Αναζητείται τρόπος διαφυγής υπό την πίεση της λαϊκής βάσης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης
του Νίκου Γεωργιάδη
Οι εσωτερικές διαμάχες στη ΝΔ, ανάμεσα στην ηγεσία του Κ. Μητσοτάκη και τους «καραμανλικούς» συνεχίζονται και καθόλου δεν αποκλείονται νέα απρόβλεπτα επεισόδια και περιπλοκές.
Πριν μερικές μέρες στη συνάντηση Μητσοτάκη-Μεϊμαράκη διασώθηκαν τα προσχήματα μέσα από λεκτικές ακροβασίες. Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής δεν πήρε πίσω τον χαρακτηρισμό «τζάμπα μάγκες» που απεύθυνε στην ηγεσία της Ν.Δ με αφορμή την κατηγορηματική της άρνηση να ψηφίσει το πακέτο μέτρων που απαιτούν οι δανειστές. Αναγκάστηκε παράλληλα να δηλώσει, ευθυγραμμιζόμενος με την κομματική γραμμή, ότι και ο ίδιος επιθυμεί την απομάκρυνση της κυβέρνησης Τσίπρα διερωτώμενος ταυτόχρονα τι κάνουμε μέχρι τότε; Τι άλλο από ευθεία αμφισβήτηση της γραμμής Μητσοτάκη είναι αυτό;
Οι δηλώσεις αυτές του Μεϊμαράκη, καθόλου τυχαία, συνέπεσαν με αντίστοιχες δηλώσεις του υπουργού εσωτερικών Π. Σκουρλέτη που ζητούσε ψήφιση των νέων μέτρων με αυξημένη πλειοψηφία, αφού θα έχουν ισχύ και μετά το 2019, ανοίγοντας με αυτό τον τρόπο εκ νέου το θέμα για ευρύτερες συνεννοήσεις και συνεργασίες. Η αναδίπλωση του υπουργού έκλεισε προσωρινά τη σχετική συζήτηση ενώ νέες εξελίξεις τροφοδότησαν την επικαιρότητα.
Πριν ξεθωριάσουν τα χαμόγελα από τις φωτογραφίες των Μητσοτάκη- Μεϊμαράκη, πριν σβήσουν τα σχόλια και οι εντυπώσεις νέα γεγονότα ήρθαν να περιπλέξουν τα δεδομένα. Η πανηγυρική αθώωση των κατηγορουμένων για το σκάνδαλο Βατοπεδίου, η επιστροφή Ρουσόπουλου με απαίτηση να του ζητηθεί συγνώμη και η παρέμβαση του ανθρώπου του Κ. Καραμανλή στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαγγελόπουλου, διαμορφώνουν νέα δεδομένα καθώς τυπικά άρουν τις σκιές που βάρυναν την πρωθυπουργία Καραμανλή. Έτσι φιλοδοξίες και σενάρια ηγετικής επανόδου στην κεντρική σκηνή επανεμφανίζονται πιο πιεστικά.
Υπαρκτές δυσκολίες και διλήμματα
Στους κατοίκους αυτής της χώρας είναι γνωστό ότι υπάρχει ιστορική αντίθεση ανάμεσα σε Μητσοτάκη-Καραμανλή. Είναι ακόμα γνωστό ότι υπάρχουν γέφυρες συνεννόησης ανάμεσα σε Τσίπρα και Καραμανλή. Δεν είναι απλά φήμες και ιδεασμοί. Η παρουσία και οι παρεμβάσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, η παρουσία συνεργατών του Καραμανλή στο Υπουργικό Συμβούλιο και σε θέσεις-κλειδιά, είναι γνωστά. Ταυτόχρονα όλα αυτά δεν μπορούν να άρουν πραγματικά αδιέξοδα. Η ανάδειξη του Κυρ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ, οι ειδικοί ρόλοι και ανοχή σε Άδωνι, Βορίδη και Σία, εκφράζουν την πίεση της λαϊκής βάσης της ΝΔ να τιμωρηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας.
Το σχέδιο Καραμανλή για υπεύθυνη αντιπολίτευση και συνεργασία στα κρίσιμα, δεν είναι δημοφιλές στη λαϊκή βάση της ΝΔ. Και αυτό το γνωρίζει ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός και ομάδα του. Γνωρίζει ακόμα ότι, προσωρινά τουλάχιστον, το σενάριο μιας οικουμενικής συνεργασίας αρνείται πεισματικά τόσο ο Τσίπρας, όσο και ο Μητσοτάκης. Έτσι, όσο και αν δια αυτής της οδού ελπίζει σε επανεμφάνιση στην κεντρική σκηνή με όρους Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, δεν είναι ώριμο να τεθεί. Ανεξάρτητα από επιθυμίες και στιλ οφείλει να πάρει υπόψη τόσο την πίεση της λαϊκής βάσης της ΝΔ, όσο και την προσωρινή σταθερότητα των ηγεσιών Τσίπρα και Μητσοτάκη. Και έτσι τα σχέδιά του αναμένουν ευνοϊκότερη συγκυρία να ξεδιπλωθούν.
Η δήλωση Μεϊμαράκη για απόρριψη μιας «εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης με τους δανειστές», δεν δείχνει μόνο δυσθυμία για την επιλογή Τσίπρα. Γίνεται όχημα να δικαιολογήσει ότι «έτσι αναλαμβάνει και την ευθύνη των επιλογών του», χαϊδεύοντας τα αυτιά όσων ψηφοφόρων της Ν.Δ θέλουν σκληρή γραμμή. Και αφήνουν ανοικτή τη δικαιολόγηση των μέτρων αυτών από επόμενη κυβέρνηση με τη δικαιολογία της «συνέχισης του κράτους». Δυστυχώς όλα αυτά αρκούν μόνο για τη δημιουργία εντυπώσεων…
Τι επιθυμούν οι δανειστές;
Η ταυτόχρονη απαίτηση εκπροσώπων του ΔΝΤ και του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας για στήριξη των μέτρων των δανειστών από κυβέρνηση και Ν.Δ, μπορεί να διαψεύστηκε αλλά δεν έπαψε να υπάρχει στο τραπέζι. Τι ζητούν στην πραγματικότητα οι δανειστές;
Δεν είναι αλήθεια ότι φοβούνται ότι μια επόμενη κυβέρνηση θα αθετήσει τα όσα έχει συμφωνήσει και ψηφίσει στη Βουλή η προηγούμενη. Η πρόσφατη ιστορία, τόσο στη περίπτωση του πρώιμου «αντιμνημονιακού» Σαμαρά, όσο και στην περίπτωση Τσίπρα, διασκέδασαν δεόντως με τον εξευτελισμό τους και τις κωλοτούμπες τους. Σήμερα είναι απόλυτα ευχαριστημένοι με την ικανότητα Τσίπρα να περνά χωρίς αντιδράσεις μέτρα που δεν είχε διανοηθεί να περάσει ούτε η κυβέρνηση Σαμαρά. Κίνδυνος για την παρέα του Σόιμπλε δεν είναι οι φλυαρίες των επίδοξων και αναλώσιμων υποψήφιων διαχειριστών της «αποικίας Ελλάδα», αλλά η οργή, αυθόρμητη ή σχεδιασμένη, των πολιτών. Επιθυμούν, λοιπόν, τη δέσμευση και τον εξευτελισμό του πολιτικού προσωπικού με το μυαλό στραμμένο στην κάμψη των αντιδράσεων και της οργής του κόσμου και τον κίνδυνο εξάπλωσης αυτής της οργής στον ευρωπαϊκό Νότο.
Τα ενδεχόμενα, συνεπώς, παραμένουν ανοιχτά, με τα διευθυντήρια να είναι αυτά που θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό, ενόσω ο λαϊκός παράγοντας βρίσκεται σε υποστροφή. Πάντως, οι κινήσεις και οι σχεδιασμοί των τροϊκανών επιτελείων δεν θα είναι βιαστικοί, καθώς με δεδομένες τις συνεχείς αναταραχές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος σήμερα το μυαλό τους είναι στραμμένο αλλού και όχι στην Ελλάδα.
Σημερινοί «λαγοί», αυριανοί προφήτες
Ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, με αφορμή την αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεσή του, δήλωσε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ελευθερία του Τύπου»: «Έχω πει πολλές φορές ότι τους λαοπρόβλητους ηγέτες, τα ντόπια και ξένα συμφέροντα, οι νταβατζήδες της διαπλοκής, οι λακέδες και τα γιουσουφάκια της ενημέρωσης προσπαθούν να τους εξουδετερώσουν με κάθε τρόπο. Αυτό συνέβη με τον Κώστα Καραμανλή, αυτό συμβαίνει και σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα». Και συνέχισε σχολιάζοντας όσους κατηγορούν τους «λαοπρόβλητους ηγέτες»: «Δυστυχώς όλοι αυτοί δέσμιοι της υλιστικής προσέγγισης των πραγμάτων και της τεχνοκρατικής αντίληψης, υστερούν σε πνευματικότητα και αγνοούν την ιστορία και τα διδάγματά της. Τα δημόσια πρόσωπα όσο περισσότερο τα αδικείς τόσο περισσότερο ισχυροποιούνται».
Οι δηλώσεις Παπαγγελόπουλου, δεν εκφράζουν απλά τις σκέψεις ενός συνεργάτη του πρώην πρωθυπουργού στο σημερινό Υπουργικό Συμβούλιο. Εκφράζουν στοχεύσεις και επιθυμίες βαθύτερες. Αν σε όλη την Ευρώπη, μπροστά στο κύμα ευρωσκεπτικισμού, αναζητούνται και κυριαρχούν συναινετικά κυβερνητικά σχήματα, για πόσο στην «αποικία Ελλάδα» θα επιμένουμε στους αναχρονισμούς των ουσιαστικά μονοκομματικών κυβερνήσεων; Αν οι επιθυμίες των αγορών και του ευρω-ιερατίου αποτελούν τη μοναδική επιλογή του σημερινού πολιτικού συστήματος και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων της χώρας, θα καταστεί αναγκαίο να κατασκευασθούν και τα σχήματα πολιτικής διαχείρισης που θα κόβουν κάθε ενδεχόμενο αναστροφής της προαποφασισμένης πορείας.
Έτσι οι σημερινοί «λαγοί» των οικουμενικών λύσεων φιλοδοξούν να μετατραπούν σε αυριανούς προφήτες. Και όλα αυτά σχεδιασμένα και με τη συναίνεση και των δύο στρατοπέδων, που σήμερα κόπτονται για «καθαρές λύσεις» και καρικατούρες ιδεολογιών…
