Του Γιώργου Κατερίνη. Σε κάθε περίπτωση αστυνομικής βίας έχουμε συνηθίσει να ακούμε τη γνωστή επωδό: για το θέμα διατάχθηκε ΕΔΕ.
Οι ΕΔΕ, τις οποίες διενεργούν αξιωματικοί της αστυνομίας, είναι η συνήθης διαδικασία που ακολουθείται για τη συσκότιση γεγονότων και την αποφυγή άμεσων κυρώσεων, ακόμα και σε καταφανείς περιπτώσεις, όπως αυτή της ζαρντινιέρας.
Υπηρεσιακά, άλλωστε, η αστυνομία μετά από –ταχύτατη σ’ αυτήν την περίπτωση- «έρευνα» αποφάνθηκε ότι βασανισμός των τεσσάρων νεαρών που συνελήφθησαν στη Βέροια δεν υπήρξε. Ανεξάρτητα από τη δικαστική εξέλιξη των κατηγοριών εναντίον των τεσσάρων συλληφθέντων για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, το αυταπόδεικτο γεγονός του ξυλοδαρμού τους δεν πρόκειται ποτέ να απασχολήσει τη Δικαιοσύνη. Κι ενώ τα ξένα Μέσα δημοσίευσαν φωτογραφίες με τα κακοποιημένα πρόσωπα των νεαρών που σοκάρουν, τα εγχώρια κυρίαρχα Μέσα ουδόλως συγκινήθηκαν από την εικόνα. Σε κάθε περίπτωση οι «έγκριτοι» συνάδελφοι πρέπει να… περιμένουν το πόρισμα της σχετικής ΕΔΕ για να αποφανθούν –δημοσιογραφικά πάντα- αν τα αστυνομικά όργανα υπερέβαλλαν ή αν πρόκειται, απλά, για τριτοκοσμικού τύπου βασανισμό.
Τα αυξανόμενα κρούσματα αστυνομικής βίας από τους φύλακες του νόμου και της τάξης του κ. Δένδια έχουν προκαλέσει πολλές ακόμα ΕΔΕ. Τελευταία περίπτωση ο ξυλοδαρμός των νεολαίων του ΣΥΡΙΖΑ και δύο βουλευτών του, κατά τη διάρκεια συμβολικής διαμαρτυρίας στο γραφείο του γενικού γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών. Οι μώλωπες στους βουλευτές, βεβαιωμένοι και από γιατρούς της Πολυκλινικής, όπου προσήλθαν, δεν είναι τόσο πειστικοί για τους «καλούς» συναδέλφους, όσο η περιβόητη ΕΔΕ, την οποία και πάλι θα… περιμένουν για να αξιολογήσουν δημοσιογραφικά το γεγονός της βίας κατά εκλεγμένων εκπροσώπων του λαού.
Μήπως οι «έγκριτοι και καλοί» δημοσιογράφοι, που τόσο πολύ σέβονται τους θεσμούς και τις διαδικασίες, χρειάζεται να προσφύγουν στη μαρτυρία ενός συναδέλφου τους, ο οποίος ανάπηρος από αστυνομική επίθεση εναντίον του περιμένει δύο χρόνια τώρα την περίφημη ΕΔΕ; Η προσωπική μαρτυρία του Μανώλη Κυπραίου, τεκμηριωμένη ακόμη και από την κάμερά του που κατέγραψε πρόσωπα και γεγονότα, δεν έχει αυτά τα δυο χρόνια αξιολογηθεί ως αξιόπιστη για να διωχθούν οι φυσικοί αυτουργοί της επίθεσης με βόμβα κρότου-λάμψης που του στέρησε την ακοή.
Τόσο στη δική του περίπτωση, όσο και στην περίπτωση του σοβαρού τραυματισμού του προέδρου των φωτορεπόρτερ, Μάριου Λώλου, του τραυματισμού του προέδρου της ΕΣΗΕΑ Δημήτρη Τρίμη και πολλών ακόμα συναδέλφων, αλλά και διαδηλωτών όπως ο Γ. Καφκάς που κινδύνευσε η ζωή του, οι ΕΔΕ που παράγγειλαν οι προκάτοχοι του κ. Δένδια σωρεύονται σε κάποια αστυνομικά ερμάρια, κάτω από δεκάδες άλλα αστυνομικά έγγραφα που αποκρύπτουν τις ευθύνες και ενθαρρύνουν την ασύστολη βία.
Αν τα πιο πάνω περιστατικά δεν είναι εύγλωττα, ας περιμένουν οι… ταγοί της πληροφόρησης το αποτέλεσμα των… έγκυρων ΕΔΕ για να αποφανθούν.
