Η υπόθεση Κατίδη και το κρούσμα στην Καταλονία
Για την υπόθεση του Κατίδη πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν. Αφού ξεκαθαρίσω τη θέση μου γράφοντας πως η τιμωρία του από την ΕΠΟ ήταν κατά τη γνώμη μου έγκαιρη, σωστή και ενδεδειγμένη σε τέτοιες περιπτώσεις, θα πω ότι στην Ελλάδα της ατιμωρησίας έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε πως «αφού δεν εφαρμόζεται ο νόμος σε άλλες περιπτώσεις, γιατί να εφαρμοστεί στη δική μου;». Αυτή η συνεπαγωγή, προφανώς, είναι λανθασμένη. Το ζητούμενο δεν είναι να τη βγάζουμε μονίμως καθαρή, επικαλούμενοι άλλους που την σκαπούλαραν. Η τιμωρία του Κατίδη, όπως και της Παπαχρήστου το καλοκαίρι, δίνουν την ευκαιρία να θέσουμε επιτέλους τη σωστή συνεπαγωγή, η οποία συνοψίζεται στην παρακάτω φράση: «Όπως ενεργήσατε άμεσα και σωστά σ’ αυτά τα φαινόμενα, έτσι οφείλετε να ενεργήσετε και σε άλλες περιπτώσεις που ταλανίζουν τον ελληνικό αθλητισμό και το ελληνικό ποδόσφαιρο ειδικότερα».
Όπως «αποκεφαλίσατε» τον Κατίδη (και καλά του κάνατε) οφείλετε να βάλετε το μαχαίρι στο κόκαλο και σε πιο ζόρικες περιπτώσεις όπως των στημένων αγώνων, του ντόπινγκ, της κακοδιοίκησης, της διαιτησίας, της βίας, του εκδημοκρατισμού του ποδοσφαίρου, της σωστής διαχείρισης.
Και εκεί δεν θα συγκρουστείτε με ένα «εύκολο θύμα», αλλά με οργανωμένα συμφέροντα που σχεδόν από καταβολής επαγγελματικού ποδοσφαίρου λυμαίνονται το χώρο προς ίδιο όφελος. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εξισώνουμε τη συμπάθεια στο ναζισμό με όλα τα παραπάνω. Ο ναζισμός είναι, κατά τη γνώμη μου, η απεχθέστερη έκφραση μισανθρωπισμού και όποιος τον ασπάζεται δημόσια δεν εκφράζει πολιτική θέση ή άποψη.
Θα πρέπει, ωστόσο, να προχωρήσετε παρακάτω. Τα προβλήματα δεν τελειώνουν με τον αποκεφαλισμό ενός οποιουδήποτε παίκτη. Αν συνεχίσετε να ενεργείτε επιλεκτικά σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ανομίας, αν συνεχίσετε να κλείνετε τα μάτια στις χρόνιες ασθένειες που ταλανίζουν το χώρο του ποδοσφαίρου, θα προσφέρετε το καλύτερο άλλοθι σε όσους υποστηρίζουν πως η σωστή σας αντίδραση, ήταν απλά μια επίδειξη λεονταρισμού και τίποτα παραπάνω. Η απαξίωση των ναζιστικών φαινομένων ή η ηρωοποίησή τους, κρίνεται από τις επόμενες πράξεις σας. Και οι ευθύνες σας είναι τεράστιες αν η συνεπαγωγή και πάλι χαλάσει…
Αποκαλυπτικές συγκρίσεις
Κλείνοντας αυτό το άρθρο, διάβασα στον ισπανικό Τύπο για ένα νέο ναζιστικό κρούσμα που έλαβε χώρα στην Καταλονία, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Ο ποδοσφαιριστής της Καλδές, Φρανσίσκο Γκαρσία, ομάδας που συμμετέχει στον Πέμπτο Όμιλο της Γ’ Κατηγορίας του καταλανικού πρωταθλήματος, στον αγώνα της ομάδας του με την Σαν Φελιού Κοντίνες χαιρέτησε ναζιστικά τους οπαδούς της ομάδας του τη στιγμή της αποβολής του. Η αντίδραση της τοπικής κοινωνίας ήταν άμεση. Η πράξη του δεν αποδοκιμάστηκε απλά από τους φιλάθλους, καθώς ο Δήμος του Καλδές ζήτησε την παραδειγματική του τιμωρία γιατί με την κίνησή του αυτή προσέβαλλε την μνήμη εκατομμυρίων ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους, ενώ το ίδιο βράδυ ο δήμαρχος Ζορντί Σολέ έγραφε στο Τwitter του: «Δεν ανεχόμαστε κανείς και πολύ περισσότερο κάποιος που φοράει τη φανέλα της Καλδές, να προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες».
Στην Ελλάδα και αφού το θέμα του Κατίδη «κρύωσε» λίγο, φροντίσαμε να χαλάσουμε κι αυτή τη συνεπαγωγή: καθώς για ένα έστω και μικρό μέρος των φιλάθλων της ΑΕΚ, η τιμωρία του ποδοσφαιριστή σήμανε εχθρική και υποκριτική πράξη κατά της ομάδας τους. Ο δε σύλλογος αποφάσισε να τον αφήσει στην άκρη του πάγκου μέχρι το καλοκαίρι, απ’ όπου πιθανόν να τον ανασύρει όταν το θέμα θα έχει ξεχαστεί. Σωστά! Εδώ δεν θυμόμαστε τι φάγαμε χθες…
Νίκος Καραμάνος
