Φιντέλ Κάστρο.
Το περιεχόμενο της ομιλίας του Μουαμάρ Καντάφι στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 23 Σεπτεμβρίου 2009, εξηγεί και το μένος των Αμερικανών και Ευρωπαίων εναντίον του, παρ’ όλο που, τα τελευταία χρόνια, για να βγάλει τη χώρα από την απομόνωσή της, ο πρόεδρος της Λιβύης έκανε πολλά ανοίγματα τα οποία η Δύση αξιοποίησε πρόθυμα προκειμένου να αποκτήσει μεγαλύτερη πρόσβαση στα λιβυκά πετρέλαια.
Η ομιλία αυτή του Καντάφι (αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύουμε πιο κάτω) ως πολύ αντιδυτική θάφτηκε από τα διεθνή ΜΜΕ:
Στο όνομα του Θεού, σας χαιρετώ εκ μέρους της Αφρικανικής Ένωσης και προσεύχομαι για να είναι αυτή μια ιστορική συνάντηση στη ζωή του κόσμου.
Έχουμε τη δέσμευση να υπερασπιζόμαστε την ακεραιότητα των εθνών με συλλογικό τρόπο, αλλά αυτό δεν εμπόδισε το ξέσπασμα 65 πολέμων με τον ΟΗΕ να μην κάνει τίποτα για να τους εμποδίσει, συμπεριλαμβανομένων οκτώ μεγάλων πολέμων που κόστισαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, που διαπράχτηκαν από ένα μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας με δικαίωμα βέτο. Τα κράτη που νομίζαμε ότι θα αποκρούσουν την επίθεση και θα προστατεύουν τους λαούς, τελικά είναι αυτά που χρησιμοποίησαν επιθετική δύναμη ενόσω έχουν το προνόμιο του βέτο.
Δεν υπάρχει καμία διάταξη στον καταστατικό χάρτη που να επιτρέπει στον ΟΗΕ να αναμειγνύεται στην εσωτερική κυριαρχία μιας άλλης χώρας. Με άλλα λόγια, το σύστημα διακυβέρνησης αποτελεί μια εσωτερική υπόθεση, κανένας άλλος δεν έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει και είναι ευθύνη κάθε κοινωνίας να έχει δικτατορικό, δημοκρατικό, σοσιαλιστικό, καπιταλιστικό, αντιδραστικό ή προοδευτικό σύστημα.
Κάποτε η Ρώμη ψήφισε να είναι δικτάτορας ο Ιούλιος Καίσαρας και η Γερουσία τού έδωσε την εξουσία να είναι δικτάτορας γιατί πίστευαν ότι η δικτατορία ήταν χρήσιμη στη Ρώμη τότε. Ποιος θα μπορούσε να πει στη Ρώμη γιατί το έκανε αυτό;
Το στάτους κβο είναι τρομοκρατία
Το Συμβούλιο Ασφαλείας είναι απλώς ένα εκτελεστικό σώμα των αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και θα πρέπει να αντιπροσωπεύει όλα τα έθνη. Το να έχει ένα έθνος βέτο και το άλλο όχι, ένα έθνος να έχει μόνιμη θέση και το άλλο όχι, αυτό πρέπει να εκλείψει τώρα. Εμείς δεν το αναγνωρίζουμε αυτό απολύτως και δεν υποκείμεθα σε καμία απόφαση που θα παρθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας με την παρούσα μορφή του. Τρομοκρατία δεν είναι μόνο η τρομοκρατία της Αλ Κάιντα. Το στάτους κβο είναι τρομοκρατία.
Τα ισχυρά έθνη έχουν μεγάλα συμφέροντα στον κόσμο, και χρησιμοποιούν το βέτο, χρησιμοποιούν την ισχύ του ΟΗΕ για να προστατεύουν τα συμφέροντά τους τρομοκρατώντας τον Τρίτο Κόσμο. Από την καθιέρωσή του το Συμβούλιο Ασφαλείας, το 1945, και μέχρι τώρα, δεν παρείχε ασφάλεια σε μας, παρά μόνο τιμωρίες και τρόμο. Θα δημιουργήσουμε τα δικά μας περιφερειακά όργανα. Το κίνημα των αδεσμεύτων, 120 κράτη, εξετάζει αυτό το εναλλακτικό σχέδιο.
Ο ΟΗΕ δεν έχει καμία επίδραση στην ειρήνη στον κόσμο. Το Διεθνές Δικαστήριο εφαρμόζει αποφάσεις μόνο σε βάρος μικρών κρατών, αλλά όχι των ισχυρών. Η Επιτροπή Διεθνούς Ατομικής Ενέργειας ανήκει στον ΟΗΕ, αλλά οι μεγάλες χώρες δεν δίνουν λογαριασμό. Αυτή στρέφεται μόνο εναντίον μας. Μίλησα με τον (τότε) επικεφαλής Ελ Μπαραντέι και τον ρώτησα αν ελέγχονται τα πυρηνικά οπλοστάσια των μεγάλων κρατών και μου απάντησε πως όχι. Όλοι οι ελεγκτικοί φορείς του ΟΗΕ στρέφονται μόνο κατά των μικρών κρατών μελών του.
Γιατί να μην είμαστε ισότιμα έθνη χωρίς πόλους; Χρειαζόμαστε κάποιον πατριάρχη;
Η έδρα του ΟΗΕ υποτίθεται ότι πρέπει να μεταφερθεί σε κάποιο άλλο μέρος της γης. 50 χρόνια στο δυτικό ημισφαίριο είναι αρκετά.
Ο πρόεδρος ενός κράτους μου παραπονέθηκε ότι δεν επέτρεψαν στον δεύτερο πιλότο του να ταξιδέψει στην Αμερική. Τον ανάγκασαν να διασχίσει τον ωκεανό με ένα πιλότο. Όταν έχουνε πρόβλημα με μια χώρα περιορίζουνε την αποστολή της. 50 βήματα προς μία κατεύθυνση, 500 μέτρα προς την άλλη. Σαν να είμαστε στο Γκουαντάναμο. Ενώ ερχόμαστε για να ψηφίσουμε στη Γενική Συνέλευση.
Οι μετανάστες ζητούν τα κλεμμένα
Γιατί οι Αφρικανοί, οι Ασιάτες και οι Λατινοαμερικανοί πηγαίνουν στην Ευρώπη; Επειδή η Ευρώπη έκανε αποικίες στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική. Πήρε χρυσό, ασήμι, διαμάντια, σίδερο, ουράνιο και όλα τα πολύτιμα ορυκτά, καθώς και το πετρέλαιο, τα λαχανικά, τα τρόφιμα, τα ζώα και τους ανθρώπους. Τώρα έχουμε μια νέα γενιά αφρικανική, ασιατική και λατινοαμερικανική. Αυτοί διεκδικούν τον κλεμμένο τους πλούτο και έχουν αυτό το δικαίωμα. Κι εμείς δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε. Όταν εμποδίζω χιλιάδες Αφρικανούς να πάνε στην Ευρώπη στα σύνορα της Λιβύης, αυτοί μου λένε πηγαίνουμε να πάρουμε τον κλεμμένο μας πλούτο. Εάν μας τον επιστρέψουν δεν θα πάμε. Αλλά ποιος θα τους τον επιστρέψει; Πρέπει να υπάρξει μια απόφαση (του ΟΗΕ) για την επιστροφή αυτού του πλούτου για να σταματήσει η μετανάστευση.
Η Αφρική δικαιούται αποζημίωσης της τάξης των 777 τρισεκατομμυρίων από τους αποικιοκράτες και θα την απαιτήσει. Και εάν αυτά τα τρισεκατομμύρια δεν επιστραφούν, οι Αφρικανοί θα συνεχίσουν να πηγαίνουν εκεί που έχετε επενδύσει αυτά τα τρις και έχουν κάθε δικαίωμα να τα διεκδικούν. Τα επιστρέφετε κι αυτοί σταματούν να μεταναστεύουν. Δεν υπάρχει μετανάστευση Λίβυων στην Ιταλία, γιατί η Ιταλία αποφάσισε να αποζημιώσει το λαό της Λιβύης για την αποικιοκρατία και ζήτησε συγγνώμη…
Φως στους πολέμους…
Υπάρχουν τόσα θέματα που έπρεπε να εξετάσει η Γενική Συνέλευση. Σκότωσαν εκατομμύρια ανθρώπους στην Κορέα. Δεν πρέπει να δικαστούν οι υπεύθυνοι και να αποζημιωθούν τα θύματα; Πρέπει να ερευνηθεί η επέμβαση στο Σουέζ, το 1956. Χιλιάδες Αιγύπτιοι σκοτώθηκαν. Πρέπει να ανοίξουν οι φάκελλοι. Σκότωσαν τρία εκατομμύρια ανθρώπους στο Βιετνάμ ρίχνοντας σε δώδεκα μέρες όσες βόμβες είχαν ρίξει σε όλο τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά εισβάλανε στον Παναμά, ένα ανεξάρτητο κράτος μέλος του ΟΗΕ. Πώς μπορεί ένα μέλος τού ΟΗΕ να επιτίθεται σε ένα μικρότερο, να σκοτώνει 4000 πολίτες, να συλλαμβάνει τον πρόεδρό του και να τον φυλακίζει στην Αμερική σαν εγκληματία; Δεν πρέπει να σιωπούμε. Κατόπιν στη Γρενάδα. Εισβάλανε με επτά χιλιάδες στρατιώτες, 15 πολεμικά πλοία και πολλά αεροπλάνα σε μια μικρή χώρα και σκότωσαν τον πρόεδρό της. Γιατί αγνοούμε αυτή την τραγωδία; Πρέπει να ερευνήσουμε και τους βομβαρδισμούς στη Σομαλία.
Μια ειρηνική χώρα σαν τη Γιουγκοσλαβία που ξαναχτίστηκε πέτρα στην πέτρα μετά τη ναζιστική καταστροφή, την έκαναν κομμάτια για τα ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα.
Μετά μπήκαν στο Ιράκ. Ένα ανεξάρτητο κράτος μέλος του ΟΗΕ. Γιατί δεν ενεργοποιήθηκε ο χάρτης του ΟΗΕ κατά της εισβολής; Πάνω από ένα εκατομμύριο Ιρακινοί δολοφονήθηκαν. Πρέπει να παραπεμφθούν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο οι υπεύθυνοι. Είναι εύκολο να παραπέμπεις τον Ομάρ Αλ Μπασίρ, τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και τον Τσαρλς Τέιλορ. Αλλά αυτοί που ευθύνονται για τις μαζικές εκκαθαρίσεις στο Ιράκ δεν πρέπει να παραπεμφθούν;
Χαρακτήρισαν αιχμάλωτο πολέμου τον πρόεδρο του Ιράκ και τον εκτέλεσαν φορώντας κουκούλες. Ποιοι ήταν αυτοί; Και είχαν νόμιμη εντολή να εκτελέσουν ένα αιχμάλωτο πολέμου; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ και ο βρετανός πρωθυπουργός ήταν οι μασκοφόροι που εκτέλεσαν τη θανατική ποινή.
Πρέπει να ερευνηθεί και ο πόλεμος στο Αφγανιστάν. Εάν οι Αφγανοί θέλουν ισλαμικό καθεστώς ας τους αφήσουν, όπως ισχύει με το Βατικανό. Γιατί χτυπούν τους Ταλιμπάν; Έχουν διηπειρωτικούς πυραύλους;
Δεν είμαστε ζώα σε μια φάρμα που μας σφάζουν όποτε το επιθυμούν. Είμαστε έθνη που έχουμε το δικαίωμα να ζούμε με αξιοπρέπεια και ελεύθερα και είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε και να αντιμετωπίσουμε το θάνατο.
… και τις δολοφονίες!
Ο ΟΗΕ πρέπει να ερευνήσει και τις πολιτικές δολοφονίες. Του Πατρίς Λουμούμπα. Ποιοι σκότωσαν τον ήρωα του αφροκονγκολέζικου απελευθερωτικού αγώνα; Ποιος ανατίναξε το αεροπλάνο του ΓΓ του ΟΗΕ Χάμασχολντ, το 1961; Ποιος σκότωσε τον Κένεντι, το 1963; Και ποιος τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ; Και ποιος τον Παλαιστίνιο Χαλίλ Αλ Ουαζίρ; Και πολλοί άλλοι δολοφονήθηκαν. Πώς μπορούμε να παραμένουμε σιωπηλοί;
Πρέπει να ερευνήσουμε τις σφαγές στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα στο Λίβανο, με τρεις χιλιάδες θύματα. Και τη σφαγή στη Γάζα, το 2008. 3200 γυναίκες και παιδιά σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν. 50 εκπαιδευτικά κέντρα του ΟΗΕ κατεδαφίστηκαν, 60 κλινικές καταστράφηκαν, 40 γιατροί και νοσοκόμες σκοτώθηκαν. Οι υπεύθυνοι ζούνε ελεύθεροι. Πρέπει να παραπεμφθούν στο Διεθνές Δικαστήριο. Αλλά το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στοχεύει μόνο τα μικρά κράτη.
Το φαινόμενο της πειρατίας εξαπλώνεται, αλλά οι Σομαλοί δεν είναι πειρατές. Πειρατές είμαστε εμείς που εκμεταλλευόμαστε όλο τον αλιευτικό τους πλούτο. Εμείς είμαστε οι επιτιθέμενοι. Οι Σομαλοί είναι αναγκασμένοι να υπερασπιστούν τον θαλάσσιο πλούτο τους που αποτελεί την τροφή των παιδιών τους. Μεταμορφώθηκαν σε πειρατές για να αμυνθούν. Και εσείς στέλνετε τα πολεμικά σας πλοία εναντίον τους, αντί να τα στείλετε εναντίον των ξένων αλιευτικών σκαφών. Ο κόσμος πρέπει να σεβαστεί την οικονομική τους ζώνη στη θάλασσα και όλες οι χώρες να σταματήσουν να ρίχνουν στη σομαλική θάλασσα τα βιομηχανικά τους απόβλητα. Αντί να υπογραφεί μια τέτοια συμφωνία με τον ΟΗΕ, τα ξένα πολεμικά πλοία εμποδίζουν τους Σομαλούς να βγουν για ψάρεμα στη θάλασσά τους.
Για την Παλαιστίνη, δεν είναι εφικτή η λύση των δύο κρατών. Ένα κράτος για όλους, όπως στο Λίβανο. Εμείς προστατεύσαμε τους Εβραίους από τη ρωμαϊκή εποχή και μετά την εκδίωξή τους από την Ανδαλουσία. Τους προστατεύσαμε και στα χρόνια του Χίτλερ. Εσείς (οι δυτικοί) τους διώχνατε και τους παροτρύνατε να πάνε να πολεμήσουν τους Άραβες. Δεν είμαστε εχθροί με τους Έβραίους, είμαστε ξαδέρφια. Οι Εβραίοι θα χρειαστούν μια μέρα τους Άραβες, αλλά οι Άραβες δεν θα τους προστατεύσουν όπως στο παρελθόν. Και το Κασμίρ πρέπει να γίνει ένα ανεξάρτητο κράτος, σαν ζώνη ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν. Γιατί θίγω όλα αυτά τα ζητήματα; Γιατί πρέπει να τα διερευνήσουμε, σαν ΟΗΕ.
Ο αγώνας του Τρίτου Κόσμου και των μικρότερων κρατών, να ζήσουν με αξιοπρέπεια και ελευθερία, είναι ένας διαρκής αγώνας και θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος.
