Τελευταίο κρούσμα οι έντονες αποδοκιμασίες που εισέπραξε ο Γ.Γ. του υπουργείου Δικαιοσύνης, την Πέμπτη (17/6), κατά την Ολομέλεια των Προέδρων των δικηγορικών Συλλόγων όλης της χώρας, στη Θεσσαλονίκη, όπου αποφασίστηκε η πανελλαδική αποχή των δικηγόρων από τις 23 Ιούνη έως τις 7 Ιούλη.
Αν κάτι δείχνουν όλα αυτά τα περιστατικά, είναι η πλήρης πλέον απαξίωση αυτής της κυβέρνησης. Τα στελέχη της δεν μπορούν να σταθούν πουθενά. Δεν μπορούν καν να βγουν στα καφενεία και τις καθιερωμένες καλοκαιρινές γιορτές στην επαρχία. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο θυμός του λαού ακουμπά τον ίδιο τον πρωθυπουργό, για τον οποίο επιχειρείται (από τα ΜΜΕ μέχρι τον Καρατζαφέρη) να υπάρξει ένα τείχος πολιτικής προστασίας και ασυλίας. Έχει πλέον περάσει ανεπιστρεπτί ο όποιος δισταγμός υπήρχε μέσα στο λαό να επικρίνει τη νέα διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τους πρώτους μήνες.
Το «να φύγουν όλοι» αρχίζει και εδραιώνεται μέσα στη λαϊκή συνείδηση. Είναι θετική αυτή η διεργασία, αρκεί η Αριστερά να παίξει επιτέλους το ρόλο της. Όχι άλλη κυριλέ αντιπολίτευση (θεσμική, προγραμματική, προτασιολογική) ούτε απογείωση από το παρόν (σαν να μην συμβαίνει κάτι ξεχωριστό, πάντα καπιταλισμό είχαμε, λύση ήταν πάντα η λαϊκή εξουσία)
Υπάρχουν και οι… μπούκες
Εκτός από τα γιουχαΐσματα υπάρχουν και οι μπούκες. Για παράδειγμα, οι ωρομίσθιοι στη ΝΕΤ, πιο παλιά το ΠΑΜΕ είχε μπει στην ΕΤ3, ενώ πριν λίγες ημέρες μέλη του ΠΑΜΕ εισέβαλλαν στη συνέντευξη τύπου του υπουργού Πολιτισμού, Παύλου Γερουλάνου για την τουριστική προβολή. Υπάρχουν ακόμα οι μπούκες του ΠΑΜΕ στο γραφείο του Λοβέρδου. Όταν οι μπούκες είναι ουσιαστικές και δεν γίνονται για τα τηλεοπτικά παράθυρα τότε πράγματι αναγνωρίζονται και επιδοκιμάζονται από τον κόσμο. Και κατοχυρώνονται κι αυτές σαν μια μορφή έκφρασης της οργής και της αντίστασης στην αδικία. Από την άποψη αυτή, είναι κάτι θετικό το να επεκταθούν οι «μπούκες διαμαρτυρίας», ειδικά απέναντι στα προκλητικά ΜΜΕ του ψεύδους αλλά και παντού, όπου υλοποιείται η πολιτική της τρόικας, της κατοχής, της κοινωνικής κατάρρευσης.
