Μόνο ένα κλιπ από τη συναυλία της στο Βελιγράδι, στις 18 Ιουνίου, από τα δεκάδες που έχουν ανέβει στο youtube, έχει 3,5 εκατομμύρια θεάσεις! Γιατί ειδικά αυτό, αφού υπάρχουν και καλύτερες εκτελέσεις του τραγουδιού Back to black; Ακριβώς γι’ αυτό! Γιατί είναι η χειρότερη εκτέλεση. Η Amy φαίνεται ότι δεν θυμάται τα λόγια του τραγουδιού, πετάει το μικρόφωνό της, μοιάζει χαμένη και πολλοί θεατές τη γιουχαΐζουν! Αυτό θέλει να δει το φιλοθεάμον κοινό. Εξάλλου, βρίσκει εύκολα ποιο είναι το κλιπ που αναζητάει. Το συγκεκριμένο, δίπλα στον τίτλο και την αναφορά στο Βελιγράδι, αναγράφει drunk or stoned, δηλαδή μεθυσμένη ή μαστουρωμένη.
Το ίδιο και με άλλα κλιπ, που στον τίτλο τους επισημαίνεται είτε το γιουχάισμά της είτε η πτώση της επί σκηνής, από αμέτρητους «οπερατέρ» που γράφουν με τα κινητά τους τηλέφωνα. Αυτά έχουν και τη μεγαλύτερη θέαση! Κι ας είναι χάλια ο ήχος τους. Δεν πρόκειται για το τραγούδι. Με τα δεδομένα της κοινωνίας του θεάματος μετράει το «συμβάν». Ο θεατής κανίβαλος έχει τον πρώτο λόγο. Τα τραγούδια είναι υπόκρουση στο θέαμα. Από τη μια η μετά-Madonna Lady Gaga και από την άλλη η μετά-Joplin Amy Winehouse. Δυο αντίθετοι κόσμοι μέσα στο ίδιο περιβάλλον. Η σόου μπίζνες κόντρα στην ευαισθησία. Νικητής πάντα η σόου μπίζνες. Όχι μόνο λόγω της βιομηχανικής της ισχύος, αλλά και λόγω της αλλοτρίωσης του μέσου πολίτη δυτικού τύπου, που συγκινείται καταναλώνοντας και κανιβαλίζοντας. Οι φιλοθεάμονες που γιουχαΐζανε δεν ήξεραν το ιστορικό της τραγουδίστριας όταν αγόραζαν εισιτήρια για τη συναυλία της; Σίγουρα το ήξεραν. Αυτοί οι ίδιοι, καταναλωτές όλων των φαστ φουντ εκπομπών κουτσομπολιού που αφθονούν στα απανταχού κανάλια, χρήστες των πιο καινούριων τηλεφωνικών συσκευών, δεν πήγαιναν τόσο για να ακούσουν τα τραγούδια της, που μάλλον τους είναι αδιάφορα από περιεχόμενο, όσο για να δουν το «φρικιό» λάιβ!
Τεράστια στάδια, χώροι εντελώς ακατάλληλοι για να ακούσεις μουσική με λεπτές αποχρώσεις από εύθραυστους καλλιτέχνες που αρμόζουν σε ένα ζεστό περιβάλλον και ένα ευαισθητοποιημένο στοργικό κοινό. Αλλά το σύστημα ρίχνει τους πάντες που μπορούν να φέρουν λεφτά, ικανοποιώντας την αδηφαγία του καταναλωτή, στην αρένα. Οι ανθεκτικότεροι ας επιζήσουν.
Η Amy ήτανε μπλουζ τραγουδίστρια, αλλά σε λάθος εποχή, όχι επειδή πέθανε, γιατί αυτό θα μπορούσε να συμβεί οποτεδήποτε, αλλά γιατί αυτού του είδους οι καλλιτέχνες δεν χωράνε στο σταρ σίστεμ. Έτσι και ξεμυτίσουν κάηκαν. Στην πραγματικότητα, δεν χωρούσαν ποτέ, αλλά τουλάχιστον στο παρελθόν μπορούσαν να ζουν παράλληλα. Και οι Blues Brothers που αναγνώριζες την παρουσία τους στην ασπρόμαυρη μπάντα της Amy, έπαιζαν πίσω από συρματόπλεγμα στα κάντρι κλαμπ της Αμερικής, όπου οι καουμπόηδες το γλεντάνε στοχεύοντας τους μουσικούς με μπουκάλια μπίρας! Αλλά, αυτοί οι γελαδάρηδες της Μοντάνα, τουλάχιστον είναι μεθυσμένοι και βρίσκονται στο δικό τους χώρο με τους δικούς τους κανόνες. Τώρα, ο κανιβαλισμός έχει εξαπλωθεί στις μητροπόλεις ως δημοκρατικό δικαίωμα! Σε ροκ συναυλίες, μερικές φορές, πέφτουν τόσα κουτιά μπίρας στη σκηνή, που ίσως το συρματόπλεγμα να είναι κι εκεί αναγκαίο.
Θυμάμαι, το 1972, τον Lou Reed να τρικλίζει επί σκηνής στο Λονδίνο, να φαλτσάρει και να χάνει λόγια από τα τραγούδια του. Μιλιά δεν ακουγόταν, από κανενός το μυαλό δεν περνούσε η σκέψη να τον αποδοκιμάσει· μάλλον ανέβαινε η συμπάθεια του ακροατηρίου εξ αιτίας της κατάστασής του. Στο Βελιγράδι, όπως και στο Ντουμπάι, σε κάθε εκδυτικισμένη χώρα, οι πολιτισμένοι κανίβαλοι που καταναλώνουν υπερθεάματα είναι πια πάρα πολλοί και παντού. Αλλοίμονο στον καλλιτέχνη που έχει αδυναμίες και θα πέσει στις μικροοθόνες τους.
Τεράστια στάδια, χώροι εντελώς ακατάλληλοι για να ακούσεις μουσική με λεπτές αποχρώσεις από εύθραυστους καλλιτέχνες που αρμόζουν σε ένα ζεστό περιβάλλον και ένα ευαισθητοποιημένο στοργικό κοινό. Αλλά το σύστημα ρίχνει τους πάντες που μπορούν να φέρουν λεφτά, ικανοποιώντας την αδηφαγία του καταναλωτή, στην αρένα. Οι ανθεκτικότεροι ας επιζήσουν.
Η Amy ήτανε μπλουζ τραγουδίστρια, αλλά σε λάθος εποχή, όχι επειδή πέθανε, γιατί αυτό θα μπορούσε να συμβεί οποτεδήποτε, αλλά γιατί αυτού του είδους οι καλλιτέχνες δεν χωράνε στο σταρ σίστεμ. Έτσι και ξεμυτίσουν κάηκαν. Στην πραγματικότητα, δεν χωρούσαν ποτέ, αλλά τουλάχιστον στο παρελθόν μπορούσαν να ζουν παράλληλα. Και οι Blues Brothers που αναγνώριζες την παρουσία τους στην ασπρόμαυρη μπάντα της Amy, έπαιζαν πίσω από συρματόπλεγμα στα κάντρι κλαμπ της Αμερικής, όπου οι καουμπόηδες το γλεντάνε στοχεύοντας τους μουσικούς με μπουκάλια μπίρας! Αλλά, αυτοί οι γελαδάρηδες της Μοντάνα, τουλάχιστον είναι μεθυσμένοι και βρίσκονται στο δικό τους χώρο με τους δικούς τους κανόνες. Τώρα, ο κανιβαλισμός έχει εξαπλωθεί στις μητροπόλεις ως δημοκρατικό δικαίωμα! Σε ροκ συναυλίες, μερικές φορές, πέφτουν τόσα κουτιά μπίρας στη σκηνή, που ίσως το συρματόπλεγμα να είναι κι εκεί αναγκαίο.
Θυμάμαι, το 1972, τον Lou Reed να τρικλίζει επί σκηνής στο Λονδίνο, να φαλτσάρει και να χάνει λόγια από τα τραγούδια του. Μιλιά δεν ακουγόταν, από κανενός το μυαλό δεν περνούσε η σκέψη να τον αποδοκιμάσει· μάλλον ανέβαινε η συμπάθεια του ακροατηρίου εξ αιτίας της κατάστασής του. Στο Βελιγράδι, όπως και στο Ντουμπάι, σε κάθε εκδυτικισμένη χώρα, οι πολιτισμένοι κανίβαλοι που καταναλώνουν υπερθεάματα είναι πια πάρα πολλοί και παντού. Αλλοίμονο στον καλλιτέχνη που έχει αδυναμίες και θα πέσει στις μικροοθόνες τους.
Στέλιος Ελληνιάδης
Σχόλια
