Η φωτογραφία της κυρίας που βγαίνει απ’ τη θάλασσα γεμάτη πίσσα και πετρέλαιο είναι ανάγλυφη για δύο λόγους: Πρώτον γιατί δείχνει το μέγεθος και την ένταση της ρύπανσης (μια φωτογραφία 1.000 λέξεις) και δεύτερον, γιατί δείχνει τη δύναμη και την εξάπλωση της άγνοιας («δεν ’πα να λένε, εγώ θα κάνω μπάνιο»).
Η διαχείριση της οικολογικής καταστροφής από Κουρουμπλή – κυβέρνηση φέρνει μεγάλη φθορά και κόστος για τον Τσίπρα, χαλώντας το κλίμα που ο προπαγανδιστικός μηχανισμός είχε επιχειρήσει να στήσει για επενδύσεις και ανάπτυξη. Το μαύρο που φέρνει στις ακτές κάθε μέρα το κύμα, χαλάει όλες τις φιέστες που είχαν σχεδιαστεί.
Η απομάκρυνση του Κουρουμπλή δεν φτάνει, ούτε ο ανασχηματισμός διορθώνει την κατάσταση. Η ομερτά που υπάρχει γύρω από τη λαθρεμπορία πετρελαίου αγγίζει και το Μαξίμου που είχε πλειοδοτήσει σε δηλώσεις για την πάταξη της λαθρεμπορίας πετρελαίου. Κοντά 3 χρόνια, δεν μπορεί να φταίνε μόνο οι προηγούμενοι… Δεν έχουμε πρωτιά μόνο σε απορρόφηση προγραμμάτων ΕΣΠΑ, ούτε είμαστε μόνο στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας ναυτιλίας. Μάλλον κατέχουμε… πρωτιές και σε λαθρεμπόρια, ξέπλυμα μαύρου χρήματος και άλλες… ευγενείς δραστηριότητες. Και ο πολιτικός κόσμος έχει πολλές συμφύσεις με αυτά τα συμφέροντα. Ο ένας κρατάει τον άλλον…
Παράλληλα, κι ενώ η κοινή γνώμη στρέφεται σε αυτά με κουτσουρεμένο τρόπο, ξετυλίγεται μια επιχείρηση εδραίωσης και ισχυροποίησης του αμερικανικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα. Η κυβέρνηση Τσίπρα το αντιλαμβάνεται, προσπαθεί να αποκτήσει επαφές, ταξιδεύουν στις ΗΠΑ ο Νίκος Παπάς και ο Π. Καμένος, πολλά λέγονται για επικείμενη συνάντηση Τσίπρα – Τραμπ στην Ουάσιγκτον. Το ενδιαφέρον όμως προωθείται και με την υπερδραστηριοποίηση του Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα. Επισκέψεις σε λιμάνια και πόλεις (Σύρος, Αλεξανδρούπολη, Πάτρα, Ναύπλιο, Θεσσαλονίκη, Τρίκαλα κ.λπ.), συναντήσεις με Φλαμπουράρη, Παπαδημητρίου, Σπίρτζη, Κουντουρά, Καμμένο και πάει λέγοντας. Υδρογονάνθρακες, λιμάνια, αγωγοί, βάσεις και ιδιαίτερα η Σούδα και ο Άραξος αποτελούν τα κύρια ενδιαφέροντα.
Το τρίτο στοιχείο της επικαιρότητας είναι το άρωμα προεκλογικού κλίματος που απλώνεται στην ατμόσφαιρα σαν τα παλιά φλιτ στα σινεμά. Δημοσκοπήσεις, εξαγγελίες, ομιλίες στη ΔΕΘ κ.λπ. «έριξαν» κάποια από τα προεκλογικά συνθήματα που ήδη επεξεργάζονται οι διαφημιστικές των δύο μεγάλων κομμάτων. Σε κεντρικό αλλά και τοπικό επίπεδο γίνονται κρούσεις και ετοιμάζονται όλοι για τις τρεις αναμετρήσεις που έρχονται.
Ο χώρος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης βλέπει ανεβασμένα ποσοστά αλλά κινδυνεύει να ρίξει την καρδάρα πριν καν αυτή γεμίσει. Το ζήτημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας απειλεί να τινάξει στον αέρα το εγχείρημα, ενώ ο Θεοδωράκης έδωσε γραμμή: Νέο ελπιδοφόρο εγχείρημα που θα συνεργαστεί για το σχηματισμό κυβέρνησης με το πρώτο κόμμα. Βάζει έτσι ο ίδιος υποθήκες κάποιας συμμετοχής του στο κυβερνητικό σχήμα. Τόσο απλά και καθαρά.
Βεβαίως και κάτι λείπει. Στην περίπτωση της ρύπανσης η εμφάνιση ενός οικολογικού κινήματος επιβίωσης και ενός πολιτικού κινήματος αποκάλυψης της ομερτά που επικρατεί ανάμεσα σε πολιτικό κόσμο και τον υπόκοσμο. Στην περίπτωση των αμερικανικών σχεδίων και των γεωπολιτικών ανακατατάξεων λείπει το ξύπνημα από το βαθύ ύπνο σαν να μην είναι επικίνδυνα όλα αυτά. Στην περίπτωση της προεκλογικής έξαρσης λείπει η αποκόλληση από την προσαρμογή, τις εμμονές για τα ποσοστά, τις αναθέσεις.
Κάτι άλλο χρειάζεται που όμως λείπει… Κάτι που να απαντά πειστικά στην καθήλωση που έχει επιβληθεί. Χωρίς να συμφωνήσουμε ότι αυτή υπάρχει και πρέπει να την υπερβούμε δεν μπορεί να γίνει βήμα.
