Μέρος Δ΄ Διαβάστε τα προηγούμενα (Μέρος Α΄, Μέρος Β΄, Μέρος Γ’)
«Οι Έλληνες είναι Ασιάτες. Δεν είναι Ευρωπαίοι. Δεν μπορείς να τους κρίνεις σύμφωνα με τα δικά μας ηθικά μέτρα και σταθμά. Ακόμα δεν έχω συναντήσει έναν τίμιο Έλληνα. Δεν μπορείς να τους εμπιστεύεσαι.» Αυτά έγραφε στην αναφορά του ο Έντυ Μάγιερς, επικεφαλής αξιωματικός βρετανικής αποστολής στην Ελλάδα (1942-44), συμμέτοχος στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. (Από το κείμενο του Αντώνη Λιάκου «Αντάρτες και συμμορίτες στα ακαδημαϊκά αμφιθέατρα.») Παρόμοια, δηλαδή, μ’ αυτά που πίστευε ο ανώτατος προϊστάμενός του Ουίνστον Τσόρτσιλ. Βέβαια, Ασιάτες δεν είμαστε, και μάλιστα με τη ρατσιστική σημασία των Άγγλων, αλλά είμαστε Μεσογειακοί, από την αρχαιότητα. Και ο παραλληλισμός και οι συσχετίσεις των τεκταινομένων στην Ελλάδα και στις χώρες της μεσογειακής ζώνης, στηρίζονται σε πολλές βασικές συνάφειες που εκδηλώθηκαν στη διάρκεια των αντιαποικιακών μας αγώνων. Σε σχέση με τα κινήματα για εθνική απελευθέρωση, ανεξαρτησία, αυτοδιάθεση και κυριαρχία κατά την ίδια ιστορική περίοδο, μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε αντιστοιχίες στον τρόπο δράσης των αποικιοκρατών και στον τρόπο αντίδρασης των λαών και των κοινωνιών.
Κατασκευή εμφυλιοπολεμικών στρατών
Οι Άγγλοι δεν χρειάζονταν δασκάλους για την άσκηση της κυριαρχίας τους στις αποικίες. Παρ’ όλη την απληστία, την αλαζονεία και το ρατσισμό τους, συχνά ακολουθούσαν πιο «έντεχνες» μεθόδους από τους Γάλλους για να διασφαλίζουν την κυριαρχία τους. Στην περίπτωση της Ελλάδας, όμως, χρησιμοποίησαν τις χειρότερες από τις μεθόδους που επί πολλές δεκαετίες εφάρμοζαν οι Γάλλοι στην Αλγερία και την Ινδοκίνα. Το διαίρει και βασίλευε όχι μόνο μεταξύ κρατών και λαών, αλλά και στο εσωτερικό των χωρών, μέσα σε κάθε έθνος και κοινωνία, αδελφός εναντίον αδελφού, δηλαδή καθοδηγούμενος τεχνηέντως εμφύλιος αλληλοσπαραγμός, ήταν το κοινό τους μοντέλο διάσπασης και διακυβέρνησης των αποικιών και των προτεκτοράτων τους.
Οι Άγγλοι, πριν ακόμα «νομιμοποιήσουν» με τις ψευτοεκλογές του 1946 τα πολιτικά τους ανδρείκελα στην Αθήνα τα οποία είχαν επιλέξει ως πειθήνια εργαλεία από την περίοδο της γερμανικής κατοχής, δημιούργησαν πολύ γρήγορα –με την τεράστια πείρα τους- ένα εντόπιο στρατό εξαναγκάζοντας τους Έλληνες να πολεμήσουν εναντίον των συμπατριωτών τους. Για να δικαιολογήσουν τη βάναυση κυριαρχία τους ως αναγκαίο αποτέλεσμα ενός εμφυλίου για τον οποίο έφταιγαν, σύμφωνα με το καλοδουλεμένο τους σενάριο, οι κακοί πατριώτες της Εθνικής Αντίστασης που ήταν υπό την επήρεια των κομμουνιστών. Ένα στρατό, που παραπλανητικά τον βάφτισαν «εθνικό», ενώ ο πραγματικός εθνικός στρατός ήταν ο Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΕΛΑΣ) ο οποίος είχε πολεμήσει ηρωικά τους Ιταλούς, Γερμανούς και Βούλγαρους φασίστες σε όλη την Ελλάδα, με τρομακτικές θυσίες, την ώρα που οι πολιτικοί-ανδρείκελα των Άγγλων εκπαιδεύονταν και συνωμοτούσαν στο Κάιρο για το πώς θα παραγκωνίσουν και θα εξουδετερώσουν το ΕΑΜ για να καταλάβουν την εξουσία μόλις αποχωρούσαν οι Γερμανοί χωρίς οι ίδιοι να έχουν ανοίξει μύτη. Ένας στρατός στον οποίο ηγούνταν κυρίως βασιλόφρονες, μεταξικοί και αγγλόφιλοι αξιωματικοί υπό τις εντολές του στρατηγού Σκόμπι και δρούσε με την κάλυψη των πολυάριθμων βρετανικών στρατευμάτων της νέας κατοχής, Άγγλων, Ινδών και άλλων που μεταφέρθηκαν εσπευσμένα στην Ελλάδα για να εξοντώσουν τα στρατεύματα της Εθνικής Αντίστασης. Ένας στρατός που χρησιμοποιήθηκε για το πογκρόμ που εξαπέλυσαν κατά των μελών του ΕΑΜ, του ΚΚΕ, του ΕΛΑΣ και κάθε αγωνιστή πατριώτη, συνεπικουρούμενος από τη χωροφυλακή, τα Τάγματα Ασφαλείας και τις άλλες παρακρατικές ομάδες και συμμορίες που δημιούργησαν ή προϋπήρχαν και ήταν ταγμένες στην υπηρεσία των ναζί. Ενώ ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας είχε συγκροτηθεί από εθελοντές αγωνιστές, ο «Εθνικός» Στρατός είχε συγκροτηθεί από επιστρατευμένους νέους χωρίς περιθώριο επιλογής. Οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν Έλληνες για να πολεμήσουν εναντίον Ελλήνων. Τα ίδια είχαν κάνει στην Ινδία και σε άλλες αποικίες τους, όπως έκαναν στην Αλγερία οι Γάλλοι που χρησιμοποίησαν Αλγερινούς κατά Αλγερινών.
Ιθαγενείς για σκότωμα
Στον Πρώτο και το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αμφότεροι είχαν χρησιμοποιήσει στρατιώτες από τις αποικίες τους για να πολεμήσουν στην πρώτη γραμμή των μετώπων εναντίον των αντιπάλων τους στην Ευρώπη κι αλλού. Ήξεραν πολύ καλά πώς να το κάνουν αυτό, βάζοντας τους λαούς που δεν είχαν αναμιχθεί και δεν είχαν κανένα λόγο να αναμιχθούν στους ενδο-ιμπεριαλιστικούς πολέμους, να σκοτώνονται και να πληρώνουν τεράστιο τίμημα με τις ζωές τους σε βάρος των καταπιεσμένων κοινωνιών τους. Τα νούμερα αυτής της «στρατολογίας» είναι αδιανόητα σε μέγεθος και φρικιαστικά σε ποιότητα, γενοκτονικά! Οι μη-λευκοί από τις αποικίες κυρίως των Άγγλων και των Γάλλων, που σύρθηκαν από τους αποικιοκράτες σαν κρέας για τα κανόνια μόνο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονται σε 4.000.000 περίπου (British Library) εκ των οποίων σκοτώθηκαν 2.000.000 (Deutsche Welle)! Ινδοί, Αλγερινοί, Σενεγαλέζοι, Τζαμαϊκανοί, Νεπαλέζοι, Μαροκινοί, Κογκολέζοι, Σομαλοί, Νιγηριανοί, Τυνήσιοι, Κινέζοι, από δεκάδες χώρες, χωρίς να έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα στις πατρίδες τους, γίνονταν στρατιώτες κάτω από τις διαταγές των Άγγλων και Γάλλων αξιωματικών. Τα ίδια έκαναν και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πάνω από 1.000.000 Αφρικανοί πολέμησαν για τους ιμπεριαλιστές! Ο μισός στρατός του Ντε Γκολ ήταν Αφρικανοί! Μετά τους έστειλαν στην Ινδοκίνα. Και στην Ελλάδα, στα «Δεκεμβριανά» πήραν μέρος μία ταξιαρχία και μία μεραρχία Ινδών! Άρπαζαν τους νέους από τις αποικίες και τους έντυναν στο χακί, ακόμα και τους ιθαγενείς από τις φυλές που κατοικούσαν σε καλύβες μέσα στις ζούγκλες ημίγυμνοι και ήξεραν να χρησιμοποιούν μόνο το ακόντιο, τους εκπαίδευαν και τους έστελναν στην Ευρώπη, στη μέση Ανατολή κι όπου δει για να πολεμήσουν στη πρώτη γραμμή χωρίς να ξέρουν ούτε πού βρίσκονται ούτε εναντίον ποίου μάχονται. Και οι 100.000 απ’ αυτούς τους έγχρωμους που πιάστηκαν αιχμάλωτοι από τους Γερμανούς και κλείστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είχαν πολύ ειδική «μεταχείριση» από τους ναζί, όπως ακρωτηριασμούς, στειρώσεις κ.λπ., αλλά αυτό δεν ήταν λόγος για να συγχυστούν οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι που τους είχαν σπρώξει στην κόλαση!
Έλληνες εναντίον Ελλήνων
Από τη μια προωθούσαν ιθαγενείς στρατιώτες στα διάφορα μέτωπα του πολέμου, όπου γης, και απ’ την άλλη χρησιμοποιούσαν τους γηγενείς εναντίον των συμπατριωτών τους, μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Στην Ελλάδα και την Αλγερία, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι, όπως έκαναν οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους στην Κορέα (όπου, στο πουθενά, 752 Έλληνες σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν), δεν άφησαν τις κοινωνίες, τους λαούς, τις φυλές και τα έθνη, να εξελιχθούν με εσωτερικές διαδικασίες επίλυσης των αντιθέσεων και τις οδήγησαν με έξωθεν επεμβάσεις, με στρατούς, τανκς, αεροπλάνα και βαρύ πυροβολικό, αλλά και με προσηλυτισμούς, εξαγορές, απειλές, εκβιασμούς και αποκλεισμούς, στους γκρεμούς των εμφυλίων πολέμων.
Είχαν προσπαθήσει και οι Γερμανοί το 1943 να επιστρατεύσουν Έλληνες για να δουλέψουν γι’ αυτούς στη Γερμανία, αλλά κώλωσαν με την αντίδραση που υπήρξε.
Οι Άγγλοι το έστησαν νομιμοφανώς, εκμεταλλευόμενοι τους ευπροσάρμοστους χαμαιλέοντες, πολιτικούς και στρατιωτικούς, της 4ης Αυγούστου και τους εκ πεποιθήσεως αγγλόδουλους του «Κέντρου» και της άκρας Δεξιάς, τους οποίους χωρίς καμία λαϊκή εντολή και κανένα λαϊκό έρεισμα είχαν διορίσει ως μέλη μιας κυβέρνησης της αρεσκείας τους, αξιοποιώντας και την ψευδαίσθηση μέσα στην ελληνική κοινωνία ότι είναι φίλοι και σύμμαχοι.
Σε δύο χώρες με περίπου τον ίδιο πληθυσμό, οι Γάλλοι και οι Άγγλοι επιστρατεύσανε με το ζόρι τους νέους και συγκροτήσανε αντίστοιχους σε μεγέθη στρατούς. Οι Γάλλοι στην Αλγερία επιστράτευσαν περίπου 200 χιλιάδες Αλγερινούς για να δολοφονούν Αλγερινούς κι άλλους τόσους επιστράτευσαν οι Άγγλο-Αμερικάνοι στην Ελλάδα, Έλληνες για να δολοφονούν Έλληνες!
Εμφύλιος με το ζόρι
Κι όταν, βέβαια, άρχισε αυτή η ψευδαίσθηση να διαλύεται μετά την άφιξη στην Ελλάδα των βρετανικών στρατευμάτων που αιματοκύλησαν τον τόπο με τα «Δεκεμβριανά» και εγκατέστησαν τη νέα κατοχή με ακόμα μεγαλύτερη από τους Γερμανούς τρομοκρατία, οι Άγγλοι άφησαν στην άκρη τα καλοπιάσματα και τη διπλωματία και ενεργήσανε πιο αποφασιστικά και πιο βίαια από τους ναζί.
Οργάνωσαν ένα κράτος εξολοθρευτή, ειδικής αποστολής, στην κυριολεξία. Γιατί, βέβαια, η σύγκρουση που προέκυψε δεν ήταν ένας εμφύλιος αυθόρμητος, ένας εμφύλιος που προέκυπτε από μια οξυμένη εσωτερική αντίθεση στην κοινωνία, από εθνικές, φυλετικές ή θρησκευτικές διαφορές. Ακόμα και οι ταξικές και πολιτικές διαφορές είχαν αμβλυνθεί μέσα στην κοινωνία λόγω της γερμανικής κατοχής που είχε ισοπεδώσει τα πάντα και είχε συσπειρώσει το λαό σε μια βάση καθαρά πατριωτική, αντιφασιστική και εθνικοαπελευθερωτική, η οποία εκφραζόταν μέσα από το ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ, σχεδόν αποκλειστικά λόγω της ποσοτικής και ποιοτικής διαφοράς που είχαν αυτές οι δυνάμεις από άλλες δευτερεύουσες και τριτεύουσες συσπειρώσεις, πολύ μικρότερες και τοπικής εμβέλειας. Ακόμα και οι διαφορές βενιζελικών και αντιβενιζελικών και αντιμοναρχικών και φιλομοναρχικών που κυριαρχούσαν προπολεμικά, αν δεν είχαν εξαλειφθεί λόγω του πολέμου μέσα στην κοινωνική συνείδηση, είχαν οπωσδήποτε εξασθενίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Κι αυτό επιδίωξαν οι Άγγλοι και τα ανδρείκελά τους, να αναζωπυρώσουν διαφορές, να τις προσαρμόσουν και να προσθέσουν κι άλλες για να διχάσουν ξανά την κοινωνία και να αποκτήσουν μέσα στη σύγχυση ερείσματα. Αλλά επειδή κι αυτό δεν ήταν εύκολο γιατί ο κόσμος ήταν απρόθυμος, στη μεγάλη του πλειοψηφία, να παρασυρθεί και να στραφεί εναντίον αυτών που εκφράζανε αυτή τη θαυμαστή αντιφασιστική πατριωτική συσπείρωση που είχε επιτευχθεί και να πέσει ξανά στη φαυλότητα του παλιού πολιτικού κατεστημένου, οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν ακραία βία σε συνδυασμό με όλα τα μέσα που είχαν στο οπλοστάσιό τους, προκειμένου να προκαλέσουν ένα νέο συγκρουσιακό διχασμό μέσα στην κοινωνία. Και ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα, πιο δραστικό από την προπαγάνδα, ήταν να κατασκευάσουν -επιβάλλοντας καθεστώς ακραίου τρόμου- ένα στρατό στα μέτρα τους που θα υπηρετούσε τους σκοπούς τους. Είχαν γρήγορα διαπιστώσει ότι δεν μπορούσαν να κυριαρχήσουν με ήπια μέσα επειδή τα πολιτικά ανδρείκελα που είχαν μεταφέρει από την Αίγυπτο για να κάνουν για λογαριασμό τους αυτή τη δουλειά όχι μόνο δεν είχαν καμία απήχηση στην κοινωνία, αλλά ήταν και αντιπαθή και αναξιόπιστα. Οπότε κατέφυγαν στο μόνο άλλο μέσο που γνώριζαν καλά, τη στρατιωτική και αστυνομική βία και αυθαιρεσία χωρίς όρια! Και με την ασύστολη χρησιμοποίηση όλων των αποβρασμάτων της μεταξικής δικτατορίας και της ναζιστικής κατοχής που δεν είχαν κανένα ενδοιασμό να αλλάξουν αφεντικό και ως αντάλλαγμα να απαλλαγούν από το στίγμα του φασισμού και του δωσιλογισμού, ασκώντας τις πιο άγριες φασιστικές μεθόδους εναντίον των πατριωτών με άνεση και ελευθερία που δεν είχαν ούτε από τον Μεταξά ούτε από τον Χίτλερ.
Όσοι είχαν αγωνιστεί με το ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ ή απλά εκφράζανε αντιρρήσεις ή θεωρούνταν ύποπτοι διαφορετικού φρονήματος, από ρουφιανιά ή επειδή είχαν συγγένεια ή σχέσεις με αριστερούς και δημοκράτες, ακόμα κι αν ήταν εντελώς ουδέτεροι πολιτικά, καταδιώχτηκαν αμείλικτα. Στην πρώτη φάση, Δεκέμβρης 1944-Γενάρης 1945, πολλές χιλιάδες Έλληνες στάλθηκαν εξορία στην Αφρική, σε στρατόπεδα στην έρημο (!) και σε πάνω από 50 φυλακές και στρατόπεδα σε όλη την Ελλάδα.
Ελαττωματικοί Έλληνες για αναμόρφωση
Επίσης, οι Άγγλοι, χρησιμοποιώντας και αξιωματικούς που είχαν χρησιμοποιήσει στη Μέση Ανατολή εναντίον των Ελλήνων δημοκρατικών στρατιωτών, συμπράξανε στη δημιουργία του τεράστιου κολαστηρίου-στρατοπέδου της Μακρονήσου όπου στέλνονταν εκεί για «αναμόρφωση» και για σκληρή εκπαίδευση στην αγριότητα και το εμφύλιο μίσος οι ύποπτοι φρονημάτων Έλληνες που στρατεύονταν προκειμένου ή να απομονωθούν ως αδιόρθωτοι ή να προωθηθούν στο μέτωπο ως «ανανήψαντες» για να σκοτώσουν «Εαμοβούλγαρους» όπως αποκαλούσαν οι φασίστες και τα ανδρείκελα τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Και όποιοι στρατιώτες αρνούνταν ή δίσταζαν να δολοφονήσουν τους πατριώτες αγωνιστές για χάρη των Εγγλέζων και των δωσιλόγων υποτακτικών τους, βασανίζονταν και φυλακίζονταν ή εκτελούνταν με συνοπτικές διαδικασίες. Και, βέβαια, μαζί τους, πάνω στο ίδιο ξερονήσι, φυλάκιζαν, βασάνιζαν και σκότωναν τους πολιτικούς κρατούμενους τους οποίους ήθελαν να εξαναγκάσουν να υπογράψουν τις κατάπτυστες ταπεινωτικές δηλώσεις μετανοίας και αποκήρυξης των πιστεύω τους και καταρράκωσης της αξιοπρέπειάς τους.
Μπορεί να μην είχε καρχαρίες γύρω από τη Μακρόνησο όταν έριχναν ζωντανούς ή νεκρούς τους κρατούμενους, αλλά οι πρακτικές τους δεν διέφεραν από τις πρακτικές των Γερμανών αποικιοκρατών στη Ναμίμπια που απολάμβαναν το θέαμα όταν πετούσαν τους ιθαγενείς στα σαρκοφάγα.
Στη γειτονιά μας, νότια και ανατολικά, στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι είχαν φτιάξει δεκάδες στρατόπεδα για τους απείθαρχους ιθαγενείς. Στην Αλγερία, την οποία χρησιμοποιώ ως παράδειγμα για να μην αναφέρομαι μακρηγορώντας σε όλους τους λαούς και όλα τα απελευθερωτικά κινήματα της Μεσογείου που υπέστησαν αντίστοιχες βαρβαρότητες από τους αποικιοκράτες, οι Γάλλοι έφτιαξαν ένα πελώριο στρατιωτικό, παραστρατιωτικό και αστυνομικό σώμα από Αλγερινούς, τους αποκαλούμενους «αρκί», με ένα τεράστιο δίκτυο χαφιέδων, σπιούνων και πρακτόρων που κυνηγούσαν και σκότωναν ομόφυλους, ομοεθνείς και ομόδοξους Αλγερινούς. Αν και διέθεταν τεράστιες γαλλικές δυνάμεις κατοχής, τους βόλευε να διαρρήξουν την ενότητα του λαού της Αλγερίας, να τον διχάσουν και να μετατρέψουν τον πόλεμο από εθνικοαπελευθερωτικό σε εμφύλιο.
Στην Αλγερία δεν το κατάφεραν και έχασαν τον πόλεμο αντιμέτωποι με το συμπαγές αγωνιστικό αντιαποικιοκρατικό μέτωπο των Αλγερινών. Τα ίδια προσπάθησαν να κάνουν οι Γάλλοι και οι Εγγλέζοι στο Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ κ.λπ., δηλαδή να προκαλέσουν παντού εμφύλιους πολέμους για να μεταλλάξουν το χαρακτήρα των αγώνων και να πετύχουν τους στόχους τους. Αυτές οι προσπάθειες απέτυχαν στις περισσότερες χώρες οι οποίες έγιναν ανεξάρτητα κράτη, αλλά με μεγάλες ανθρώπινες απώλειες και υλικές καταστροφές. Και, εξίσου φρικτό, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι που μοιράζονταν όλη αυτή την περιοχή από το Γιβραλτάρ μέχρι τον Περσικό Κόλπο και την Κασπία Θάλασσα, σε πολλές χώρες φύτεψαν σπόρους διχασμού που με κάθε ευκαιρία τους ενεργοποιούσαν προκαλώντας νέους διχασμούς και νέους εμφύλιους, όπως το βλέπουμε διαχρονικά στη Συρία, την Υεμένη, την Αίγυπτο, το Ιράκ κ.λπ.
Αλλά και οι Αμερικάνοι, που αντικατέστησαν τους Άγγλους και τους Γάλλους στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, δεν ήταν καλύτεροι. Στην Ελλάδα, με την ίδια ιμπεριαλιστική άνεση συνέχισαν και επαύξησαν το «Εθνικόν αναμορφωτικόν σχολείον» της Μακρονήσου και επεξέτειναν τις φυλακές, τις εξορίες, τα βασανιστήρια, τις εκτοπίσεις, τις εκτελέσεις κ.λπ. των Ελλήνων πατριωτών. Να σημειωθεί ότι οι Άγγλοι όριζαν τις κυβερνήσεις και διοικούσαν απόλυτα και αυταρχικά τον ελληνικό στρατό μέχρι το 1947 που παραδίδουν την εξουσία στους Αμερικάνους, με τον στρατηγό Βαν Φλιτ να διαδέχεται τον στρατηγό Ρόλλινς.
Ο Παρθενώνας των ανδρεικέλων
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δώσει οι δεξιοί ιθύνοντες, όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου ο οποίος ήταν πρωθυπουργός στα «Δεκεμβριανά» και ο Π. Κανελλόπουλος που ήταν υπουργός Στρατιωτικών στην κορύφωση των εγκλημάτων στο υπό στρατιωτική διοίκηση «Εθνικόν Πανεπιστήμιον», στη Μακρόνησο «φιλοξενήθηκαν» περίπου 50.000 στρατευμένοι νέοι και πολιτικοί κρατούμενοι κατά την περίοδο 1947-1950. Σύμφωνα δε με το ΚΚΕ οι «φιλοξενούμενοι» έφτασαν τους 100.000! Όποιο και να είναι το σωστό νούμερο, είναι τεράστιο για μια τόσο μικρή χώρα και χωρίς να υπολογίζονται οι κρατούμενοι σε άλλα νησιά, φυλακές, κρατητήρια κ.λπ. Με βάση τον σημερινό πληθυσμό της χώρας, οι «φιλοξενούμενοι» στη Μακρόνησο αντιστοιχούν σε ένα αριθμό πολιτών από 75.000 μέχρι 150.000!
Αν το σκεφτούμε έτσι, στις πραγματικές του διαστάσεις, είναι σαν να είχαμε σήμερα σε ένα στρατόπεδο 75, 100 ή 150 χιλιάδες Έλληνες κρατούμενους για τα φρονήματά τους! Και μόνο για τα φρονήματα γιατί όσοι συλλαμβάνονταν για συμμετοχή ή υποστήριξη προς τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, εκτελούνταν επί τόπου: πάνω από 8.000 είναι όσοι καταδικάστηκαν σε θάνατο από τα έκτακτα στρατοδικεία τα οποία στήθηκαν σαν να ήταν περίπτερα σε όλη την Ελλάδα!
Η Μακρόνησος σίγουρα δεν είναι ο νέος Παρθενώνας όπως αναίσχυντα την αποκάλεσαν οι εκλεκτότεροι εκπρόσωποι της «φωτισμένης Δεξιάς», ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος και ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ξεπερνώντας κάθε ακραίο όριο απανθρωπιάς, ηθικού ξεπεσμού και πολιτισμικού εκφυλισμού. Είναι, όμως, το σημείο σταθμός στο οποίο συναντιούνται, συνυπάρχουν, συμφωνούν και συνεργούν όλες οι τάσεις, τα ρεύματα, οι πτυχές και οι παραλλαγές της Δεξιάς: φασίστες, βασιλικοί, εθνικιστές, δωσίλογοι, ρατσιστές, μαυραγορίτες, ξενόδουλοι, αλλά και αντιμοναρχικοί, αστικοδημοκράτες, χριστιανοδημοκράτες, ευρωπαϊστές, ατλαντιστές, φιλελεύθεροι, κεντρώοι, κεντροδεξιοί και μεταρρυθμιστές. Κι αυτός ο σταθμός ή όπως την πρόβαλαν αυτάρεσκα ως «Πρότυπον κοινωνικήν ακαδημίαν», εκπορεύεται από τον κοινό τους παρονομαστή και αποτελεί το ανεξίτηλο στίγμα τους όσες μάσκες κι αν φορέσουν, όσους εξευγενισμένους ρόλους κι αν υποδυθούν.
