Με ανούσιες αντιπαραθέσεις ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. προσπαθούν να εγκλωβίσουν τους ψηφοφόρους σε νέο διπολισμό
του Παύλου Δερμενάκη
Στο ετήσιο πολιτικό «πανηγύρι» κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή την έκθεση (ΔΕΘ), η φετινή «κοκορομαχία» δόθηκε σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον:
α) Οι δανειστές ξεκαθάρισαν ότι ο χρόνος έληξε. Απαιτούν πλήρη υποταγή ανεξάρτητα ποιος είναι κυβέρνηση στην αποικία.
β) Η εφαρμογή του 3ου Μνημονίου περνά σε νέα φάση. Τμήμα της αστικής τάξης, που θεωρούσε ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο των μνημονιακών πολιτικών αποκομίζοντας οφέλη από την εφαρμογή τους, διαπιστώνει ότι ήρθε σειρά της. Οι δανειστές τα θέλουν όλα για λογαριασμό των επιχειρηματικών συμφερόντων που κρύβονται πίσω τους. Οι εξελίξεις στις τράπεζες δείχνουν πολλά.
γ) Ο ΣΥΡΙΖΑ για να έχει μέλλον και να ηγεμονεύσει του κεντροαριστερού χώρου, όπως επιθυμεί, πρέπει να διαμορφώσει, όσο είναι κυβέρνηση, το δικό του «καθεστώς». Τα γεγονότα γύρω από την Τράπεζα Αττικής σε συνδυασμό με τον καναλάρχη πλέον Καλογρίτσα, ελέω χρημάτων που, όπως αποδεικνύεται, δεν υπάρχουν, είναι ένα μικρό δείγμα.
δ) Η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη επείγεται να επανέλθει στην κυβερνητική εξουσία, κάτι το οποίο αποτελεί όρο «επιβίωσης» για πολλούς και πολλά.
ε) Και οι δύο μονομάχοι κατανοώντας την αποστροφή του κόσμου προς το πολιτικό σύστημα προσπαθούν να εγκλωβίσουν τμήματά του λαού σε νέα νέο ιδιόμορφο διπολισμό που μας θυμίζει άλλες εποχές.
Υποσχέσεις για εκμαυλισμό συνειδήσεων
Ο κ. πρωθυπουργός στη ΔΕΘ παρουσίασε 5 βήματα για τη στροφή στην ανάπτυξη και έδωσε επιμέρους υποσχέσεις.
Στα δύο τελευταία φύλλα του Δρόμου τεκμηριώσαμε γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη και αποδομήσαμε τα 5 βήματα.
Παράλληλα, ο κ. Τσίπρας έδωσε υποσχέσεις όπως π.χ. δημιουργία αναπτυξιακής τράπεζας, ακατάσχετο λογαριασμό επιχειρηματικής δραστηριότητας, πάγωμα χρεών των επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων σε ασφαλιστικά ταμεία έως και 31/12/2016 και χορήγηση ασφαλιστικής ενημερότητας κ.ά. Και «πριν αλέκτορα φωνήσαι» οι υποσχέσεις αυτές έγιναν «καπνός».
Κατά τη διάρκεια των «εξετάσεων» της κυβέρνησης από τους ελεγκτές του «κουαρτέτου» στο Χίλτον τα αφεντικά της χώρας έδωσαν τη δική τους απάντηση στις υποσχέσεις της κυβέρνησης, «Όχι σε όλα». Έτσι, για μία ακόμα φορά οι υποσχέσεις από το βήμα της ΔΕΘ προς το λαό, του υποταγμένου κ. Τσίπρα, δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν, αφού οι δανειστές του το απαγορεύουν.
Δημιουργείται το ερώτημα: Μα αφού δεν είχε την έγκρισή τους, γιατί τα ανακοίνωσε. Η απάντηση έχει δύο σκέλη. Στο πρώτο επισημαίνεται ο δημαγωγικός χαρακτήρας που έχουν τέτοιου είδους εξαγγελίες. Όταν επιδιώκεις ως κυβέρνηση το «φαίνεσθαι», την εικόνα στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και όχι το «είσθε», τι πραγματικά κάνεις, είναι κανόνας να προχωράς σε τέτοιες μεθόδους παραπληροφόρησης για να διατηρήσεις την εικόνα που πιστεύεις ότι έχεις ή να περισώσεις ό,τι μπορείς.
Στο δεύτερο σκέλος: κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη μνημονιακή κωλοτούμπα, ενώ υλοποιούν μνημονιακή πολιτική ισχυρίζονται στο λαό ότι «Διαπραγματευόμαστε, προσπαθούμε αλλά δεν έχουμε τις απαραίτητες δυνατότητες ως χώρα. Συνεπώς μόνη μας διέξοδος η πιστή εφαρμογή του 3ου μνημονίου, να ολοκληρωθεί για να βγούμε από τον έλεγχο των δανειστών». Προφανώς αυτή λογική είναι καταστροφική για το λαό και τη χώρα και κάθε άλλο παρά θα οδηγήσει στο τέλος των μνημονίων.
Έτσι, η κυβέρνηση εφαρμόζει κατά γράμμα τις απαιτήσεις των δανειστών. Συγκρίνει την αποτελεσματικότητά της στην υποτέλεια, σε σχέση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις δηλώνοντας ότι έχει κάνει περισσότερα. Άρα είναι πιο πετυχημένη και αποτελεί την εγγύηση για την ολοκλήρωση και το τέλος των μνημονίων.
Συνεπώς, έχουμε μια κυβέρνηση η οποία γνωρίζει την καταστροφή που έχει προξενήσει η πολιτική της, γνωρίζει το πολιτικό κόστος που της δημιουργεί και αντί να αναζητήσει διέξοδο στην αλλαγή πολιτικής εντείνει την εφαρμογή της, καθώς προσπαθεί να πείσει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Με τη λογική, επί του παρόντος, «μνημόνια ή θάνατος» και «εγώ μπορώ να τα εφαρμόσω καλύτερα» προσπαθεί να εγκλωβίσει τμήματα του λαού που της γυρίζουν την πλάτη απογοητευμένα από την πολιτική της και τη διάψευση των προσδοκιών τους.
Βέβαια, προκειμένου να εγκλωβίσει τον κόσμο, η κυβέρνηση δεν παίζει μόνο το δικό της χαρτί, αλλά παράλληλα επισείει τον «μπαμπούλα» της Δεξιάς με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Οι στόχος του εγκλωβισμού του λαού στη λογική ΣΥΡΙΖΑ: α) Δεν υπάρχουν εναλλακτικές από το μνημόνιο, β) θα εφαρμόσω πλήρως το 3ο Μνημόνιο για να τελειώσουν τα μνημόνια, γ) εγώ διαπραγματεύομαι καλύτερα και το εφαρμόζω καλύτερα και δ) όχι στη νεοφιλελεύθερη Δεξιά και μάλιστα με τον Μητσοτάκη, εξυπηρετεί ένα ευρύτερο πολιτικό σχεδιασμό που έχει να κάνει με το ενδεχόμενο των εκλογών και τα ποσοστά που θα πάρουν οι δύο πρώτοι.
Τελικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως της ηγετικής του ομάδας είναι η πολιτική τους επιβίωση.
Μητσοτάκης μνημονιακός και παροχές με «αέρα»
Η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη στήνει το δικό της σκηνικό προπαγάνδας προς το λαό, αγνοώντας το τι έκαναν ως κυβέρνηση στο παρελθόν και ο ίδιος προσωπικά. Αντικειμενικός σκοπός και εδώ να εγκλωβίσει τμήματα του λαού που απογοητευμένοι από τον ΣΥΡΙΖΑ αναζητούν λύση εντός του πολιτικού συστήματος.
Στην ομιλία του στη ΔΕΘ δήλωσε εφαρμογή των μνημονίων, υπερθεμάτισε για τις διαρθρωτικές αλλαγές υποσχόμενος περισσότερες από εκείνες που ζητούν οι δανειστές, υποσχέθηκε μείωση της φορολογίας και περιορισμό του κράτους. Τα όσα συγκεκριμένα ανακοίνωσε για τη μείωση της φορολογίας, προκειμένου να ανακάμψει η οικονομία, δεν αντέχουν σε καμία οικονομική λογική, σε σχέση με την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η ελληνική οικονομία. Αποτέλεσαν, όμως, την «ντουφεκιά» Μητσοτάκη στη ΔΕΘ 2016.
Με την υπόσχεση της μείωσης της φορολογίας κατά 2 δισ. € και την επίκληση του «επιχειρήματος» ότι η Ν.Δ. είναι αξιόπιστη έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Μητσοτάκης προσπάθησε να δώσει τις δικές του παροχές μέσω ΔΕΘ, αν και ξεκίνησε την ομιλία του με το «Δεν θα μοιράσω χρήματα που σήμερα δεν υπάρχουν». Συνεπώς, μία ακόμα δημαγωγική ομιλία με στόχο τον εγκλωβισμό πολιτών στο δόκανο του νέου δικομματισμού.
Θα πέσουν οι πολίτες μία ακόμη φορά στην παγίδα;
Η ΔΕΘ του 2016, μέσω των ομιλιών και των συνεντεύξεων κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποτελεί τον καθρέφτη του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της χώρας. Τα χαρακτηριστικά και των δύο:
– Υποταγή στα μνημόνια και τους δανειστές
– Υπερθεματισμός ποιός θα τα εφαρμόσει καλύτερα
– Υποσχέσεις για παροχές άμεσες ή έμμεσες χωρίς αντίκρισμα
– Αδυναμία διατύπωσης πρότασης πως θα βγει ο λαός από το αδιέξοδο στο οποίο αυτοί τον οδήγησαν
– Ασκήσεις επί χάρτου ο ένας για την ανάπτυξη, που είναι προ των θυρών, ο άλλος για ανάπτυξη 4% από το 2018 και μετά
– Ο καθένας ανεξάρτητα από το τι λένε φροντίζει για το «δικό του σύστημα»
– Και οι δύο μαζί πιστεύουν ότι ταΐζουν «κουτόχορτο» τον ελληνικό λαό και θα τον έχουν υπό τον έλεγχό τους.
Όμως όπως αναφέρει η λαϊκή θυμοσοφία «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά»… ή αλλιώς «οψόμεθα εις Φιλίππους»…
