Η φτώχεια των Ελλήνων και η δικτατορία του ανταγωνισμού
Φτωχότεροι οι φτωχοί και πλουσιότεροι οι πλούσιοι, στα χρόνια του μνημονίου. Την πανθομολογούμενη αυτή αλήθεια ήρθε να επιβεβαιώσει και η ημερίδα που διοργάνωσε την Τρίτη το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής. Τα στοιχεία είναι συντριπτικά, και δείχνουν ότι από το 2009 μέχρι σήμερα οι φτωχοί αυξήθηκαν κατά 350.000, το 23% του πληθυσμού είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και το 36% είναι σε κίνδυνο φτώχειας, ενώ το πλουσιότερο 20% των Ελλήνων είναι σήμερα 7 φορές πιο πλούσιο από το φτωχότερο 20% των Ελλήνων (πριν από το Μνημόνιο ήταν 5 φορές πιο πλούσιο). Και είναι ακόμη χαρακτηριστικό ότι ο δείκτης απόγνωσης ανέβηκε στο 0,40 από το 0,19 (στην κλίμακα 0 έως 1, με το 1 να είναι η απόλυτη απόγνωση).
Κι ενώ το κακό διαλύει την κοινωνία, αυτό δείχνει να μην έχει καμιά σημασία για την κυβέρνηση και για τα διάφορα ανά τον κόσμο ευαγή ιδρύματα. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο παρουσίασαν τα ΜΜΕ την έκθεση του ΟΟΣΑ για τη λειτουργία του ανταγωνισμού στη χώρα μας. Οι συνήθεις απολογητές του ελεύθερου ανταγωνισμού ανατρίχιασαν με τις 555 νομοθετικές διατάξεις που «δεν αφήνουν την αγορά να λειτουργήσει ελεύθερα και κρατούν τις τιμές στα ύψη». Τελικά, δεν είναι η ανεργία, η απληρωσιά κι η φτώχεια που κάνουν τους καταναλωτές να ικανοποιήσουν βασικές ανάγκες. Αυτό που φταίει είναι ο περιορισμός του ανταγωνισμού.
Κι ακόμη, δεν φταίνε οι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού αλευροβιομηχανίες που επιβάλλουν υψηλές τιμές στα άλευρα, ούτε οι 3-4 γαλακτοβιομηχανίες που κατέχουν σχεδόν το σύνολο της πώλησης νωπού γάλακτος. Όσο για το πετρέλαιο, δεν ευθύνεται η μονοπωλημένη διύλιση και η επιβολή υψηλής φορολογίας. Για τις υψηλές τιμές αυτών και πολλών άλλων καταναλωτικών αγαθών, φταίνε κάποιοι περιορισμοί που υφίστανται στη διακίνησή τους.
Ποιοι είναι αυτοί; Μα οι χιλιοειπωμένες κοινοτυπίες: οι διατάξεις για τη διακίνηση φρέσκου ψωμιού από τους φούρνους, ο περιορισμός στην ημερομηνία διατήρησης του νωπού γάλακτος, οι άδειες διακίνησης και εμπορίας καυσίμων κ.λπ. Αν, δηλαδή, μπορούσε ο καθένας να πουλά ψωμί και καύσιμα, αν το γάλα μπορούσε να πωλείται ως φρέσκο και μετά από δέκα μέρες, αν δεν υπήρχαν πολλές αρχές ελέγχου τροφίμων, αν το Γενικό Χημείο του Κράτους καταργούνταν (τι χρειάζεται ο… κοστοβόρος έλεγχος ποιότητας) κι αν σε κάθε γωνιά άνοιγε ένα υπερκατάστημα που θα μπορούσε να πουλά τα πάντα, τότε τα είδη πρώτης ανάγκης θα γίνονταν πιο φθηνά.
Απευθύνονται σε ηλίθιους; Όχι, αλλά όσο δεν αποκαλύπτονται οι μηχανισμοί που κάνουν τα αγαθά να πωλούνται τόσο ακριβά και οι σκοπιμότητες που εξυπηρετεί ο ΟΟΣΑ και οι εκθέσεις του, τόσο θα εγκλωβίζεται ο λαός στην ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία της αγοράς.
Γ.Κ.
