Τoυ Γιώργου Κατερίνη.
Ο κ. Φόλγκερ Γιουνγκ, κορυφαίο στέλεχος της Siemens και στη συνέχεια μέλος του Δ.Σ. της Ιντρακόμ, κατηγορούμενος για δωροδοκίες και ξέπλυμα μαύρου χρήματος στην Ελλάδα, με ενεργό απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και κατ’ οίκον περιορισμό, έφυγε σαν κύριος από την Ελλάδα.
Έτσι, μετά τους κυρίους Χριστοφοράκο και Καραβέλα και τρίτος κατηγορούμενος, αυτή τη φορά επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, την κοπάνησε στο εξωτερικό, ανάμεσα στον πρώτο και δεύτερο γύρο των πρόσφατων εκλογών.
Ο Φόλγκερ Γιουνγκ, επικεφαλής της Siemens σε Ρωσία και Ελλάδα, έχει συσχετίσει το όνομά του και τη δράση του με τις υποθέσεις χρηματισμού πολιτικών προσώπων και ξέπλυμα χρήματος. Για δύο χρόνια βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό στην Πάρο (όπου είχε, βέβαια, σπίτι και ανέσεις) και έπρεπε να παρουσιάζεται κάθε 15 μέρες στο αστυνομικό τμήμα. Φυσικά του είχε απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα. Όταν, λοιπόν, έκλεισαν ένα-ένα τα θέματα και ήρθε και η ώρα της τυπικής παραγραφής των εγκλημάτων, όταν τα υπόλοιπα παιδιά, όπως ο Χριστοφοράκος, κυκλοφορούν ελεύθεροι και ωραίοι, ο κ. Γιουνγκ επικαλέστηκε σπάνια ασθένεια που μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο στη Γερμανία και ζήτησε να του επιτραπεί να πάει. Όταν είδε ότι η απάντηση θα ήταν αρνητική, σηκώθηκε και έφυγε μόνος του. Να σημειωθεί ότι οι δικαστικές Αρχές της Γερμανίας αμφισβητούσαν ανοικτά τις κατηγορίες που είχαν απαγγελθεί στον Γιουνγκ (όπως βλέπουμε η Γερμανία φροντίζει τα παιδιά της, δεν τα εγκαταλείπει).
Έτσι, πλάι στο διαρκές δικομματικό σκάνδαλο χρηματισμού και μιζών από την Siemens, έχουμε το πιο μεγάλο σκάνδαλο: τη δουλικότητα των ελληνικών Αρχών απέναντι στις γερμανικές και την προκλητική κάλυψη που δίνει το Ράιχ στα «παιδιά» που το τιμούν με τις αγαθοεργίες τους, χρηματίζοντας και μιζάροντας, δηλαδή εξαγοράζοντας πολιτικούς και κρατικούς υπαλλήλους για την προώθηση των συμφερόντων τους. Κι αν υποθέσουμε ότι οι μίζες προς τον πολιτικό κόσμο ήταν της τάξης των 100 εκατομμυρίων ευρώ, πόσα έχει βγάλει η Siemens από τις δουλειές που έστησε στην Ελλάδα; Κι αν υποθέσουμε ότι η ληστεία που έγινε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Γερμανούς (και η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην οποία δεν έχουν καταβληθεί πολεμικές αποζημιώσεις από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) επανορθωνόταν, αυτή τη στιγμή θα είχε περίπου λυθεί το ζήτημα του χρέους. Αλλά αφού δεν γίνονται όλα αυτά, υπάρχει καμιά περήφανη φωνή μέσα από τον αστικό κόσμο να πει ότι δεν πληρώνουμε το χρέος; Ότι δεν χρωστάμε αλλά μας χρωστάνε από πάνω; Ότι τέρμα η κοροϊδία και η τοκογλυφία; Δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει γιατί όλοι τους είναι εξαρτημένοι μεταπράτες.
Πρόσφατα έγινε γνωστό πως βουλευτής είχε διορίσει ως αποσπασμένη τη γυναίκα του στο γραφείο του και, μάλιστα, διεκδικούσε μέχρι τελευταίας «δραχμής» τις εικονικές υπερωρίες. Κι όλα αυτά, τη στιγμή που σύσσωμη η εθνική αντιπροσωπεία κηρύττει τη λιτότητα, την πείνα και την ανεργία σε αρετή, για τη διάσωση των τοκογλύφων δανειστών. Τέτοια ξετσιπωσιά!
