Για μία ακόμα φορά ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο απέδειξε τη γύμνια αλλά και τη συνειδητή ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού. Το πολυδιαφημισμένο «επιτελικό κράτος» του κ. Μητσοτάκη θάφτηκε κάτω από το χιόνι που έφερε η κακοκαιρία «Μήδεια». Ομοίως στο παρελθόν, επί ΣΥΡΙΖΑ, το «κράτος αρωγός στον πολίτη» είχε καεί στο Μάτι και είχε πνιγεί στη Μάνδρα. Αντίστοιχες είναι οι οδυνηρές για το λαό καταστάσεις επί όλων των κυβερνήσεων διαχρονικά. Με το υπάρχον πολιτικό σύστημα, ανεξαρτήτως κυβερνητικού «χρώματος» το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Σε κάθε δυσμενές καιρικό φαινόμενο το κράτος αποδεικνύεται γυμνό και ανίκανο να βοηθήσει τους πολίτες του, παρά τα παχιά λόγια των εκάστοτε κυβερνώντων.
Το μέγεθος της κακοκαιρίας «Μήδεια» ήταν γνωστό εδώ και μέρες. Συνεπώς ήξεραν και είχαν το χρόνο να σχεδιάσουν τα προληπτικά μέτρα και τις ενέργειες στη διάρκεια της κακοκαιρίας. Η κυβέρνηση και τα μπουκωμένα με κρατικό χρήμα Μέσα Ενημέρωσης μας διαβεβαίωναν ότι το «επιτελικό κράτος» είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Η «προετοιμασία» και η «αποτελεσματικότητα» του κράτους αποτυπώνεται στα όσα συνέβησαν αυτές μέρες της κακοκαιρίας. Καταλήξαμε να μην κυκλοφορεί σχεδόν τίποτε στην Αττική λόγω του χιονιού, αμέσως μετά την έναρξη της κακοκαιρίας ενώ μια σειρά περιοχές έμειναν για μέρες χωρίς ρεύμα και νερό. Στην αδυναμία του κράτους να αντιμετωπίσει την κατάσταση καταγράφηκαν για μία ακόμα φορά οι ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμούς και η αδυναμία του να αποφασίσει την επίταξη των αναγκαίων εξοπλισμών που υπάρχουν στον ιδιωτικό τομέα. Για μία ακόμα φορά οι εργολάβοι εξοπλισμού τρίβουν τα χέρια τους από τη νέα «αρπαχτή» λόγω «εκτάκτων συνθηκών».
Φυσικά η ανικανότητα ή/και η συνειδητή αδιαφορία δεν ήταν στοιχείο αντίδρασης μόνο από το κράτος, τον γνωστό «κακό δημόσιο τομέα». Στο ίδιο μήκος κύματος, αν όχι χειρότερα, κινήθηκε και ο ιδιωτικός τομέας που εμπορεύεται κοινωνικά αναγκαίες υποδομές. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το κλείσιμο της εθνικής οδού. Οι εισπράκτορες των υπέρογκων διοδίων δεν μπόρεσαν, για πολλοστή φορά, να αντιμετωπίσουν ένα προαναγγελθέν καιρικό φαινόμενο και να ρίξουν αλάτι. Τους «έσωσε» ο γνωστός «από μηχανής θεός», το κακό κράτος. Όπως συνηθίζει το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση, με κεκτημένη ταχύτητα από τα λοκντάουν, έκλεισε και την εθνική οδό. Έτσι προχώρησε σε μία ακόμα έμμεση επιδότηση προς τους εργολάβους της, απαλλάσσοντας τους από το να καταβάλλουν οποιαδήποτε προσπάθεια, με το σχετικό κόστος, για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κακοκαιρίας.
Καταστάσεις σαν την πρόσφατη κακοκαιρία μας θυμίζουν, ολοένα και τακτικότερα, τις συνέπειες από την καταστροφή της φύσης, που προξενείται από την ασύστολη επέμβαση του ανθρώπου στο όνομα του κέρδους. Αντί όμως να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα για την αντιστροφή της κατάστασης και των συνεπειών της, στο όνομά τους έχει ξεκινήσει ένας νέος γύρος αναζήτησης υπερκερδών για τις ελίτ. Η διατύπωση «πράσινη ανάπτυξη» είναι από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες σε σχέση με την πορεία της οικονομίας και στην Ελλάδα. Την ίδια στιγμή τα εγκλήματα σε βάρος της φύσης πολλαπλασιάζονται από την κυβέρνηση στο όνομα της μείωσης της γραφειοκρατίας και της ενίσχυσης της αναπτυξιακής διαδικασίας στη χώρα ενώ η «πράσινη ανάπτυξη» δεν είναι ούτε πράσινη ούτε ανάπτυξη αλλά μέθοδος ενίσχυσης συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων. Συνεπώς δεν είναι καθόλου τυχαία τα επαναλαμβανόμενα, σε σύντομα χρονικά διαστήματα, ακραία φαινόμενα καιρικά και μη που οδηγούν σε καταστροφές.
Για όλα αυτά τα φαινόμενα όσον αφορά τις αιτίες της δημιουργίας τους όπως και για την αναποτελεσματικότητα στην αντιμετώπισή τους οι ευθύνες συγκεντρώνονται στις ακολουθούμενες πολιτικές που υπηρετεί σύσσωμο όλο το πολιτικό σύστημα. Καταστροφή της φύσης στο όνομα της ανάπτυξης, στην πράξη του κέρδους των ολίγων και εκλεκτών. Ελλείψεις σε εξοπλισμούς, προσωπικό αλλά και σε σχεδιασμένες πολιτικές αντιμετώπισης εκτάκτων καιρικών φαινομένων. Αδιαφορία του ιδιωτικού τομέα για το μεγάλο μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί και μεταφορά της στο δημόσιο. Το αποτέλεσμα είναι να μετράμε κάθε φορά, κύρια τα λαϊκά στρώματα, απώλειες σε ζωές και σε περιουσίες.
Οι ζημιές έγιναν, οι απώλειες καταγράφηκαν. Η κυβέρνηση θα συνεχίσει στη λογική των «ακραίων καιρικών φαινομένων» και η αντιπολίτευση θα συνεχίζει να την καταγγέλλει. Και στην επόμενη ή μεθεπόμενη αντίστοιχη κατάσταση μπορεί να έχουν αλλάξει μεταξύ τους ρόλους αλλά το έργο θα είναι το ίδιο.
