Χάσαμε έναν σπουδαίο άνθρωπο από κοντά μας. Έναν σύντροφο, έναν αδερφό για εμάς, όπως και για πολλούς άλλους που τον γνώρισαν και τον έζησαν στους αγώνες για έναν κόσμο δίκαιο, αλληλέγγυο, στα δύσκολα των ανθρώπων της δουλειάς, της γειτονιάς, του κόσμου όλου, αλλά και με ποιήματα και γλέντια στις χαρές τους.
Αδερφέ μου Αποστόλη, καλό σου ταξίδι. Σε ξεπροβοδούμε με ένα κομμάτι από την καρδιά μας, που σου το δώσαμε να το φιλάς για πάντα. Και με το τελευταίο ποίημα που μας χάρισες.
Συνεχίζω, αγκαλιά με ό,τι χάνεται,
οι άνθρωποι μου, κρασί και φιλοσοφία
βήμα βήμα με τη μουσική αρμονία.
Ήσυχα πιά, αφού τον είδανε
«όλη νύχτα έπλενε τον κόσμο
Με τραγούδια πέρα απ’ τους ανθρώπους»
Όπως δεν σβήστηκα απ’ τα κατάστιχα
Και η κόρη μου χαίρεται τη ρούγα της,
Απομένω οδοιπόρος πολύχρονος
Με δύο σπόρους στην τσέπη
χωρίς ανάγκη παραδείσου,
Άλλωστε όπως έλεγε και ο Βοήθιος
Ποιος θα με ξέρει εκεί;
Γ.Θ.
