Επιμέλεια: Βάννα Σφακιανάκη
Στον ιστότοπο της Public Issue αναρτήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα σύνοψη δεδομένων της περιόδου 1998-2022, με τίτλο «Η γνώμη για τις Ιδιωτικοποιήσεις στις έρευνες της Public Issue, 1998-2022», (1) που ανατρέπει την επικρατούσα άποψη ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας επικροτεί τις ιδιωτικοποιήσεις των βασικών κοινωνικών αγαθών και συγκεκριμένα της ηλεκτρικής ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών και του νερού. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι τα ερωτήματα δεν έχουν τεθεί με γενικό τρόπο, αλλά συνδεδεμένα με τους μεγάλους παρόχους υπηρεσιών, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ / ΕΥΑΘ. Και είναι ενδιαφέρον επειδή έχει γίνει τεράστια προσπάθεια δυσφήμισης των παρόχων αυτών, από τους υπέρμαχους των ιδιωτικοποιήσεων, με σκοπό να απαξιωθούν στη συνείδηση των πολιτών. Αλλά και επειδή πράγματι, οι πολίτες είχαν και έχουν λόγους να παραπονούνται για διάφορες πρακτικές τους, πρακτικές που προέκυπταν και προκύπτουν σε πολύ μεγάλο βαθμό, από τη πολιτική που επέβαλε και συνεχίζει να επιβάλλει, τη μετακίνησή τους από τη σφαίρα του δημοσίου, στη σφαίρα της αγοράς.
Πως διαμορφώθηκαν οι στάσεις της ελληνικής κοινής γνώμης την τελευταία 25ετία, απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις της ΔΕΗ, του ΟΤΕ και το ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης των ΕΥΔΑΠ/ΕΥΑΘ;
Σύμφωνα λοιπόν με τις έρευνες της Public Issue: «Τα 2/3 των Ελλήνων πολιτών (66%) πιστεύουν ότι η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ δεν ωφέλησε, αλλά αντιθέτως έβλαψε τους καταναλωτές. Με εξαίρεση μια αρχική περίοδο (1998-2005), η πλειοψηφία της κοινής γνώμης στην Ελλάδα, ουδέποτε υποστήριξε την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Σήμερα, όμως, η ραγδαία αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος οδηγεί σε γενικευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια από αυτήν.»
«Μια σημαντική μερίδα Ελλήνων πολιτών, 4 στους 10 (42%), πιστεύουν ότι, μέχρι σήμερα, η ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ έχει βλάψει τους καταναλωτές. Την άποψη ότι έχει ωφελήσει, εκφράζει το 1/3 (33%). Η αρχικά πλειοψηφική υποστήριξη της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ αντιστράφηκε στη δεκαετία του 2000.»
«Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, 74% (3 στους 4) διαφωνεί με το ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης των εταιρειών ύδρευσης. Η κοινωνική αντίθεση στην προοπτική ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΔΑΘ αυξήθηκε κάθετα κατά τη διάρκεια της μνημονιακής περιόδου.»
Παρά την προπαγάνδα λοιπόν, τις μισές αλήθειες που καταλήγουν να είναι ολόκληρα ψέματα, παρά την προσπάθεια επιβολής της λογικής ότι δεν υπάρχει εναλλακτική και τους κάθε είδους εκφοβισμούς, οι πολίτες διαμορφώνουν τις απόψεις τους με δικά τους κριτήρια. Κι αυτό το κάνουν σε μια περίοδο που το κράτος έχει απεμπολήσει τον ρόλο του, ως προς την προστασία του δημόσιου συμφέροντος. «Διότι όπως υπογραμμίζει στο βιβλίο της “Τα όρια ιδιωτικοποιήσεων – βιώσιμο κράτος και δημόσια κτήση” η αντιπρόεδρος του ΣτΕ, Μ. Καραμανώφ: «Το κράτος του 21ου αιώνα δίνει την εντύπωση ότι επιθυμεί να παραιτηθεί του ρόλου του ως κεντρικού νευρικού συστήματος της κοινωνίας… αποφεύγει να πάρει θέση στην αξιολογική σύγχυση που επικρατεί, αποκηρύσσει ελαφρά τη καρδία το παρελθόν, την ιστορία και την ταυτότητά του, δεν ενοχλείται καθόλου από τον θόρυβο και την παραπληροφόρηση, θυσιάζει με ευκολία τους αδυνάτους, ανέχεται τη βία εις βάρος ανθρώπων και φύσεως, παλινωδεί και παραπαίει στη χάραξη της πολιτικής του, διστάζει να υλοποιήσει τις αποφάσεις του και παραδίδει άνευ όρων, σχεδόν με ανακούφιση, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του στην αγορά». (2)
Παραπομπές
1) Η γνώμη για τις ιδιωτικοποιήσεις στις έρευνες της Public Issue,1998-2022, publicissue.gr
2) Στον αστερισμό της άγριας ανάπτυξης, efsyn.gr
