Σύμφωνο Σταθερότητας, Σύμφωνα Απασχόλησης, συμφωνίες κυρίων, τώρα και σύμφωνα ρευστότητας. Τι είναι τούτο πάλι; Την περασμένη Τρίτη έγινε μια, εκ πρώτης όψεως, αδιάφορη και βαρετή συνάντηση του υπουργού Οικονομικών με το προεδρείο της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Το μενού περιλάμβανε -τι άλλο;- λεφτά.
Πολλά λεφτά. Κατ’ αρχάς τα 25 δισ. ευρώ που προσφέρει στο τραπεζικό καρτέλ η κυβέρνηση ως κρατική εγγύηση (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας). Είναι το τρίτο κατά σειρά πακέτο ενίσχυσης του πιστωτικού συστήματος με δωρεάν χρήμα, αυτή τη φορά υπό τον όρο ότι οι τράπεζες θα δίνουν δάνεια στην αγορά αντίστοιχα με τα ποσά που θα παίρνουν από το Ταμείο.
Η αλήθεια είναι ότι οι τράπεζες, αυτή τη φορά, αποφεύγουν σαν τον διάολο το λιβάνι τις κρατικές εγγυήσεις και προτιμούν να προχωρήσουν να αντλήσουν ρευστότητα με αυξήσεις κεφαλαίων, κυρίως από το εξωτερικό. Πλην, όμως, το μεν πνεύμα πρόθυμον η δε σαρξ ασθενής. Οι εξελίξεις στην Ιρλανδία, η κυβέρνηση της οποίας αποφάσισε να επιβαρύνει με 50 δισ. ευρώ το χρέος της για να σώσει τρεις τράπεζες από την κατάρρευση, καθιστά σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά πιστωτικά ιδρύματα «μαύρα πρόβατα» των αγορών. Στο εγχώριο δε πεδίο, το εκλογικό «πάγωμα» όλων των διεργασιών για συγχωνεύσεις από την κυβέρνηση, έκοψε τον αέρα και τις ορέξεις των τραπεζιτών.
Ωστόσο, η συνάντηση της περασμένης Τρίτης με τον υπουργό Οικονομικών δεν ήταν χαμένος χρόνος ούτε πολύ περισσότερο χαμένο χρήμα για τους τραπεζίτες. Το ζουμί δεν ήταν στο σύμφωνο ρευστότητας, αλλά στις «έξυπνες κάρτες» που προωθεί το υπουργείο εν ονόματι της πάταξης της φοροδιαφυγής. Οι κάρτες θα γίνουν απαραίτητες σε κάθε συναλλαγή των πολιτών και θα αντικαταστήσουν τις αποδείξεις. Οι τραπεζίτες -που κάτι είχε πάρει τ’ αφτί τους για το κυβερνητικό σχέδιο- πήγαν με έτοιμη, πλήρη εισήγηση ν’ αναλάβουν ουσιαστικά αυτές το φιλόδοξο πρόγραμμα, από πατριωτισμό, φυσικά… Και το υπουργείο, ασμένως, περιέλαβε στη συμφωνία την πρότασή τους.
Φαίνεται αθώο, αλλά δεν είναι. Γιατί, στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα σχέδιο εξαφάνισης των μετρητών και συσσώρευσής τους στα ταμεία των τραπεζών οι οποίες θα καταστούν οι απόλυτοι, μοναδικοί πραγματικοί κάτοχοι του χρήματος στη χώρα. Διότι οι κάρτες αυτές, μπορούν είτε να αποκτήσουν χρήση ως χρεωστικές είτε να συνδεθούν με πιστωτικές που έχουν ήδη διαθέσει ή θα αναλάβουν να διαθέσουν οι τράπεζες στο κοινό.
Το σχέδιο μπορεί να είναι μακροπρόθεσμο και να απαιτεί μερικά χρόνια τεχνικής προπαρασκευής, αλλά τα κέρδη που υπόσχεται στις τράπεζες είναι ασύλληπτα. Κανένα ποσό, μικρό ή μεγάλο, ακόμη κι αν «παρκαριστεί» εικονικά στο τραπεζικό ταμείο για λίγες ώρες, δεν μένει στους οίκους της Πίστης χωρίς τόκο. Μπορεί σε κάθε συναλλαγή το όφελος να είναι λίγα λεπτά του ευρώ, αλλά στα εκατομμύρια συναλλαγές που γίνονται κάθε μέρα τα κέρδη θα είναι μετρήσιμα, τεράστια και σίγουρα, ένας ΦΠΑ υπέρ τραπεζών καταβαλλόμενος επί τόπου.
Σάιλοκ
Η αλήθεια είναι ότι οι τράπεζες, αυτή τη φορά, αποφεύγουν σαν τον διάολο το λιβάνι τις κρατικές εγγυήσεις και προτιμούν να προχωρήσουν να αντλήσουν ρευστότητα με αυξήσεις κεφαλαίων, κυρίως από το εξωτερικό. Πλην, όμως, το μεν πνεύμα πρόθυμον η δε σαρξ ασθενής. Οι εξελίξεις στην Ιρλανδία, η κυβέρνηση της οποίας αποφάσισε να επιβαρύνει με 50 δισ. ευρώ το χρέος της για να σώσει τρεις τράπεζες από την κατάρρευση, καθιστά σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά πιστωτικά ιδρύματα «μαύρα πρόβατα» των αγορών. Στο εγχώριο δε πεδίο, το εκλογικό «πάγωμα» όλων των διεργασιών για συγχωνεύσεις από την κυβέρνηση, έκοψε τον αέρα και τις ορέξεις των τραπεζιτών.
Ωστόσο, η συνάντηση της περασμένης Τρίτης με τον υπουργό Οικονομικών δεν ήταν χαμένος χρόνος ούτε πολύ περισσότερο χαμένο χρήμα για τους τραπεζίτες. Το ζουμί δεν ήταν στο σύμφωνο ρευστότητας, αλλά στις «έξυπνες κάρτες» που προωθεί το υπουργείο εν ονόματι της πάταξης της φοροδιαφυγής. Οι κάρτες θα γίνουν απαραίτητες σε κάθε συναλλαγή των πολιτών και θα αντικαταστήσουν τις αποδείξεις. Οι τραπεζίτες -που κάτι είχε πάρει τ’ αφτί τους για το κυβερνητικό σχέδιο- πήγαν με έτοιμη, πλήρη εισήγηση ν’ αναλάβουν ουσιαστικά αυτές το φιλόδοξο πρόγραμμα, από πατριωτισμό, φυσικά… Και το υπουργείο, ασμένως, περιέλαβε στη συμφωνία την πρότασή τους.
Φαίνεται αθώο, αλλά δεν είναι. Γιατί, στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα σχέδιο εξαφάνισης των μετρητών και συσσώρευσής τους στα ταμεία των τραπεζών οι οποίες θα καταστούν οι απόλυτοι, μοναδικοί πραγματικοί κάτοχοι του χρήματος στη χώρα. Διότι οι κάρτες αυτές, μπορούν είτε να αποκτήσουν χρήση ως χρεωστικές είτε να συνδεθούν με πιστωτικές που έχουν ήδη διαθέσει ή θα αναλάβουν να διαθέσουν οι τράπεζες στο κοινό.
Το σχέδιο μπορεί να είναι μακροπρόθεσμο και να απαιτεί μερικά χρόνια τεχνικής προπαρασκευής, αλλά τα κέρδη που υπόσχεται στις τράπεζες είναι ασύλληπτα. Κανένα ποσό, μικρό ή μεγάλο, ακόμη κι αν «παρκαριστεί» εικονικά στο τραπεζικό ταμείο για λίγες ώρες, δεν μένει στους οίκους της Πίστης χωρίς τόκο. Μπορεί σε κάθε συναλλαγή το όφελος να είναι λίγα λεπτά του ευρώ, αλλά στα εκατομμύρια συναλλαγές που γίνονται κάθε μέρα τα κέρδη θα είναι μετρήσιμα, τεράστια και σίγουρα, ένας ΦΠΑ υπέρ τραπεζών καταβαλλόμενος επί τόπου.
Σάιλοκ
Σχόλια
