Της Παγώνας Στόμη *.
Σε πείσμα της αποσιώπησης ή της διαστρέβλωσης της αλήθειας από την πλειοψηφία των ΜΜΕ, της κυβερνητικής επιβολής ενός περιβαλλοντικού και πολιτιστικού εγκλήματος, της άγριας καταστολής και συνεχούς ενίσχυσης των αστυνομικών δυνάμεων, ο αγώνας των κατοίκων της Κερατέας συνεχίζεται αμείωτος από τα ξημερώματα του Σαββάτου της 11 Δεκεμβρίου 2010.
Η κυβέρνηση, πλήρως απονομιμοποιημένη από την εφαρμογή του Mνημονίου που, από κοινού με την τρόικα Ε.Ε.- ΕΚΤ-ΔΝΤ επιχειρεί, καταφεύγει στην Κερατέα όπως και στην μεγάλη πανεργατική διαδήλωση της 15/12 στην καταστολή των αγωνιζόμενων κατοίκων, εργαζομένων, νεολαίας. Όμως, δείχνει να μην έχει καταλάβει ακόμα πως ο κόσμος σήμερα δίνει μια μάχη αξιοπρεπούς διαβίωσης και για αυτό θα τη δώσει με τον πιο λυσσαλέο, αποφασιστικό και παρατεταμένο τρόπο.
Και ο αγώνας των κατοίκων της Κερατέας είναι ένας τέτοιος αγώνας. Για αυτό η κυβέρνηση στην Κερατέα βρίσκει απέναντι της μια σειρά από κοινωνικά αντιστάσεις.
Την αντίσταση της νεολαίας. Όταν για την νέα γενιά μεθοδεύεται ο αποκλεισμός τότε για αυτήν την γενιά η καταστροφή του τόπου της είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Όταν μόλις 2 χρόνια μετά την δολοφονία του συνομήλικού της Αλ.Γρηγορόπουλου δέχεται αυτή η ίδια άγρια αστυνομική φυσική βία στον τόπο της, τότε αυτή η γενιά μπαίνει δυναμικά από την πρώτη στιγμή στην πρώτη γραμμή των κινητοποίησεων.
Την αντίσταση των ηλικιωμένων. Που πλάι στην εξαθλίωσή τους από την πολιτική του Μνημονίου, πλάι στην ανησυχία τους για το μέλλον των γενιών που ακολουθούν, προστίθεται η επιχείρηση καταστροφής της γης την οποία δούλεψαν με τα χέρια τους. Για αυτό, οι ηλικιωμένοι, παρ’ ότι έγιναν αντικείμενο άγριας καταστολής συνεχίζουν να δίνουν το «παρών» στις κινητοποιήσεις μέχρι σήμερα.
Την αντίσταση των εργαζόμενων. Που αισθάνονται μια γενική ολομέτωπη επίθεση, χωρίς κανένα όριο. Καταστροφή της αξίας της εργασίας τους. Καταστροφή της αξίας της περιουσίας τους. Καταστροφή του μέλλοντος των παιδίων τους. Περιβαλλοντική υποβάθμιση. Ταπείνωση και πολιτικό εξανδραποδισμό.
Όλος αυτός ο κόσμος είναι από τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου στον δρόμο. Αγωνίζεται, καταστέλλεται, ανασυντάσσεται, επαναδιεκδικεί. Στον αγώνα αυτό γεννιούνται νέες πρωτότυπες μορφές αυτοοργάνωσης, πρακτικές συλλογικής αυτοάμυνας απέναντι στην βία των δυνάμεων καταστολής, μορφές περίθαλψης των διαδηλωτών με στήσιμο υπαίθριων μονάδων πρώτων βοηθειών.
Όμως, μέσα από τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας αναδεικνύεται επιπλέον, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, η αναγκαιότητα συντονισμού των αγώνων. Κόντρα στη λογική του διαίρει και βασίλευε, κόντρα στη νέα διαίρεση, κάτοικοι Κερατέας απέναντι στους κατοίκους Άνω Λιοσίων ή άλλων περιοχών, κόντρα στην παλιά διαίρεση εργαζομένων δημόσιου- ιδιωτικού τομέα που οι κυβερνώντες μεθοδεύουν, οι αγώνες σήμερα πρέπει να συντονιστούν.
Οι κάτοικοι της Κερατέας δεν δίνουν μόνο έναν αγώνα για τον τόπο τους. Δίνουν έναν αγώνα για τους κατοίκους ολόκληρου του Λεκανοπεδίου. Για τη διατήρηση των ελάχιστων πνευμόνων πρασίνου που απέμειναν στην Αττική. Για να προστατευτούν οι λιγοστές εναπομείνασες καθαρές θάλασσες. Για να ανασταλεί ένα νέο όργιο κερδοσκοπίας του μεγάλου κατασκευαστικού κεφαλαίου εις βάρος του ελληνικού λαού, που μεθοδεύεται με το συγκεκριμένο έργο στην περιοχή τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους η κυβέρνηση δεν πρόκειται να νικήσει εύκολα. Ο αγώνας των κατοίκων της Κερατέας θα είναι αποφασιστικός και μακροχρόνιος. Μόνο που πρέπει να στηριχθεί πολιτικά από όλους τους κατοίκους, τους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς του λεκανοπεδίου. Από όσους σήμερα θίγονται από την πολιτική του μνημονίου, της κυβέρνησης και της τρόικας. Από τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, την νεολαία. Για να είναι, τελικά, και νικηφόρος.
Και ο αγώνας των κατοίκων της Κερατέας είναι ένας τέτοιος αγώνας. Για αυτό η κυβέρνηση στην Κερατέα βρίσκει απέναντι της μια σειρά από κοινωνικά αντιστάσεις.
Την αντίσταση της νεολαίας. Όταν για την νέα γενιά μεθοδεύεται ο αποκλεισμός τότε για αυτήν την γενιά η καταστροφή του τόπου της είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Όταν μόλις 2 χρόνια μετά την δολοφονία του συνομήλικού της Αλ.Γρηγορόπουλου δέχεται αυτή η ίδια άγρια αστυνομική φυσική βία στον τόπο της, τότε αυτή η γενιά μπαίνει δυναμικά από την πρώτη στιγμή στην πρώτη γραμμή των κινητοποίησεων.
Την αντίσταση των ηλικιωμένων. Που πλάι στην εξαθλίωσή τους από την πολιτική του Μνημονίου, πλάι στην ανησυχία τους για το μέλλον των γενιών που ακολουθούν, προστίθεται η επιχείρηση καταστροφής της γης την οποία δούλεψαν με τα χέρια τους. Για αυτό, οι ηλικιωμένοι, παρ’ ότι έγιναν αντικείμενο άγριας καταστολής συνεχίζουν να δίνουν το «παρών» στις κινητοποιήσεις μέχρι σήμερα.
Την αντίσταση των εργαζόμενων. Που αισθάνονται μια γενική ολομέτωπη επίθεση, χωρίς κανένα όριο. Καταστροφή της αξίας της εργασίας τους. Καταστροφή της αξίας της περιουσίας τους. Καταστροφή του μέλλοντος των παιδίων τους. Περιβαλλοντική υποβάθμιση. Ταπείνωση και πολιτικό εξανδραποδισμό.
Όλος αυτός ο κόσμος είναι από τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου στον δρόμο. Αγωνίζεται, καταστέλλεται, ανασυντάσσεται, επαναδιεκδικεί. Στον αγώνα αυτό γεννιούνται νέες πρωτότυπες μορφές αυτοοργάνωσης, πρακτικές συλλογικής αυτοάμυνας απέναντι στην βία των δυνάμεων καταστολής, μορφές περίθαλψης των διαδηλωτών με στήσιμο υπαίθριων μονάδων πρώτων βοηθειών.
Όμως, μέσα από τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας αναδεικνύεται επιπλέον, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, η αναγκαιότητα συντονισμού των αγώνων. Κόντρα στη λογική του διαίρει και βασίλευε, κόντρα στη νέα διαίρεση, κάτοικοι Κερατέας απέναντι στους κατοίκους Άνω Λιοσίων ή άλλων περιοχών, κόντρα στην παλιά διαίρεση εργαζομένων δημόσιου- ιδιωτικού τομέα που οι κυβερνώντες μεθοδεύουν, οι αγώνες σήμερα πρέπει να συντονιστούν.
Οι κάτοικοι της Κερατέας δεν δίνουν μόνο έναν αγώνα για τον τόπο τους. Δίνουν έναν αγώνα για τους κατοίκους ολόκληρου του Λεκανοπεδίου. Για τη διατήρηση των ελάχιστων πνευμόνων πρασίνου που απέμειναν στην Αττική. Για να προστατευτούν οι λιγοστές εναπομείνασες καθαρές θάλασσες. Για να ανασταλεί ένα νέο όργιο κερδοσκοπίας του μεγάλου κατασκευαστικού κεφαλαίου εις βάρος του ελληνικού λαού, που μεθοδεύεται με το συγκεκριμένο έργο στην περιοχή τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους η κυβέρνηση δεν πρόκειται να νικήσει εύκολα. Ο αγώνας των κατοίκων της Κερατέας θα είναι αποφασιστικός και μακροχρόνιος. Μόνο που πρέπει να στηριχθεί πολιτικά από όλους τους κατοίκους, τους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς του λεκανοπεδίου. Από όσους σήμερα θίγονται από την πολιτική του μνημονίου, της κυβέρνησης και της τρόικας. Από τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, την νεολαία. Για να είναι, τελικά, και νικηφόρος.
Και πρέπει όλοι μαζί να απαιτήσουμε και να αγωνιστούμε για:
• Δεν θα γίνει ΧΥΤΑ στην Κερατέα και πουθενά αλλού.
• Μείωση, ανακύκλωση, επεξεργασία και απορρύπανση των απορριμμάτων, εδώ και τώρα.
• Οι λαοί είναι πιο δυνατοί από την βία της εξουσίας. Να φύγει τώρα η αστυνομία από την Κερατέα.
• Κοινό μέτωπο και συντονισμός των αγώνων κατοίκων, εργαζομένων, νεολαίας σε όλη την Ελλάδα.
* H Παγώνα Στόμη είναι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα ενάντια στον ΧΥΤΑ στην Κερατέα.
antixyta.blogspot.com
Σχόλια
