Στη φωτογραφία το έντυπο με το οποίο επιβάλλεται το πρόστιμο των 5.000 ευρώ στην 79 από τα Τρίκαλα.
Οι καλύτεροι μαθητές του Πάγκαλου
Του Ζαχαρία Ρουστάνη
Προσχώρησε, επιτέλους, και η κυβέρνηση της «Aριστεράς» και μάλιστα απροκάλυπτα στο «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου, στο «υπάρχει ακόμα λίπος στην ελληνική οικονομία» του Παπακωνσταντίνου και προσάρμοσε αριστοτεχνικά τις μεθόδους και τους τρόπους αντιμετώπισης της «κρίσης».
Πολιτικό θράσος χρειαζόταν μόνο, και σίγουρα δεν το στερούνται τα περισσότερα εναπομείναντα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Το ιδεολόγημα της φοροδιαφυγής είναι εξαιρετικό, γιατί βάζει στο ίδιο τσουβάλι τον μεγάλο πλούτο και τα πενιχρά εισοδήματα. Είναι αποτελεσματικό, γιατί δίνει το πρόσχημα να εισβάλει στην καθημερινότητά μας ολόκληρο το οπλοστάσιο του Μεγάλου Αδελφού, οι τεχνικές του ολοκληρωτισμού που επινόησαν οι πρεσβευτές και θιασώτες ενός νεοφασιστικού καπιταλισμού. Ποτέ άλλοτε δεν είχε διαβρωθεί περισσότερο, και μάλιστα διά χειρός «αριστερών» η συνείδηση ενός λαού, που βομβαρδίζεται καθημερινά με τον συναρπαστικό αγώνα του ΣΔΟΕ που δεν θα αποψιλώσει το σύμπαν, που δεν θα ξεζουμίσει ό,τι απέμεινε στα φτωχά λαϊκά στρώματα, ποτέ άλλοτε δεν έχει εγκαταλειφθεί με τόση «μαεστρία» η χάρτα των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων…
Ποιο είναι το αδιάψευστο κριτήριο της απόλυτης κυριαρχίας πάνω σε έναν λαό; Όταν του έχεις ρημάξει τις κοινωνικές δομές, τις ασφαλιστικές δικλείδες, τους πόρους και τα δημόσια αγαθά, όταν του έχεις αλώσει τα κέντρα λήψης των αποφάσεων για το παρόν, το μέλλον, ακόμα και για το… παρελθόν του; Όταν τον έχεις φορτώσει «εις τον αιώνα» με ένα βάρος επονείδιστο και επαχθές που φιλοτέχνησαν γι’ αυτόν τα τελευταία χρόνια από κοινού αδίστακτοι τοκογλύφοι, αυτόκλητοι σωτήρες και ποικίλοι κοινωνικοί μειοδότες;
Τι απομένει για να κυριευθεί, όταν οι επαγγελματικοί κλάδοι βομβαρδίζονται ανηλεώς, ο ένας μετά τον άλλον, με δηλητηριώδεις εγκυκλίους και αβάσταχτες αγωγές αυτοκαταστροφής τους, όταν οι ορδές των νεόπτωχων και των ανέργων συνωστίζονται για προστασία και επιβίωση άλλοτε σε νομοθετικά ημίμετρα, λειψά ανθρωπιστικά «παραπήγματα», άλλοτε σε ενεχυροδανειστήρια και άλλα «κέντρα επιτηδείων» για να ξεπουλήσουν ό,τι απέμεινε από την εποχή της σχετικής κοινωνικής ειρήνης ή ψάχνουν τρόπο να δραπετεύσουν ως οικονομικοί μετανάστες μακριά από τον ρημαγμένο τόπο;
Υπάρχει πράγματι ένας χώρος και ένας τρόπος για να γλιτώσουν αρκετοί από τους συμπολίτες μας το πέρασμα του αρμαγεδδώνα, να ξεγλιστρήσουν έστω και προσωρινά από τα δόντια του αδηφάγου κτήνους που άφησαν οι κυβερνήτες μας να μπει στη χώρα και να κατασπαράσσει ανενόχλητο τα πάντα. Είναι ο μικρόκοσμος της καθημερινότητάς μας, με τους φίλους και τους συγγενείς να μοιράζονται αλληλέγγυα το υστέρημά τους, είναι το χωραφάκι κάποιου μερακλή ρομαντικού που διανέμει απλόχερα και αφιλοκερδώς τη σοδειά του στους φτωχότερους της παρέας, είναι το σπίτι, το δωμάτιο-καταφύγιο, ο μικρός παράδεισος του καθενός μας με τα ενθυμήματα, τη βέρα της γιαγιάς, το ρολόι του πατέρα, το χρυσοποίκιλτο κέντημα της θείας, είναι τα τελευταία οχυρά μιας κοινωνίας που αντιστέκεται και επιμένει να υπάρχει.
Και υπάρχουν πάντα ατυχήσαντες, σαν την 79χρονη στα Τρίκαλα, που συνελήφθη να πουλά «παράνομα» στη λαϊκή τρία μαρούλια και λίγα καρότα από το χωράφι της και της επιβλήθηκε πρόστιμο 5.000 ευρώ, προς παραδειγματισμό για όσους αποκάλεσαν παράνομα «κουφάλα» τον δοτό τους νεκροθάφτη.
