Η αλήθεια είναι ότι η Γαλλία, είτε τη χωνεύεις είτε όχι, ποτέ δεν θα σε αφήσει να βαρεθείς. Από δεκαετία σε δεκαετία, κι από τους πληβείους της έως τους κυβερνήτες της, κάτι ή κάποιοι ή κάποιος θα βρεθεί κάθε τρεις και λίγο να σε εκπλήξει – ευχάριστα ή δυσάρεστα. Ας περιοριστούμε όμως στα εντελώς πρόσφατα. Γράφαμε την περασμένη εβδομάδα, μετά την παραίτηση του Λεκορνί, του πέμπτου μακρονικού πρωθυπουργού μέσα σε μια διετία: «Ποιος ξέρει, μπορεί αυτή τη φορά ο Μακρόν να διαλέξει κάποιον “προοδευτικό”. Αν και μειώνονται δραματικά οι υποψήφιοι για αυτοχειρία». Τελικά το «μειώνονται δραματικά» αποδείχθηκε υπεραισιόδοξο, αφού ο Μακρόν διόρισε… ξανά τον Λεκορνί! Αν μη τι άλλο, έκανε τους πάντες να παραμιλούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι οι επικεφαλής των πολιτικών κομμάτων, από την ακροδεξιά ως την αριστερά, αντέδρασαν αρχικά με μονολεκτικές εκφράσεις: «Απίστευτο», «Φάρσα», «Κακόγουστο αστείο», «Τσίρκο» κ.ο.κ.
Τσίρκο-ξετσίρκο, ο αναστημένος Λεκορνί ξαναορκίστηκε πρωθυπουργός. Αλλά με τι τίμημα! Ο μακρονισμός υποχρεώθηκε να αναστείλει έως τις επόμενες προεδρικές εκλογές, που θα γίνουν το 2027, τη συνταξιοδοτική «μεταρρύθμιση» και τα λοιπά μνημονιακού τύπου μέτρα – αυτά που έβγαλαν στους δρόμους τους Γάλλους και έστειλαν το ήδη μειοψηφικό κυβερνητικό μπλοκ στα Τάρταρα. Δηλαδή ξαφνικά πήραν διετή παράταση τα «υπερεπείγοντα» μέτρα άγριων περικοπών, που αν δεν υιοθετούνταν «χθες» θα βούλιαζε η Γαλλία – αυτά έλεγαν τόσο καιρό τα φερέφωνα των «αγορών». Τελικά, όμως, καλή η «μεταρρύθμιση», αλλά ακόμη καλύτερη η προεδρική πολυθρόνα. Και έτσι προχθές, όταν έγινε ψηφοφορία στη βουλή για τη νιοστή πρόταση μομφής που κατέθεσε η Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν, ο μακρονισμός κατάφερε να κρατήσει το κεφάλι έξω από το νερό: η πρόταση μομφής έλαβε 271 θετικές ψήφους, ενώ για να εγκριθεί χρειάζονταν 289.
Το σωσίβιο στους Μακρόν-Λεκορνί πρόσφεραν, ποιοι άλλοι; Οι παλιοί καλοί Σοσιαλιστές. Οι οποίοι αποφάσισαν να «δώσουν άλλη μία ευκαιρία» στη νεοφιλελεύθερη μπουλντόζα (άραγε πόσο βαράει το κεφάλι του στον τοίχο ο Μελανσόν για τους πρώην «συμμάχους» του;). Κι επειδή υπήρχε ο φόβος μεγάλων διαρροών –τελικά όμως μόνο 7 βουλευτές των Σοσιαλιστών και μία βουλευτίνα της Κεντροδεξιάς υπερψήφισαν την πρόταση μομφής– μπήκαν στη μάχη και οι εφεδρείες: από την ψηφοφορία απείχαν 3 βουλευτές των Οικολόγων και 2 του Γαλλικού Κ.Κ. (του οποίου η κατρακύλα δεν έχει τέλος). Κάπως έτσι ο μακρονισμός πήρε μια προσωρινή ανάσα. Διότι τώρα έρχεται η ευρωκρατία και ρωτά επιτακτικά: με ποιο τρόπο θα καλύψετε το έλλειμμα αφού αναβάλατε την καρατόμηση των πληβείων;
Θα μπορούσε κάποιος να τους σφυρίξει ότι υπάρχει και η πρόταση για τον λεγόμενο «φόρο Ζουκμάν», που αφορά τους δισεκατομμυριούχους (1.800 οικογένειες, το 0,01% του πληθυσμού της Γαλλίας). Από μόνος του αυτός ο φόρος (2% επί της περιουσίας των δισεκατομμυριούχων) θα κάλυπτε επαρκώς την τρύπα του προϋπολογισμού. Αλλά δεν θα ήταν άδικο για τους καημένους τους δισεκατομμυριούχους να χάσουν το 2% της περιουσίας τους; Και για ποιο λόγο; Για να μην σφίξουν λίγο ακόμη το ζωνάρι οι τεμπελχανάδες Γάλλοι πληβείοι; Τέτοιο άδικο δεν το θέλει ούτε ο Θεός! Για να μην πούμε για την ευρωκρατία, που ακούει φορολόγηση των δισεκατομμυριούχων και παθαίνει αμόκ…
