Σενάρια ή απόδειξη συνωμοσίας;
Όλη η ρητορική για την ανάγκη ενίσχυσης της αξιοπιστίας της χώρας, πάνω στην οποία οικοδομήθηκε και συνεχίζει να οικοδομείται όλη η τρέχουσα οικονομική πολιτική ως αναγκαιότητα, τινάζεται στον αέρα με μια κίνηση. Ο υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος έσπευσε να καρατομήσει την «Ανεξάρτητη» Ελληνική Στατιστική Αρχή, ή πιο συγκεκριμένα όλο το συμβούλιο πλην του προέδρου, ο οποίος σύμφωνα με τις δηλώσεις του ίδιου του υπουργού «είναι φορέας εμπιστοσύνης της Eurostat και του ΔΝΤ».
Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ, η οποία και έγινε ανεξάρτητη αρχή μόλις πέρυσι, κατά τον κύριο Βενιζέλο είχαν πρόβλημα συνεργασίας με τον πρόεδρο της Αρχής, Αν. Γεωργίου, ο οποίος επιλέχτηκε γι’ αυτή τη θέση λόγω της προηγούμενης θητείας του στο ΔΝΤ. Από μόνη της αυτή η εξέλιξη τινάζει στον αέρα όλα τα επιχειρήματα περί αξιοπιστίας, αφού αφενός η κίνηση Βενιζέλου αποτελεί ευθεία παρέμβαση σε ένα δήθεν ανεξάρτητο φορέα και αφετέρου αποδεικνύει την πλήρη εξάρτηση αυτού του φορέα από την Eurostat. Για μεν την κυβέρνηση δεν έχουμε καμιά αυταπάτη –ούτε και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, νομίζουμε- ότι λειτουργεί με ιδιοτελή πολιτικά κίνητρα. Άλλωστε, δεν πέρασε καιρός από την αποπομπή της επικεφαλής της επιτροπής παρακολούθησης του προϋπολογισμού που έχει συσταθεί στη Βουλή. Για δε την Eurostat και τις επιδιώξεις της, έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε και χωρίς να είμαστε επιρρεπείς σε θεωρίες συνωμοσίας.
Οι καταγγελίες της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Ζωής Γεωργαντά, μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ που πρόκειται να αποπεμφθεί, εγείρουν τεράστιο πολιτικό θέμα. Η επιστήμονας που επιλέχθηκε μέσω του opengov και λόγω της ειδικότητάς της (οικονομετρία) γι αυτή τη θέση, καταγγέλλει ότι μεθοδεύτηκε η διόγκωση του ελλείμματος της χώρας το 2009 στο 15,4% από την Eurostat με σκοπό «να φανεί μεγαλύτερο από αυτό της Ιρλανδίας, που ήταν 14%, ώστε να παρθούν δυσβάσταχτα μέτρα κατά της Ελλάδας». Και πώς έγινε αυτό; Με το να συμπεριληφθεί στη «γενική κυβέρνηση» και ένας αριθμός ΔΕΚΟ, χωρίς να τηρηθεί η διαδικασία και τα κριτήρια που ορίζει η ίδια η Eurostat.
Όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να γελοιοποιήσει τις καταγγελίες –υποθέτουμε ότι η αρμόδια επιτροπή της Βουλής, τώρα, μετά τη δημοσιοποίησή τους θα τις εξετάσει- ένα είναι σίγουρο: Η όποια αξιοπιστία καταρρέει, όταν οικοδομείται σε εντελώς αναξιόπιστους θεσμούς. Κανείς δεν μπορεί να πείσει ότι τα στοιχεία που διοχετεύονται και τα οποία καλείται ο ελληνικός λαός να εμπιστευθεί είναι αληθινά και όχι χαλκευμένα.
