Μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες διεξάγονται στις 18 και 19 Ιουνίου οι εκλογές της ΕΣΗΕΑ. Του Χριστόφορου Κάσδαγλη*
Το πρόβλημα των δημοσιογράφων τείνει να γίνει καθαρά… υπαρξιακό. Εκτός από τις κυβερνητικές πολιτικές της ύφεσης, υποτίθεται ότι έχουν απέναντί τους τούς εργοδότες.
Τι σόι εργοδότες είναι όμως σήμερα οι εκδότες; Ο εργοδότης υποτίθεται ότι προσλαμβάνει, ενώ αυτοί μονάχα απολύουν. Υποτίθεται ότι πληρώνει μισθούς και εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, κάτι που ολοένα και σπανίζει στις μέρες μας. Υποτίθεται ότι σχεδιάζουν το μέλλον των επιχειρήσεών τους- αυτός κι αν είναι ένας ρόλος που έχουν εγκαταλείψει.
Θα ήταν λάθος να αποδοθούν τα δεινά του κλάδου των ΜΜΕ αποκλειστικά στις μνημονιακές πολιτικές. Η κρίση του Τύπου -βαθύτατα πολιτική, πολιτισμική και αξιακή- ξεκινάει πολύ νωρίτερα, από το 2009. Έχει να κάνει κυρίως με την αναξιοπιστία, μ’ αυτό το τρίγωνο της διαπλοκής εκδοτών-τραπεζών-επιχειρήσεων ΜΜΕ που υποσκάπτει (εκτός από τη δημοκρατία) και την εμπορική υπόσταση των επιχειρήσεων αυτών. Έχουν προ πολλού εγκαταλείψει τους αναγνώστες/τηλεθεατές/ακροατές τους και έχουν περάσει στην περιοχή της προπαγάνδας, μεριμνώντας μόνο για την ευστάθεια του πολιτικού συστήματος. Υπερδιόγκωση, υπερσυγκέντρωση, ξέπλυμα χρήματος, αποεπένδυση, φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, ύποπτες αγοραπωλησίες και συναλλαγές είναι το φόντο μέσα στο οποίο (ΔΕΝ) αναπτύσσονται.
Για τις δυνάμεις της Αριστεράς στο συνδικαλιστικό κίνημα των δημοσιογράφων, δύο είναι τα επίπεδα δράσης. Δίπλα στο παραδοσιακό τρίπτυχο συλλογικές συμβάσεις-υπεράσπιση θέσεων εργασίας-ασφαλιστικό, αναδεικνύονται νέα σημαντικά πεδία στα οποία σπεύδουν να δώσουν καταλυτικές απαντήσεις.
• Θεμελιώδης προτεραιότητα είναι η υποστήριξη των χιλιάδων ανέργων, που πρέπει να σταθούν όρθιοι πρακτικά, ηθικά και ψυχολογικά, ενεργοί και έτοιμοι -όσο κι αν σήμερα αυτό φαντάζει ουτοπικό- να ξανακερδίσουν τις θέσεις εργασίας που έχασαν. Ένα Γραφείο Υποστήριξης των Ανέργων είναι το προτεινόμενο εργαλείο ώστε όλη η προσοχή και οι πόροι της Ένωσης να διοχετευτούν προς αυτή την κατεύθυνση. Παρ’ ότι οι θεσμοί αλληλεγγύης είναι απαραίτητοι, βασική προτεινόμενη διέξοδος δεν είναι οι ατομικές ενισχύσεις, τα συσσίτια και η φιλανθρωπία. Είναι η στήριξη ενός προγράμματος δημιουργίας νέων συνεταιριστικών μέσων, που θα μπορέσουν, κάτω από τον έλεγχο των παραγωγών, να αντικαταστήσουν με αξιοπιστία και επαγγελματική επάρκεια μέρος των ΜΜΕ που κλείνουν.
• Με τα μάτια στραμμένα στο μέλλον, το δεύτερο μεγάλο διακύβευμα είναι η ενσωμάτωση στο συνδικαλιστικό κίνημα των δημοσιογράφων που ασχολούνται στο Διαδίκτυο. Η ΕΣΗΕΑ επί χρόνια γύριζε την πλάτη στο νέο αυτό δημοσιογραφικό δυναμικό, στο οποίο πρακτικά δεν αναγνωρίστηκαν συνδικαλιστικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Παράλληλα, οφείλει να πάρει πρωτοβουλίες για τη ρύθμιση αυτού του χώρου όπου ανθούν σήμερα άθλιες εργασιακές σχέσεις, θολό ιδιοκτησιακό καθεστώς, αντιεπαγγελματική διάρθρωση, έλλειψη σεβασμού στα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα και αθέμιτες επαγγελματικές συμπεριφορές.
• Το τρίτο κρίσιμο πεδίο παρέμβασης της ΕΣΗΕΑ αφορά τον αγώνα για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας των ΜΜΕ, μέτωπο το οποίο υποτιμήθηκε σοβαρά κατά την περίοδο των παχιών αγελάδων. Πέρα από τη δεοντολογική πλευρά, σήμερα η αναξιοπιστία υποσκάπτει την ίδια την οικονομική επιβίωση των παραδοσιακών ΜΜΕ, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα κι αν οι εκδότες είναι ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν το αδιέξοδο, οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι πρέπει να τους εξαναγκάσουν ν’ αλλάξουν νοοτροπίες και συμπεριφορές.
* Ο Χριστόφορος Κάσδαγλης είναι δημοσιογράφος,
υποψήφιος στις επικείμενες εκλογές στην ΕΣΗΕΑ
με τη Συσπείρωση Δημοσιογράφων – Δούρειος Τύπος
