Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, προχτές, δήλωσε ότι δεν έχουμε εργασιακό αλλά επιχειρηματικό μεσαίωνα. Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης θα γίνει, πάντως, και φέτος κανονικά. Παρών θα είναι και ο ανθός του πολιτικού κόσμου. Όλοι αυτοί που, την τελευταία δεκαετία, έβγαζαν λόγους για τους λεωφόρους της ανάπτυξης που ανοίγονται θα είναι εκεί και φέτος. Χωρίς ντροπή, με τα καλύτερά τους κουστούμια και χαμόγελα.
Πρώτος και καλύτερος ο πρωθυπουργός αναμένεται να συγκινήσει μιλώντας ξανά για τις θυσίες που κάνει ο λαός, για την αλληλεγγύη των φόρων και πολλά άλλα. Ας του πει κάποιος ότι θυσίες και αλληλεγγύη με το ζόρι σημαίνει φασισμός. Με όλη την επίγνωση του βάρους της λέξης. Ας του θυμίσει κάποιος τι έλεγε ένα πλακάτ στις 5 Μάη, «το πιο χυδαίο που κάνετε είναι που παριστάνετε ότι πονάτε μαζί μας».
Θα έπρεπε το Σάββατο στη Θεσσαλονίκη να είναι διαφορετικό. Θα έπρεπε να το σκεφτούν πολύ να πάνε, να μιλήσουν, να χαμογελάνε και από πού θα φύγουν. Δυστυχώς, οι συνήθειες του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του συνδικαλισμού και της Αριστεράς παραμένουν ίδιες, την ίδια στιγμή που όλα γύρω αλλάζουν. Έτσι, άλλοι ετοιμάζονται για κομματικές παρελάσεις, άλλοι θα βγάλουν πύρινους λόγους, ενώ είναι συνένοχοι στο έγκλημα και κάποιοι τσακώνονται πάνω από το χάρτη της πόλης για την πλατεία και τη διαδρομή που θα διαλέξουν.
Όλα αυτά σπρώχνουν μακριά από τους δρόμους τους δεκάδες χιλιάδες άνεργους της Βόρειας Ελλάδας, τα εκατομμύρια των εργαζόμενων που πλέον ζουν στην καθημερινή ανασφάλεια σε όλη τη χώρα. Όμως, τίποτα δεν είναι πια «μία από τα ίδια» και ας δουλεύουν πολλοί για να είναι. Κάθε κινητοποίηση, κάθε μορφή οργάνωσης, κάθε ευκαιρία έκφρασης της δυσαρέσκειας, κάθε ρυάκι αντίστασης θα πρέπει να ενισχυθεί και να ενωθεί. Για αυτό, το Σάββατο να είμαστε στη Θεσσαλονίκη. Όσο γίνεται περισσότεροι.
Γιώργος Παπαϊωάννου
Σχόλια
