Αρκετοί αρθρογράφοι και δημοσιολογούντες, με αφορμή την πρόσφατη φασιστική επίθεση στον κοινωνικό χώρο «Φαβέλα» στον Πειραιά, κατέληξαν με αρκετή απολυτότητα σε ένα συμπέρασμα: Ότι τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία προσέφεραν «νομιμοποίηση» στη Χρυσή Αυγή, αλλά και μετατόπισαν συνολικά προς τα δεξιά το πολιτικό κλίμα, ευνοώντας έτσι την επανεμφάνιση των πρακτικών «ταγμάτων εφόδου» των φασιστικών συμμοριών. Πέρα από τα θεωρητικά κενά αυτού του σχήματος (βλέπε διπλανό άρθρο), ας δούμε τι έχει συμβεί στην πραγματικότητα.
Η Χρυσή Αυγή ήδη από τον Σεπτέμβρη, βλέποντας τις πολιτικές εξελίξεις να επιταχύνονται και τις εκλογές να πλησιάζουν. προσπαθεί να αναβαθμίσει τη δράση της. Η αλήθεια είναι ότι οι κινήσεις της οργάνωσης δεν περιβάλλονται εύκολα από μαζικότητα, όπως τις εποχές πριν τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τις δικαστικές υποθέσεις, αλλά και τη μεγάλη κοινωνική ευαισθητοποίηση, που ακολούθησαν.
Να θυμίσουμε βέβαια ότι οι διώξεις και πολύμηνες προφυλακίσεις του αρχηγού και βουλευτών της Χ.Α. έγιναν επί πρωθυπουργίας του Α. Σαμαρά και όχι του Αλ. Τσίπρα. Όχι επειδή ο Σαμαράς είναι περισσότερο «αντιφασίστας», αλλά επειδή τα πολιτικά παιχνίδια και οι αντιθέσεις είναι λίγο πιο μπερδεμένα από ό,τι θεωρούν οι οπαδοί των «εύκολων» σχημάτων ή όσοι προσπαθούν ακόμα να τεκμηριώσουν τα «αριστερά αντανακλαστικά» της σημερινής κυβέρνησης.
Επιθέσεις από τον Σεπτέμβριο
Η αλήθεια είναι ότι οι φασιστικές ομάδες δεν περίμεναν το Μακεδονικό για να αποθρασυνθούν. Από τον Σεπτέμβριο έως τον Δεκέμβριο του 2017, χωρίς συλλαλητήρια και «εθνικιστικούς παροξυσμούς», καταγράφτηκαν ενδεικτικά τα παρακάτω περιστατικά από την εγκληματική δράση τους:
Στις 25 Σεπτεμβρίου, 25 άτομα επιτίθενται σχεδιασμένα και απρόκλητα σε έναν εργαζόμενο σε ΜΚΟ στο Παλαιόκαστρο Σάμου.
Στις 7 Οκτώβρη, σημειώνεται άγρια δολοφονική επίθεση με σιδερογροθιές κατά μεταναστών εργατών γης από μέλη της Χρυσής Αυγής στον Ασπρόπυργο. Οι φωτογραφίες των θυμάτων σοκάρουν την κοινή γνώμη.
Στις 10 Οκτωβρίου στη Λαμπρινή, συμμορία 10-12 ατόμων επιτέθηκε κατά μετανάστη και τον τραυμάτισε.
Στις 11 Οκτωβρίου, σημειώνεται οργανωμένη επίθεση από 10-12 άτομα που επέβαιναν σε μοτοσυκλέτες στον Πειραιά κατά αφισοκολλητών της ΠΕΝΕΝ με αποτέλεσμα έναν τραυματισμό.
Στις 28 Οκτωβρίου στη Σαντορίνη, 20 άτομα ομοιόμορφα ντυμένα με μαύρες μπλούζες επιτέθηκαν σε σημαιοφόρο μαθήτρια με αλβανική καταγωγή. Η παρέλαση ματαιώθηκε μετά το περιστατικό αυτό.
Στις 3 Νοεμβρίου στη Δάφνη, στο σπίτι όπου διαμένει η οικογένεια ενός 11χρονου μετανάστη που είχε παρελάσει στις 28 Οκτωβρίου, εκδηλώνεται επίθεση με πέτρες και μπουκάλια.
Την 1η Νοεμβρίου, μαυροφορεμένοι χρυσαυγίτες επιτέθηκαν βίαια και χτύπησαν έναν άνδρα και δύο γυναίκες μέσα σε τρόλεϊ έξω από το Εφετείο στην Αθήνα. Η μία από τις γυναίκες ήταν η Ευγενία Κουνιάκη, δικηγόρος πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χ.Α.
Στις 11 Δεκεμβρίου, ομάδα ατόμων επιτέθηκε με πέτρες προς το Εργατικό Κέντρο Σαλαμίνας, δίπλα στα γραφεία της Χ.Α. και ενώ στο κτίριο ήταν σε εξέλιξη αντιφασιστική εκδήλωση.
Δεν πρόκειται για μια ολοκληρωμένη λίστα. Σε αυτά, ας προστεθούν και τα επεισόδια που συνεχίζονται αμείωτα στις επιτροπές και την ολομέλεια της Βουλής (οι περισσότεροι θα θυμούνται, για παράδειγμα, αυτό μεταξύ Κασιδιάρη – Δένδια) μέσα από τα οποία η Χ.Α. προσπαθεί να αναμορφώσει το «αντισυστημικό» προφίλ προς άγραν ψηφοφόρων.
«Αίσθηση ασυλίας»
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο φασιστικός χώρος αφού δοκίμασε αρκετές φορές τα αντανακλαστικά των σημερινών κυβερνόντων, αντιλήφθηκε και αξιοποίησε μια ιδιότυπη πολιτική ανοχή απέναντί τη. Έτσι, κλιμακώνει τους τελευταίους μήνες τις επιθετικές της ενέργειες.
Η «ασυλία» δεν είναι τυχαία. Η κυβέρνηση κυνικά υπολογίζει ότι τόσο μια ενδεχόμενη άνοδος της Χ.Α. όσο και η ίδρυση άλλου εθνικιστικού δεξιού φορέα, θα έκοβαν ψήφους από την Ν.Δ. στην επόμενη εκλογική κόντρα. Έτσι, βάζει τα φιλικά της ΜΜΕ τη μια να φιλοτεχνούν το προφίλ του Φράγκου Φραγκούλη και την άλλη να παρουσιάζουν τη Χ.Α. να… καθοδηγεί τα πλήθη, ενώ δείχνει αξιοπρόσεκτη ανοχή στα εγκληματικά της έργα
Είναι χαρακτηριστικό τι δηλώνουν για τις κυβερνητικές «ολιγωρίες» σε αυτό το θέμα, δικηγόροι πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Συγκεκριμένα, σε ανακοίνωσή τους μετά την πρόσφατη επίθεση στην «Φαβέλα», τρεις εξ αυτών, παρ’ όλο που και εκείνοι εκφέρουν την άποψη ότι τα πρόσφατα συλλαλητήρια διευκόλυναν τη δράση της Χ.Α., παραθέτουν μια σειρά ακόμα λόγους που οδηγούν σε αυτή την κλιμάκωση:
«Η αυξανόμενη κυβερνητική και πολιτική ανοχή στη Χρυσή Αυγή, σε συνδυασμό με τον ανύπαρκτο αστυνομικό της έλεγχο, την αποθρασύνουν, της δημιουργούν ξανά αίσθηση ασυλίας και παράγουν αποτελέσματα, που ολοένα κλιμακώνουν σε επικινδυνότητα τις εγκληματικές της δράσεις».
Στη συνέχεια αναφέρονται στο περιστατικό του Καστελόριζου όπου βουλευτές της κυβέρνησης πόζαραν δίπλα-δίπλα με αυτούς της Χ.Α., ενώ κάνουν ακόμα λόγο για «μηδενική δημοσιότητα της δίκης, που καταδικάζεται σε διεξαγωγή της στον Κορυδαλλό, με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης».
Η «ασυλία» αυτή δεν είναι τυχαία. Η κυβέρνηση κυνικά υπολογίζει ότι τόσο μια ενδεχόμενη άνοδος της Χ.Α. όσο και κάποια πιθανολογούμενη ίδρυση κι άλλου εθνικιστικού δεξιού φορέα, θα έκοβαν ψήφους από την Ν.Δ. στην επόμενη εκλογική κόντρα για την πολυπόθητη διακυβέρνηση. Έτσι, βάζει τα φιλικά της ΜΜΕ τη μια να φιλοτεχνούν το προφίλ του Φράγκου Φραγκούλη και την άλλη να παρουσιάζουν τη Χ.Α. να… καθοδηγεί τα πλήθη, ενώ δείχνει αξιοπρόσεκτη ανοχή στα εγκληματικά της έργα.
Η Χ.Α. και οι κινητοποιήσεις
Η αλήθεια είναι ότι στα πρόσφατα συλλαλητήρια, ο ρόλος της Χ.Α. ήταν εντελώς μειοψηφικός και περιορισμένος. Όχι μόνο αυτό, είναι χαρακτηριστικό ότι η οργάνωση δεν πόνταρε σε αυτά για να ασκήσει μαζική πολιτική, αλλά αντίθετα ένιωσε αρκετά άβολα με τη μαζική διάσταση που αυτά έλαβαν. Είναι γνωστό ότι οι φασιστικές ομάδες δεν νιώθουν βολικά ανάμεσα σε πολύ κόσμο. Προτιμούν τα πισώπλατα χτυπήματα και τις μειοψηφικές ενέργειες.
Στην περίπτωση του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης, υπήρξε περιστατικό όπου εκδιώχθηκαν από απλό κόσμο όταν πήγαν να επιτεθούν σε ομάδα διαδηλωτών. Άλλη, ακροδεξιά ομάδα προχώρησε στον εμπρησμό της κατάληψης Libertaria, ασκώντας τις πρακτικές στις οποίες έχουν συνηθίσει.
Πριν το κυριακάτικο συλλαλητήριο της Αθήνας, στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας της Χ.Α. δεν υπήρχε καν το γεγονός, ενώ ο τίτλος δεν αφορούσε καν τη Μακεδονία, αλλά καλούσε σε συγκέντρωση το Σάββατο κάτω από τα γραφεία της Χ.Α. στη Μεσογείων για τα Ίμια… Το βάρος της οργάνωσης έπεσε στη συγκέντρωση του Σαββάτου ενώ στο μαζικό συλλαλητήριο της Κυριακής παραβρέθηκαν παρακολουθώντας ομιλίες σαν των Θεοδωράκη (για αυτό και το μένος τους εναντίον του), Κασιμάτη και χωρίς σε καμιά περίπτωση να καθορίζουν το κλίμα που επικράτησε.
Είναι σαφές ότι ο φασιστικός χώρος θα προτιμούσε διαδηλώσεις της τάξης των λίγων χιλιάδων, ώστε να μπορέσει να τις αξιοποιήσει για τους σχεδιασμούς του και όχι τα συλλαλητήρια που χρωματίστηκαν τελικά από τη μαζική, ακηδεμόνευτη και ειρηνική συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Θα λέγαμε τελικά ότι τα συλλαλητήρια με τον τρόπο που εξελίχθηκαν, όχι μόνο δεν «ξέπλυναν», αλλά ακύρωσαν σε μεγάλο βαθμό και τους σχεδιασμούς της ακροδεξιάς για το Μακεδονικό.
Ας αναρωτηθούμε…
Επειδή ο «αντιφασισμός» του σωρού καταντάει βολικό άλλοθι για μερικούς, ας αναρωτηθούμε:
Ποιος υπογράφει και εφαρμόζει τις συμφωνίες της Ε.Ε. με την Τουρκία και τις πολιτικές εγκλωβισμού των προσφύγων και μεταναστών στα νησιά;
Ποιος έκανε πολιτική με βασικό άξονα τα «hot spot», στοιβάζοντας τους πρόσφυγες μέσα σε άθλιες συνθήκες, και δημιουργώντας παράλληλα εκρηκτικό κλίμα στις τοπικές κοινωνίες;
Ποιος ξέπλυνε την Χρυσή Αυγή στο «Καστελόριζο» εμφανιζόμενος δίπλα-δίπλα με τους βουλευτές της;
Ποιος διαφήμισε και έκανε πρώτη είδηση με το ζόρι το «νέο κόμμα της Δεξιάς» υπό τον στρατηγό Φραγκούλη την επαύριο του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης με προφανή στόχο να κόψει ψήφους από την Ν.Δ.;
Ποιος ανακύκλωσε όλη την προπαγάνδα της Χ.Α. για τον χαρακτήρα των συλλαλητηρίων, τα επιλεκτικά βίντεο της Χ.Α. για την «υποδοχή» της στη Θεσσαλονίκη, τα «tweets» του Κασιδιάρη κατά του Μ. Θεοδωράκη;
Ποιος υλοποιεί σήμερα στην Ελλάδα τις πολιτικές φτωχοποίησης και εξαθλίωσης των πολιτών, αλλά και υποταγής στις μεγάλες δυνάμεις, πολιτικές που αποτελούν, μεταξύ άλλων, υπόστρωμα για κάθε είδους τυφλές αντιδράσεις;
Φασιστική επίθεση στον Πειραιά
Δολοφονική επίθεση της Χρυσής Αυγής στον κοινωνικό χώρο «Φαβέλα» στον Πειραιά, σημειώθηκε την περασμένη Κυριακή 25 Φεβρουαρίου. Με τη γνωστή πρακτική των ταγμάτων εφόδου, οι χρυσαυγίτες μπούκαραν στο κοινωνικό στέκι με αναμμένα καπνογόνα, κράνη και λοστούς, τραυματίζοντας σοβαρά όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Μάρτυρες και ιατροδικαστικές εκθέσεις δείχνουν ότι από την επίθεση θα μπορούσαν να υπάρξουν νεκροί, ενώ με βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση από χτύπημα με λοστό, νοσηλεύτηκε η δικηγόρος Ελευθερία Τομπατζόγλου. Οι δράστες αποχώρησαν συντεταγμένα μετά από παράγγελμα για «τέλος χρόνου» φωνάζοντας «Αίμα – Τιμή – Χρυσή Αυγή».
Με κοινή τους δήλωση οι τρεις δικηγόροι πολιτικής αγωγής της οικογένειας Φύσσα, εκ των οποίων η μία είναι η Ε. Τομπατζόγλου, δήλωσαν ότι η επίθεση σε βάρος της «είναι επίθεση της οργάνωσης και απέναντι στην οικογένεια του Παύλου Φύσσα, την οποία και εκπροσωπεί», συμπληρώνοντας: «Όπως η οργάνωση την επομένη της δολοφονίας του Παύλου, ανακοίνωσε ψευδώς ότι δήθεν δεν έχει καμία σχέση με την δολοφονία, έτσι και χτες προσπάθησε να απεμπολήσει κάθε ευθύνη για την οργανωμένη επίθεση στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο “Φαβέλα”. Είναι η γνωστή τακτική των διαψεύσεων που ακολουθούν οι χρυσαυγίτες μετά από κάθε επίθεση τους μπροστά στο φόβο των ποινικών διώξεων, αλλά δεν πείθει κανέναν».
Χρέος όλων των δημοκρατικών πολιτών είναι να καταδικάσουν και να σταματήσουν αυτές τις επιθέσεις. Μόνο η ανάδυση μαζικών και δημοκρατικών αγώνων και πρακτικών, η ενεργοποίηση του λαού για τις ελευθερίες και για τα ζωτικά θέματα της χώρας, μπορούν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον απομόνωσης των φασιστικών συμμοριών.
