Οι ελληνικές αρχές απαγόρευσαν πρόσφατα την είσοδο στον Αλβανό «δημοσιογράφο» Αρτάν Χότζα. Ο εν λόγω «δημοσιογράφος» στη διάρκεια επανειλημμένων επισκέψεών του στην Ελλάδα παρουσίαζε ελληνικά εδάφη ως αλβανικά! Ο βουλευτής του κυβερνητικού κόμματος, Αρντίτ Μπίντο, πρώην Διευθυντής των Γενικών Αρχείων της Αλβανίας (και εκ των πρωτεργατών της παραχάραξης και καπηλείας της ελληνικής ιστορίας, γνωστός για τις προκλητικές δηλώσεις του εναντίον των Ελλήνων της Μειονότητας), ζήτησε εξηγήσεις από το ελληνικό κράτος. Διαμαρτυρήθηκε επίσης η αλβανική Ένωση Δημοσιογράφων. O Αρτάν Χότζα ανέφερε πως η πραγματική αιτία της απαγόρευσης είναι οι δημοσιογραφικές του έρευνες για τον «ύποπτο ρόλο» της Ελληνικής Μειονότητας…
Η αλήθεια είναι πως οι παρεμβάσεις του αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό της καθημερινής προπαγάνδας, η οποία συστηματικά δηλητηριάζει το αλβανικό κοινό. Μάλιστα επικαλείται την Ακαδημία Επιστημών Αλβανίας, τα επίσημα σχολικά βιβλία, «ιστορικούς» που θεωρούν Αλβανούς τους Έλληνες ήρωες του 1821 – το ίδιο ισχυρίζεται εξάλλου και ο ίδιος ο Αλβανός πρωθυπουργός Ράμα, που κι αυτός κατά καιρούς προβάλλει την ιδέα της «Μεγάλης Αλβανίας». Από κοντά κι ένα σύνολο πολιτικών, δημοσιογράφων, δημοσιολογούντων, πανεπιστημιακών κ.ά. από την Ελλάδα, οι οποίοι επίσης «αποκαλύπτουν» τη δήθεν ανυπαρξία της διαχρονικής ελληνικής παρουσίας στη σημερινή αλβανική επικράτεια, αμφισβητούν την ελληνικότητα ολόκληρων περιοχών, ανακαλύπτουν «μειονότητες» στην Ελλάδα κ.ο.κ.
Ταυτόχρονα πολλοί Ελλαδίτες και Βορειοηπειρώτες τελούν υπό ένα διαβαθμισμένο καθεστώς παρεμπόδισης εισόδου: ορισμένοι υπόκεινται σε ανάκριση επί ώρες πριν τους επιτραπεί η είσοδος, ενώ σε άλλους η είσοδος απαγορεύεται εδώ και χρόνια, όπως στον αγωνιστή εκπαιδευτικό και συγγραφέα Κωνσταντίνο Δημητρόπουλο [1]. Επικρέμεται επίσης η καταδίκη του Μόντη Κολίλα [2] με 8,5 χρόνια φυλάκισης διότι συμμετείχε ως ομιλητής σε ιστορική εκδήλωση για την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου. Συνεπώς η συμμετοχή σε νόμιμες ενέργειες, μετρημένες και με σεβασμό στην υπάρχουσα επικράτεια της Αλβανίας, εξισώνεται με τις προκλητικές εκδηλώσεις δηλητηριαστών της δημόσιας ζωής. Έτσι φτάσαμε ώστε σήμερα στην Ελλάδα, οι παλιότερες απαράδεκτες διακρίσεις κατά των Αλβανών μεταναστών να έχουν παραχωρήσει τη θέση τους σε ανοχή ακόμα και στην «αυθόρμητη» παρουσία σημαιών της «Μεγάλης Αλβανίας» ή των δολοφόνων του UCK.
Γιατί τα δύο κράτη δεν περιορίζονται σε μέτρα μόνο εναντίον προσώπων που σχετίζονται αποδεδειγμένα με εγκληματικές ενέργειες; Και για ποιον λόγο οι εκατοντάδες ακόλουθοι του Ράμα, τουλάχιστον σε τρεις περιπτώσεις εκδηλώσεών του στην Ελλάδα, πέρασαν χωρίς έλεγχο τα σύνορα; Και μάλιστα όταν στελέχη της κυβέρνησής του τελούν υπό εξέταση για ζητήματα διαφθοράς και εγκλήματος; Σήμερα βέβαια και οι Τούρκοι μπαινοβγαίνουν ανενόχλητα στην ελληνική επικράτεια (ιδιαίτερα στην Αλεξανδρούπολη, όπου εδρεύει η αμερικανική βάση προς εξυπηρέτηση του Ζελένσκι). Εδώ λύνουν τις μαφιόζικες διαφορές τους, ξεσηκώνουν για την κατασκευή τουρκικής «μειονότητας», αγοράζουν ακίνητα μετατρέποντας την παρουσία τους σε γεωπολιτικό εκτόπισμα. Την ίδια στιγμή οι τουρκικές αρχές έχουν απαγορεύσει την είσοδο σε δεκάδες αγωνιστές του Ποντιακού κινήματος. Ποιοι αρμόδιοι έπραξαν τα στοιχειώδη ενάντια σε όλα αυτά τα τετελεσμένα;
Πριν λίγες μέρες η υπουργός Παιδείας της Αλβανίας ανάρτησε φωτογραφία με παιδιά σχολείου τα οποία στην αλβανική εθνική επέτειο (28/11) έφτιαχναν τον χάρτη της «Μεγάλης Αλβανίας», περιλαμβανομένων εδαφών της ελληνικής επικράτειας! Υπάρχουν κι άλλα ερωτήματα, όπως: Ποιοι υποχρέωσαν την ελληνική Δημοτική αρχή Δρόπολης να τοποθετήσει στα σύνορα νεαρό κορίτσι, ντυμένο με την παραδοσιακή στολή της Δρόπολης, να μοιράζει αλβανικά σημαιάκια στους εισερχόμενους; Εξάλλου έχουμε και την περίπτωση του κ. Τάβου, Έλληνα μειονοτικού από τη Δρόπολη, νυν νόθου δημάρχου Χιμάρας (μετά τη σκευωρία κατά του εκλεγμένου δημάρχου Μπελέρη), που δήλωνε… «υπερήφανος Αλβανός από την Λιαμπουριά» [3].
…και στη μέση οι Βορειοηπειρώτες
Η κήρυξη της ανεξαρτησίας της Αλβανίας πραγματοποιήθηκε από τον Ισμαήλ Κεμάλ Βλόρα, αξιωματούχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στις 28/11/1912, υπό την ώθηση της Ιταλίας και της Αυστρίας – οι οποίες ήθελαν ένα προτεκτοράτο που θα ανέκοπτε την επέκταση της Ελλάδας και της Σερβίας στους Βαλκανικούς πολέμους. Το 1913 υπογράφτηκε στο Λονδίνο το πρωτόκολλο ανεξαρτησίας, κατακυρώνοντας στην Αλβανία εδάφη της Ηπείρου. Κι ενώ Ελλάδα και Αλβανία παίζουν τον ρόλο τους ως γεωγραφικοί υποσταθμοί της Δύσης, το ελλαδικό κράτος τελεί υπό καθεστώς εθνικής μειονεξίας. Το αλβανικό, αντίθετα, μέσω συστηματικών δράσεων ήδη από το 1991 συνεχίζει τις μεθοδεύσεις για την αλβανοποίηση των γηγενών Ελλήνων. Στο βάθος βρίσκεται η Τουρκία, στην οποία η «σωστή πλευρά της ιστορίας» αναγνωρίζει μια προνομιακή θέση στα Βαλκάνια, και συνακόλουθα θέτει όρια στις σχέσεις της Ελλάδας με αυτά. Εκεί οφείλεται η πλευρίτιδα του εθνικού μας κέντρου. Ο αντιπρόεδρος της ελλαδικής κυβέρνησης κ. Χατζηδάκης, που ευχήθηκε στα αλβανικά «Gëzuar festën e Pavarësisë» (Χαρούμενη Ημέρα Ανεξαρτησίας), ίσως να ξέρει κάτι περισσότερο. Π.χ. για τη Chevron, που –μάλλον– δεν μπορεί να περιμένει πολύ για τις γεωτρήσεις στο Ιόνιο…
[1] «Απαγόρευση εισόδου στην Αλβανία» (oiapedw.blogspot.com, 7/9/2023).
[2] Βλ. «Επιλεκτικές διώξεις» στο «Ο Ελληνισμός στην Αλβανία σε στενωπό» (φύλλο 700).
[3] Βλ. βίντεο δήλωσης στο fb
