Η Αμερσούδα κι ο Στρος Καν

Καλημέρα πελάτες μου, συντρόφια του Δρόμου.
Πώς πάνε βρε τα κέφια σας και τα νεύρα… χάλια ε; Να δείτε τα δικά μου. Δεν μ’ έφτανε η τρέλα των δρόμων, έμπλεξα και με την απογραφή!

Να δείτε τον ταξιτζή πελάτες μου με το καρτελάκι και τα χαρτιά να μαζεύει στοιχεία για την στατιστική (με έκαψες κυρία Σοφία!). Στοιχείο 1ο: Ο Έλληνας πια, δείχνει άνθρωπος φοβισμένος, κλεισμένος στο σπίτι του, ακούει όποια βλακεία λένε τα κανάλια και «μασάει». Είδα ανθρώπους που είναι ή πέρασαν από την Αριστερά, να έλκονται από τις ακροδεξιές απόψεις για τους μετανάστες, αφού βέβαια η Αριστερά, χρόνια τώρα το… παίζει!
Έχουμε και τα ευτράπελα, βέβαια. Ρωτάει το φυλλάδιο: Πόσο είναι η κουζίνα σας, κάτω από 4 τ.μ. ή πάνω; Οπότε εγώ, έχω τελειώσει τη δουλειά μου και στο διπλανό κτίριο βλέπω την γιαγιά στην είσοδο της πολυκατοικίας να κρατάει μια μεζούρα απλωμένη. «Τι θέλεις γιαγιά;» τη ρωτάω.» Να, περιμένω την κοπέλα να μετρήσουμε την κουζίνα». Ξερός εγώ! «Βρε γιαγιά πήγαινε επάνω, η κοπέλα έχει φύγει και με το μάτι θα το δείτε αυτό», και φεύγει ικανοποιημένη.
Μια άλλη γιαγιά, με παίρνει και με ξαναπαίρνει τηλέφωνο. «Πότε θα έρθεις; Μου έχεις ανεβάσει την πίεση στο 18,5». Αφήνω εγώ όλους τους άλλους και τρέχω. «Έλα γιαγιά, τι έγινε;». «Παιδί μου έχω πίεση, θέλω να ξαπλώσω. Μόλις αρχίζω να γράφω, μου λέει: «Θέλεις να σου φτιάξω καφέ, να σου φέρω και κουλουράκια;». «Όχι γιαγιά, γιατί έχεις πίεση. Να τελειώνουμε». «Όχι τώρα, είμαι καλύτερα». «Γιαγιά, τώρα σου έπεσε η πίεση;», ρωτάω ξεκαρδισμένος. Αυτή να μου μιλάει για τη γενέτειρά της, τη Μυτιλήνη και κάποια στιγμή πάει να μου φέρει τα κουλουράκια, οπότε όπως σηκώνεται και κάνει δύο βήματα, της πέφτει η φούστα στο πάτωμα!. Έχω μείνει άναυδος και αναφωνώ σιγά: «Λες να έχει σχέση η γιαγιά, με τη θεία μου την Αμερσούδα, στη Μυτιλήνη, που τρία βρακιά φορεί, μέχρι να βγάλει το ένα, τα δυο τα κατουρεί».
Που λέτε, βαρέθηκε ο ταξιτζής να καλεί τον πελάτη του και τα συντρόφια στο Σύνταγμα. Στους Έλληνες το φώναζα και το ακούσανε οι Ισπανοί! Να χαιρετήσω και να φιλήσω το λαό της Ισπανίας! Γιατί οι δικοί μας όλο δικαιολογίες είναι. Τι για Ταχρείους, τι δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι, τι αυτό δεν είναι εργατική απάντηση, έχω ακούσει. Καθίστε να μας απαφτώσει ο Στρος-Καν, σαν την καμαριέρα και μετά να βρούμε τι εργατική απάντηση θα δώσουμε!
Μ’ αυτά και μ’ αυτά δεν με χωράει το… «πάρκινγκ» για να γράψω και την ιστορία που είχα στο μυαλό μου… Την κρατάω για την άλλη βδομάδα και να είστε σίγουροι ότι θα τη χαρείτε πολύ…

Σχόλια