Τελευταίο καταφύγιό τους η βία και ο τρόμος
Κάποιοι διατηρούσαν αμφιβολίες, ας πούμε «αισθητικής» φύσης, για τους χαρακτηρισμούς «κατοχή» και «χούντα». Άραγε επιμένουν ακόμη; Κάποιοι άλλοι, ετερόκλητοι υπερασπιστές της «καθαρής» πολιτικής συνειδητοποίησης, από τη ΔΗΜΑΡ ώς το ΚΚΕ, παπαγάλιζαν ασύστολα τα περί προβοκατόρων και ακραίων στοιχείων, σιγοντάροντας το σκηνικό του φόβου που οι συνήθεις ύποπτοι, τα ΜΜΕ, καλλιέργησαν ενόψει των παρελάσεων. Άραγε, τώρα, αισθάνονται πολιτικά δικαιωμένοι; Γιατί αυτά που έλαβαν χώρα στην Αθήνα, αλλά και σε όλες τις πόλεις της χώρας το διήμερο της επετείου της 25ης Μάρτη, αποτύπωσαν με τον πιο κρυστάλλινο τρόπο, όλα όσα ο ίδιος ο κόσμος, εδώ και καιρό, αντιλαμβάνεται.
Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς το σκηνικό, που οι δυνάμεις ασφαλείας -μέχρι και ελεύθεροι σκοπευτές επιστρατεύθηκαν- έστησαν γύρω από το Σύνταγμα, παρά σαν σκηνικό κατεχόμενης πόλης; Το καθεστώς θέλησε να αποδείξει πως έχει τη δύναμη. Δύναμη, βέβαια, που εξαντλείται στην τερατώδη κινητοποίηση της καταστολής, να παρίσταται και να «γιορτάζει» θωρακισμένο από την απειλή της λαϊκής οργής. Το ξέρουν και το διακηρύσσουν με τις πράξεις τους, πως ο φόβος και η βία θα είναι τα μοναδικά όπλα τους. Αλλά ο κόσμος όχι μόνο δεν τους φοβήθηκε αλλά πολύ απλά και αποφασιστικά τους γύρισε επιδεικτικά την πλάτη. Σε μία απόλυτη αντιστοιχία η συντριπτική πλειοψηφία του λαού τους εγκατέλειψε πίσω από τα κάγκελα με τους ελάχιστους πληρωμένους χειροκροτητές, να απολαμβάνουν τις «δάφνες» της απόλυτης απομόνωσής τους.
Αντίστροφη ήταν η εικόνα στους περιφερειακούς δήμους της Αττικής, αλλά και σε όλη τη χώρα, όπου αναλόγως των τοπικών συνθηκών, ο κόσμος μαζικά και μαχητικά αψήφησε την τρομοκράτηση και συγκρούστηκε με τις δυνάμεις καταστολής. Όπου τόλμησαν να εμφανιστούν οι λεγόμενοι «επίσημοι» αποδοκιμάστηκαν, σε πολλές περιπτώσεις οι παρελάσεις μετατράπηκαν σε παρελάσεις οργής και καταγγελίας απέναντι στο καθεστώς της χούντας και της νέας κατοχής, που στην πρωτεύουσα έδειχνε την ίδια στιγμή το πιο στυγνό και αποκρουστικό πρόσωπό του.
Στην κοινωνία είναι ολοφάνερο πια πως συντελούνται και ωριμάζουν διεργασίες. Εκδηλώνονται στάσεις και επιλογές με εντυπωσιακά στοιχεία μονιμότητας και συνειδητοποίησης. Η 25η Μάρτη καταγράφεται σαν άλλος ένας σταθμός αυτής της πορείας, που δεν καναλιζάρεται στα παραγγέλματα του πολιτικού και επικοινωνιακού κατεστημένου και ούτε θα πειθαρχήσει εύκολα στα έθιμα ενός ήσυχου και ανώδυνου προεκλογικού κλίματος.
Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς το σκηνικό, που οι δυνάμεις ασφαλείας -μέχρι και ελεύθεροι σκοπευτές επιστρατεύθηκαν- έστησαν γύρω από το Σύνταγμα, παρά σαν σκηνικό κατεχόμενης πόλης; Το καθεστώς θέλησε να αποδείξει πως έχει τη δύναμη. Δύναμη, βέβαια, που εξαντλείται στην τερατώδη κινητοποίηση της καταστολής, να παρίσταται και να «γιορτάζει» θωρακισμένο από την απειλή της λαϊκής οργής. Το ξέρουν και το διακηρύσσουν με τις πράξεις τους, πως ο φόβος και η βία θα είναι τα μοναδικά όπλα τους. Αλλά ο κόσμος όχι μόνο δεν τους φοβήθηκε αλλά πολύ απλά και αποφασιστικά τους γύρισε επιδεικτικά την πλάτη. Σε μία απόλυτη αντιστοιχία η συντριπτική πλειοψηφία του λαού τους εγκατέλειψε πίσω από τα κάγκελα με τους ελάχιστους πληρωμένους χειροκροτητές, να απολαμβάνουν τις «δάφνες» της απόλυτης απομόνωσής τους.
Αντίστροφη ήταν η εικόνα στους περιφερειακούς δήμους της Αττικής, αλλά και σε όλη τη χώρα, όπου αναλόγως των τοπικών συνθηκών, ο κόσμος μαζικά και μαχητικά αψήφησε την τρομοκράτηση και συγκρούστηκε με τις δυνάμεις καταστολής. Όπου τόλμησαν να εμφανιστούν οι λεγόμενοι «επίσημοι» αποδοκιμάστηκαν, σε πολλές περιπτώσεις οι παρελάσεις μετατράπηκαν σε παρελάσεις οργής και καταγγελίας απέναντι στο καθεστώς της χούντας και της νέας κατοχής, που στην πρωτεύουσα έδειχνε την ίδια στιγμή το πιο στυγνό και αποκρουστικό πρόσωπό του.
Στην κοινωνία είναι ολοφάνερο πια πως συντελούνται και ωριμάζουν διεργασίες. Εκδηλώνονται στάσεις και επιλογές με εντυπωσιακά στοιχεία μονιμότητας και συνειδητοποίησης. Η 25η Μάρτη καταγράφεται σαν άλλος ένας σταθμός αυτής της πορείας, που δεν καναλιζάρεται στα παραγγέλματα του πολιτικού και επικοινωνιακού κατεστημένου και ούτε θα πειθαρχήσει εύκολα στα έθιμα ενός ήσυχου και ανώδυνου προεκλογικού κλίματος.
Δημήτρης Υφαντής
Σχόλια
