Ημιτελείς δρόμοι και διόδια «χτυπούν» την ελεύθερη μετακίνηση
του Βαγγέλη Καινούργιου
Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 90, όταν υπηρετούσα ως δάσκαλος στα Τζουμέρκα, είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα. Ένας παππούς μου είχε πει πως οι νέοι ορεινοί δρόμοι, που φτιάχνονταν τότε, θα ήταν αληθινά χρήσιμοι όταν το χωριό του είχε ακόμα κόσμο και πως τώρα πια θα έκαναν ευκολότερη τη φυγή όσων είχαν απομείνει εκεί πάνω. Δεν έπεσε έξω. Στην περίπτωση της Ιονίας Οδού, τον θυμήθηκα με απογοήτευση, βλέποντας ένα διαφορετικό σύμπτωμα της παθογένειας που μου είχε επισημάνει και όχι το φάρμακο που θα την θεράπευε. Αυτή τη φορά ούτε να φύγουμε δεν θα μπορούμε! Θα έχουμε στη διάθεσή μας έναν νέο υπερσύγχρονο δρόμο που δεν θα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για οικονομικούς λόγους κι έτσι η απομόνωση της Ηπείρου θα συνεχιστεί μ’ ένα διαφορετικό τρόπο. Κι όμως η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πανηγυρίζει επειδή δόθηκαν πρόσφατα στην κυκλοφορία κάποια κομμάτια του ανέτοιμου ακόμα αυτοκινητόδρομου, ενώ από την άλλη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διαμαρτύρονται για καθυστερήσεις στο έργο, μολονότι μας άφησαν με τους γνωστούς εθνικούς καρόδρομους τα τελευταία 40 χρόνια.
Από το Δεκέμβριο του 2006, που υπογράφτηκε η σύμβαση για την κατασκευή της Ιονίας Οδού και από τον Μάρτιο του 2010, που υπογράφτηκε η σύμβαση για την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Άκτιο – Αμβρακία, όλοι οι Ηπειρώτες ελπίζαμε σε κάτι καλύτερο για τον τόπο μας, όμως ακόμα περιμένουμε βλέποντας τα χρόνια να περνούν και τους υπουργούς να κόβουν κορδέλες εγκαινίων σε ημιτελείς δρόμους. Στο μεταξύ, ένα µέσου κυβισµού βενζινοκίνητο ΙΧ αυτοκίνητο χρειάζεται περίπου 75 ευρώ καύσιµα για να ταξιδέψει από την πόλη μου την Πρέβεζα, προς Αθήνα και να επιστρέψει, ενώ το συνολικό κόστος της διαδρομής αγγίζει µαζί µε τα διόδια, τα 120 ευρώ. Κι όλα αυτά χωρίς να υπολογίσουμε τις συνεχείς αυξήσεις των καυσίμων και το σύνολο των διοδίων που θα λειτουργήσουν προσεχώς, ενώ θα ήταν καλύτερα να μην μιλήσουμε και για τη σημαντική μείωση των επιβατών των υπεραστικών λεωφορείων παρά τη συνεχή μείωση των εισιτηρίων και για το κόστος μετακίνησης των βαρέων οχημάτων. Ενδεικτικά, ένα πρεβεζάνικο φορτηγό χρειάζεται 300 ευρώ μόνο για να πάει Αθήνα φορτωμένο και 200 ευρώ άδειο! Την ίδια ώρα, το πορθμείο Ρίου – Αντιρρίου γνωρίζει νέες μέρες δόξας δίπλα στην υπερσύγχρονη γέφυρα, ενώ ακόμα και προς το Βορρά, στην Εγνατία, σχεδιάζονται να τοποθετηθούν 38 συνολικά μετωπικά και πλευρικά διόδια!
Αν κατ’ αυτόν τον τρόπο θα βγει η Ήπειρος από την απομόνωση, μόνο οι διαρκώς πανηγυρίζοντες στα τμηματικά εγκαίνια της Ιονίας Οδού κυβερνητικοί βουλευτές, μπορούν να μας το εξηγήσουν. Όπως και οι πρώην κάτοχοι της εξουσίας είναι οι μόνοι που μπορούν να μας εξηγήσουν τι συμφωνίες είχαν υπογράψει στο παρελθόν και το τι ακριβώς θα γίνει με τη συνεχώς μειούμενη κυκλοφορία των οχημάτων λόγω του κόστους των διοδίων και των καυσίμων που οδηγεί σε φαύλο κύκλο, δηλαδή σε συνεχείς αυξήσεις των διοδίων ή σε παράταση των συμβάσεων υπέρ των παραχωρησιούχων. Ούτε λόγος, φυσικά, να γίνεται για την κατασκευή ή συντήρηση παράπλευρων εναλλακτικών διαδροµών χωρίς διόδια, οι οποίες θα διασφάλιζαν το συνταγµατικά κατοχυρωµένο δικαίωµα της ελεύθερης µετακίνησης των πολιτών.
Φτάνοντας στο «δια ταύτα» θεωρώ απολύτως αναγκαίο να θυμίσω ότι οι πολίτες των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών έχουν από πολλές δεκαετίες στη διάθεσή τους ένα σύγχρονο δίκτυο αυτοκινητοδρόμων και μάλιστα σε μερικές χώρες χωρίς διόδια. Αντίθετα, εμείς μετατρέψαμε τις εθνικές οδούς από δημόσιο κοινωνικό αγαθό σε μέσο πλουτισμού των εταιρειών που επωφελούνται από τις αποικιοκρατικής λογικής συμβάσεις κατασκευής και εκμετάλλευσής τους. Ειδικά σήμερα που η ανεργία και η φτώχεια ρημάζουν την Ήπειρο, θα περίμενε κανείς ως αυτονόητη εξέλιξη την προσπάθεια δραστικής μείωσης του κόστους χρήσης των νέων αυτοκινητοδρόμων. Αντί γι’ αυτό παρακολουθούμε τα κόμματα εξουσίας και τους τοπικούς βουλευτές να συναγωνίζονται σε πανηγυρισμούς και αναθέματα για την περίπτωση της Ιονίας Οδού. Απ’ όλους αυτούς δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα όσο οι ίδιοι αποδεχόμαστε τη νέα λειτουργική οδική απομόνωση της Ηπείρου στη λογική του ΤΙΝΑ κάνουμε. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να διεκδικήσουμε την επιβίωση του τόπου μας και πρέπει να το κάνουμε τώρα.
