Η πυρκαγιά που κατέστρεψε το βραζιλιάνικο Εθνικό Μουσείο θα μείνει στην ιστορία ως μία από τις τραγικότερες στιγμές της πλουσιότερης και ισχυρότερης (βάσει των αριθμών…) λατινοαμερικάνικης χώρας. Η ελίτ της Βραζιλίας-μέλους των BRICS, η άρχουσα τάξη της 8ης μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο, δεν μπόρεσε ή/και δεν θέλησε να προστατεύσει ανυπολόγιστης ιστορικής αξίας συλλογές που είχαν επιβιώσει διαμέσου αιώνων. Αυτή η ολοσχερής και δίχως διεθνές προηγούμενο καταστροφή ήταν αποτέλεσμα της συνειδητής εγκατάλειψης όποιας δραστηριότητας δεν είναι κερδοφόρα για την πολιτική και επιχειρηματική μαφία που λυμαίνεται τη χώρα με τις πλάτες των ΗΠΑ και γενικότερα της Δύσης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και η συμβολική κρατική επιχορήγηση του Εθνικού Μουσείου (που εξαρτιόταν από ιδιωτικές χορηγίες και γι’ αυτό δεν διέθετε ούτε στοιχειώδες σύστημα πυρόσβεσης) σχεδόν καταργήθηκε τα τελευταία χρόνια: από 394.000 ευρώ το 2010 έπεσε στις… 42.000 ευρώ φέτος. Αποτέλεσμα; Πάνω από 20 εκατομμύρια εκθέματα και μισό εκατομμύρια βιβλία έγιναν στάχτη. Η τραγωδία μπορεί να συγκριθεί μονάχα με τη λεηλασία των μουσείων του Ιράκ και της Συρίας από τους «απελευθερωτές» Αμερικανούς και τους συμμάχους τους. Και πάλι όμως, στις περισσότερες περιπτώσεις τα πολύτιμα εκθέματα από τους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας δεν καταστράφηκαν, όπως συνέβη στο Ρίο ντε Τζανέιρο – απλά «απαλλοτριώθηκαν» και πουλήθηκαν κρυφά σε δυτικούς «συλλέκτες»…
Απαγόρευση της υποψηφιότητας του Λούλα
Δυστυχώς, η πυρκαγιά στο Εθνικό Μουσείο δεν είναι η μοναδική τραγωδία που πλήττει τη Βραζιλία. Το θεσμικό πραξικόπημα με το οποίο ανατράπηκε το 2016 η κεντροαριστερή πρόεδρος Ντίλμα Ρούσεφ, διάδοχος του χαρισματικού Λούλα ντα Σίλβα, έσπρωξε τη χώρα βαθύτερα σε ένα σπιράλ λεηλασίας και αυταρχισμού. Τα τελευταία επεισόδια ήταν η φυλάκιση του Λούλα και, τώρα, η οριστική απαγόρευση της υποψηφιότητάς του για την προεδρία στις εκλογές που θα διεξαχθούν τον επόμενο μήνα. Έτσι η βραζιλιάνικη «δικαιοσύνη», πλήρως διαπλεκόμενη με την ντόπια ολιγαρχία και την αμαρτωλή κυβέρνηση του πραξικοπηματία Μισέου Τεμέρ, επιχειρεί να αποτρέψει την επιστροφή του Λούλα στην εξουσία. Μια επιστροφή που θεωρούνταν σίγουρη ακόμη και στις δημοσκοπήσεις των φιλοδυτικών ΜΜΕ, ιδίως αφότου ο Λούλα πήρε αποστάσεις από την εν πολλοίς νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ρούσεφ.
Ο Λούλα λοιπόν καταδικάζεται και αποκλείεται από τις εκλογές για… «μη σαφώς προσδιορισμένες πράξεις», και την ίδια στιγμή κανείς δεν κουνά τον Τεμέρ και σχεδόν 100 υπουργούς και βουλευτές του, που αποδεδειγμένα έχουν πάρει τεράστιες μίζες υπογράφοντας συμβόλαια ξεπουλήματος του εθνικού πλούτου της Βραζιλίας σε πολυεθνικές. Η δε ντόπια ελίτ και οι Αμερικανοί πάτρωνές της τα παίζουν όλα για όλα ώστε η Βραζιλία να μην ξαναξεφύγει από τον έλεγχο της Ουάσιγκτον και να συνεχιστεί το πάρτι σε βάρος δεκάδων εκατομμυρίων Βραζιλιάνων – οι οποίοι (αν και απογοητευμένοι από τη διακυβέρνηση της Ρούσεφ) επένδυαν και πάλι τις ελπίδες τους στην υποψηφιότητα του Λούλα. Για να γίνει κατανοητό τι παίζεται, ας σημειωθεί ότι ένας μόνο «επιχειρηματίας», ο Ζορζ Πάουλο Λέμαν, διαθέτει τόσο πλούτο όσο 100 εκατομμύρια Βραζιλιάνοι!
Εκλογικό πραξικόπημα και διλήμματα
Για την ώρα το Κόμμα Εργατών, το οποίο ίδρυσε ο Λούλα στα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας, επιμένει στην «απαγορευμένη» υποψηφιότητα, επικουρούμενο και από απόφαση την οποία υιοθέτησε η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, η οποία καλεί τις δικαστικές αρχές της Βραζιλίας να επανεξετάσουν την απόφασή τους. Όμως το καθεστώς είναι αδιάλλακτο, απορρίπτοντας κάθε περίπτωση να επανέλθει στον εκλογικό στίβο αυτός που θεωρείται βέβαιος νικητής. Επιπλέον, τη Δευτέρα λήγει, βάσει της απόφασης του Ανώτατου Εκλογικού Δικαστηρίου που έθεσε εκτός μάχης τον Λούλα, η προθεσμία ανακήρυξης ενός άλλου προεδρικού υποψηφίου, προκαλώντας εσωκομματικό αναβρασμό.
Το πιο ριζοσπαστικό τμήμα της βάσης προτιμά την καταγγελία της νομιμότητας μιας εκλογικής διαδικασίας χωρίς τον Λούλα, ενώ την ίδια στιγμή οι «ρεαλιστές» προωθούν την υποψηφιότητα του 55χρονου Φερνάντο Χαντάντ, που είχε επιλεγεί από τον Λούλα ως υποψήφιος αντιπρόεδρος. Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, υπάρχει ο κίνδυνος να διασπαρούν οι ψήφοι που θα συγκέντρωνε ο Λούλα και σε άλλους υποψήφιους – με τον φιλοαμερικάνο νοσταλγό της χούντας Μπολσονάρο να καραδοκεί, ελπίζοντας να συσπειρώσει γύρω του τους υπόλοιπους δεξιούς και κεντροδεξιούς (αφού μέχρι στιγμής μόνος του δεν υπερβαίνει το 21-22% των ψήφων, βάσει των δημοσκοπήσεων). Με δυο λόγια, ένα νέο πραξικόπημα μετά από αυτό του 2016 βρίσκεται σε εξέλιξη στη Βραζιλία, ώστε… να διασφαλιστεί η συνέχιση της τραγωδίας!
