Δεν είναι λίγοι όσοι αναρωτιούνται για τις εκατόμβες νεκρών στη γειτονική Ιταλία. Τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα δείχνουν ότι υποτιμήθηκε ο κίνδυνος τελείως – τόσο κεντρικά από το κράτος όσο και από τους πολίτες της χώρας. Σίγουρα έγιναν και λάθη στον τρόπο αντιμετώπισης και στο πόσο πέρασε ένα μήνυμα για τον κίνδυνο που παρουσιάζει η πανδημία. Σε αυτούς τους λόγους που είναι υπαρκτοί πρέπει να προστεθεί και η κατάσταση της περιφερειοποίησης, δηλαδή η παράδοση αρμοδιοτήτων του κεντρικού κράτους προς τις περιφέρειες σχετικά με την υγεία (και άλλες δημόσιες υπηρεσίες) που δημιουργεί μια διαφορετική εκτίμηση και αντίδραση στον χρόνο από κάθε περιφέρεια σχετικά με τους τρόπους αντιμετώπισης. Το αλαλούμ μεγεθύνεται όταν γίνεται συζήτηση στο κέντρο για μέτρα περιορισμού της κίνησης και η απάντηση περιφερειών και αυτοδιοίκησης είναι «Η πόλη τάδε ή η τάδε περιφέρεια, δεν σταματά». Αφού συνέβησαν και αυτά σε μεγάλη έκταση, τώρα όλα ρίχνονται στην «ατομική ευθύνη» και στον πονηρό κολπατζίδικο χαρακτήρα των Ιταλών που δεν θέλουν χαλινάρι.
Η ίδια κατάσταση θα παρουσιαστεί και στις ΗΠΑ, όπου κάθε πολιτεία έχει πάρει, διαφορετικής έντασης και κλιμάκωσης, μέτρα. Βέβαια κάθε πολιτεία μπορεί να συγκριθεί με ολόκληρη χώρα, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, δηλαδή δεν είναι απλά ένας νομός ή μια περιφέρεια, αλλά πάλι αυτός ο πολυκεντρισμός δεν θα αποδειχθεί ευεργετικός για τους πολίτες των ΗΠΑ. Φυσικά, οι ΗΠΑ κινδυνεύουν περισσότερο από αυτό που αποκάλεσε ο Μάικ Ντέιβις, ως «υγειονομική Κατρίνα», δηλαδή να χτυπηθεί και να πεθάνει η φτωχολογιά που δεν είναι καταγραμμένη πουθενά, εκτός κάθε συστήματος υγείας, όπως είχε γίνει με τις πλημμύρες που έφερε ο τυφώνας Κατρίνα.
Μ.Α.
