Το τέλος εποχής και η απέλπιδα προσπάθεια Βενιζέλου για πολιτική επιβίωση
Η εικόνα που δίνει το αλληλοσπαρασσόμενο ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου μετά τις τελευταίες εξελίξεις είναι εικόνα αθλιότητας. Αθλιότητας από πολλές πλευρές.
Καταρχήν, ο νυν πρόεδρος καλεί ιδιωτικές εταιρίες(!) να κάνουν λογιστική έρευνα στο σοσιαλιστικό τους «Κίνημα», ενώ διαρρέουν στα ΜΜΕ πληροφορίες για «μαύρη τρύπα», τις οποίες ο Βενιζέλος δεν διαψεύδει. Μετά από συνάντηση Βενιζέλου-Παπανδρέου ο δεύτερος βγάζει ανακοίνωση ότι «το κλίμα που έχει δημιουργηθεί, διαλύει το ΠΑΣΟΚ και αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό». Το ξεκατίνιασμα και το αλληλοφάγωμα των δυο προέδρων είναι η μια πλευρά της αθλιότητας, ενδεικτική της πολιτικής ποιότητας του ΠΑΣΟΚ.
Τα 110 εκατομμύρια ευρώ χρέους για ένα ελληνικό κόμμα, σε περίοδο μάλιστα ισχνών αγελάδων και εξαθλίωσης για τον απλό κόσμο, τουλάχιστον για την περίοδο μετά το 2008, είναι μια δεύτερη πλευρά αθλιότητας. Το κόμμα και ο πρόεδρός του που οδήγησαν το λαό στο πιο οδυνηρό πρόγραμμα στερήσεων μετά την Κατοχή, με δικαιολογία τα ελλείμματα και το δημοσιονομικό χρέος, δεν είχαν κανένα πρόβλημα το κυβερνών ή αντιπολιτευόμενο κόμμα τους να κολυμπά σε πακτωλούς δανείων και μιας εξωφρενικής σπατάλης πολύ πάνω από τις δυνατότητες κομματικών εσόδων. Και να σκεφτεί κανείς πως όπως ακριβώς δεν υπάρχουν παραστατικά για τις περισσότερες δαπάνες, πολύ περισσότερο δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν παραστατικά για έσοδα «ειδικής» προέλευσης όπως η Siemens και πολλές άλλες αντίστοιχε πηγές. Δηλαδή τα 110 εκατομμύρια ευρώ είναι μόνο μια μικρή ένδειξη του πάρτι που γινόταν στα δυο μεγάλα κόμματα με θαλασσοδάνεια, υπόγειες χρηματοδοτήσεις και μαύρο χρήμα, και κρατικές σπατάλες.
Πρώην πρωτοκλασάτα στελέχη του σημιτικού-βενιζελικού στρατοπέδου ιδρύουν κόμματα και πολιτική κινήσεις, το εναπομείναν, εντός ΠΑΣΟΚ, βενιζελικό στρατόπεδο τελεί σε εσωτερική φαγωμάρα, εξίσου πολυδιασπασμένο είναι και το πρώην παπανδρεϊκό στρατόπεδο, με ένα μεγάλο τμήμα εκτός ΠΑΣΟΚ ή προς άλλα κόμματα, πρώην κορυφαία στελέχη σε δικαστικές περιπέτειες για διαφθορά, ενώ οι δύο φατρίες αρπάζονται πλέον σε μια αντιπαράθεση που είναι σχεδόν πολεμική.
Η επιλογή Βενιζέλου προδιαγράφει σχεδόν με βεβαιότητα μια επιλογή κυριάρχησης του ίδιου σε ένα αποκλειστικά δικό του ΠΑΣΟΚ, όσο συρρικνωμένο κι αν απομείνει. Πολύ πιθανό η επιλογή να σχετίζεται με τα δημοσκοπικά ευρήματα που εμφανίζουν… ένα εξαφανισμένο ΠΑΣΟΚ, καθώς και συνεννοήσεις με Σαμαρά για ενεργότερη κυβερνητική συμμετοχή, έστω ως ένα κόμμα «τσόντα».
Ό,τι κι αν γίνει, το ΠΑΣΟΚ που γνωρίζαμε για 40 χρόνια έχει οριστικά εισέλθει στην τελευταία πράξη ύπαρξής του πριν παραδώσει κλειδιά και τίτλους σε κάτι άλλο από αυτό που ήταν. Όσο μεγαλύτερος και πιο ποταπός ο αλληλοσπαραγμός, τόσο το καλύτερο για την αποκάλυψη του αίσχους πίσω από τη μέχρι χθες ταμπέλα «ΠΑΣΟΚ».
Δίπλα σε αυτά έρχεται να προστεθεί και ο… ξένος δάκτυλος της γερμανικής έμπνευσης πρωτοβουλίας για συγκρότηση μιας πιο ευρωποκεντρικής, SPD-κεντρικής διεθνούς οργάνωσης των σοσιαλδημοκρατών, παράλληλα ή στη θέση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Το ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου συμμετείχε στην ιδρυτική συνάντηση της «Προοδευτικής Συμμαχίας», τον περασμένο Δεκέμβρη, στη Ρώμη και σε λίγες μέρες στη Λειψία θα συνταχθεί και η ιδρυτική Διακήρυξη. Η πλευρά Παπανδρέου, που είναι ακόμη πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, έχει περιέργως λυσσάξει για τις μεθοδεύσεις αυτές των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών. Η διαφορά δεν έχει να κάνει απλώς με τον παραμερισμό της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, άρα και του προέδρου της. Αλλά με το ότι βρίσκεται σε εξέλιξη προσπάθεια της Γερμανίας σε διάφορα επίπεδα να ελέγξει τις εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χώρο και ευρύτερα. Στο πλαίσιο αυτό είναι προφανές ότι απεργάζονται και σχέδια πολιτικής αναμόρφωσης και για την περίπτωση της Ελλάδας και των «πιστών» της.
Σε τι ακριβώς αντιδρά η πλευρά Παπανδρέου; Οι αναφορές του περιβάλλοντος του πιο νεοφιλελεύθερου πρωθυπουργού της μεταπολιτευτικής Ελλάδας στα «κόκαλα του Βίλι Μπραντ» που τρίζουν με τα όσα προωθούν οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες, καθώς και «στους αγώνες του Παπανδρέου για τη ρύθμιση και τον έλεγχο των αγορών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος», μάλλον δεν είναι πολύ πειστικές για τους λόγους της αντιπαράθεσης…
Γιώργος Τσίπρας
