Η χαραμάδα που βρήκε η λαϊκή οργή για να τιμωρήσει και να βάλει τέλος στην κυβέρνηση Τσίπρα, δεν οδηγεί βέβαια και σε επίλυση των βασικών προβλημάτων που ταλανίζουν χώρα και κοινωνία.
Η μετριοπαθής συμπεριφορά που λανσάρουν τώρα οι δύο εταίροι, δεν αποτελεί μόνο εκλογική τακτική. Η αλλαγή ύφους του ΣΥΡΙΖΑ, τα «κουράσαμε τη μεσαία τάξη» και οι «συγγνώμες» για το όργιο μετατάξεων, δεν φαίνεται να σώζουν την παρτίδα. Ούτε φυσικά και τα ταξίματα 500.000 θέσεων εργασίας (καλά τον διόρθωσαν, γιατί όχι 1.500.000, το ίδιο κοστίζει). Ο Κ. Μητσοτάκης, από την άλλη, βλέπει πως η αυτοδυναμία είναι κοντά, αλλά ξέρει πως έρχονται εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις. Για αυτό και δεν δεσμεύεται σχεδόν για τίποτα.
Η πραγματικότητα είναι αλλού. Για παράδειγμα, στο δράμα των ασφαλισμένων που πρέπει να πληρώνουν ολόκληρο το ποσό για εξετάσεις στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα. Εκεί φαίνονται και τα πραγματικά «προγράμματα»: Όποιος δεν έχει να πληρώσει, ας περιμένει 4-6 μήνες να κάνει εξετάσεις. Τα πλεονάσματα που εμφάνιζε ο Τσίπρας, ξεκινούσαν ακριβώς από τη στάση πληρωμών του κράτους προς όλους. Σε εφαρμογή των περικοπών που προέβλεπαν τα μνημόνια στις δημόσιες δαπάνες.
Η «χαραμάδα» δεν είναι από μόνη της ελπίδα. Αυτή πρέπει να χτιστεί με κόπο και θυσίες, χωρίς καμία εμπιστοσύνη σε ένα σάπιο και ξοφλημένο πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα που τηρεί διάφορες ομερτά σε κρίσιμα θέματα.
Το καλοκαίρι θα έχουμε αλλαγή κυβέρνησης που θα συνοδευτεί από τα γνωστά. «Παραλάβαμε καμένη γη», «τώρα όλοι δουλειά», αναταράξεις στους χαμένους των εκλογών, γκρίνιες για τη νέα κυβέρνηση και τους νέους υπουργούς. «Μικροπράγματα» δηλαδή που λέει κι ο Μαραβέγιας.
Υπάρχουν όμως άλλα, κρίσιμα, που ίσως αλλάξουν όλο το καλοκαίρι. Στο Αιγαίο δεν γίνονται μόνο μπάνια και πάρτι. Γίνονται και αερομαχίες, πολλοί μιλάνε για «επεισόδιο». Πιο νότια, κυκλοφορούν πολλά πλοία και οι σχέσεις βρίσκονται στο κόκκινο για τα «θαλασσοτεμάχια». Εντελώς «τυχαία», γίνονται υπενθυμίσεις για νέα Ίμια. Νύχτα Τετάρτης τουρκικά μαχητικά έκαναν χαμηλές πτήσεις πάνω από το Καστελλόριζο. Οι κάτοικοί του δεν φοβούνται…
Το συνολικό πρόβλημα μπορεί να διατυπωθεί και με αυτούς τους όρους: Είναι αναγκαία μια άλλη συνείδηση, που να στηρίζει ένα φρόνημα ικανό να σπάσει τις νόρμες ενός εξαιρετικά τοξικού πνευματικού και ψυχολογικού περιβάλλοντος. Ώστε να δημιουργηθεί ένας δρόμος που να οδηγεί σε διέξοδο και αναγέννηση της χώρας. Κι όχι μόνο εκμετάλλευση «χαραμάδων» ενός σημαδεμένου πολιτικού συστήματος. Μικροπράγματα δηλαδή…
Απαραίτητη αποσκευή: Μια φρέσκια ματιά του κόσμου και του εαυτού μας. Και ένα πείσμα για την ύπαρξη αυτού του τόπου, αυτού του τρόπου κι αυτού του λαού. Τίποτα λιγότερο!
