νέα συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης για τον καθορισμό ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών, τέτοια που θα ακυρώνει την ήδη υπάρχουσα μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης. Πρόθεση της Τουρκίας είναι να «σβήσει» από τον χάρτη της περιοχής την Κρήτη και να ενοποιήσει τα νοτιοδυτικά της θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο με αυτά της Λιβύης, ακυρώνοντας έτσι τις διεθνείς συμφωνίες της Ελλάδας με Exxon και Total για την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της περιοχής.
Το τουρκικό δόγμα της «γαλάζιας πατρίδας» δεν εξαντλείται αποκλειστικά και μόνο στη θαλάσσια περιοχή γύρω από την Κύπρο. Η Τουρκία διεκδικεί για τον εαυτό της το σύνολο του φυσικού πλούτου σε κάθε γωνιά της Ν.Α. Μεσογείου και του Αιγαίου και είναι αποφασισμένη να επιβάλλει τις διεκδικήσεις της με πόλεμο.
Οι ψευδαισθήσεις Αθηνών και Λευκωσίας για «προστασία» από ΗΠΑ και Ε.Ε., η δικομματική αδράνεια και η διαρκής στάση κατευνασμού του «θηρίου», όχι μόνο έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές, αλλά αποθρασύνουν την Άγκυρα φέρνοντας πιο κοντά ή μια επώδυνη παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας ή το ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου.
