Ο αναγκαίος συντονισμός με όλους τους εργαζόμενους. Του Κωστή Αδαμόπουλου
Η ελληνική οικονομία και κοινωνία βιώνουν μια πρωτοφανή σε ένταση και έκταση κρίση σε ειρηνική περίοδο, τη χειρότερη που έχουν υποστεί μεταπολιτευτικά. Μέσα σε δύο χρόνια ακυρώθηκαν δικαιώματα δεκαετιών, οι εργαζόμενοι έχασαν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους, πρόνοια και κοινωνικές παροχές καταρρέουν, η κοινωνία ισοπεδώνεται, ενώ η οικονομία έχει μπει σε ένα καθοδικό σπιράλ θανάτου.
[…] Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, οι μηχανικοί δεν μείναμε αλώβητοι, αντίθετα αισθανόμαστε με προϊούσα ένταση τη μείωση των εισοδημάτων μας, την επίθεση στα ασφαλιστικά ταμεία, τη φορολογική επέλαση και τα χαράτσια, τη βαρβαρότητα της ανεργίας. Όμως όλα αυτά τα αισθανόμαστε και τα υφιστάμεθα όλοι οι μηχανικοί με τον ίδιο τρόπο σε εργασιακό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο;
Θα λέγαμε πως όχι, αφού οι μηχανικοί, ένα πολυκλαδικό επιστημονικό σύνολο, συμμετέχει με διαφορετικούς τρόπους στην παραγωγή, τη μελέτη, την οργάνωση, τη διεύθυνση και την υλοποίησή της, καθώς και στον τεχνικό και διοικητικό μηχανισμό της κεντρικής κρατικής και ευρύτερης διοίκησης. Συμμετέχουμε παραγωγικά και επιτελικά. Είναι επομένως οι μηχανικοί εργαζόμενοι, αλλά είναι και διευθυντικά στελέχη, εργοδότες, επιχειρηματίες, μεγαλοεργολάβοι. Είναι ελευθεροεπαγγελματίες και μισθωτοί του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα. Γενικά θα λέγαμε ότι ανήκουμε στα μεσαία στρώματα και στην πλειονότητά μας είμαστε εργαζόμενοι και ως εργαζόμενοι πληττόμαστε όπως όλοι οι εργαζόμενοι και τα μικρομεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
[…] Οι κλαδικοί σύλλογοι είναι απομαζικοποιημένοι ή ελέγχονται από εκπροσώπους ανώτερων στρωμάτων των κλάδων, ή συνδικαλιστικά στελέχη της τρικομματικής κυβέρνησης που ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με τις μνημονιακές πολιτικές. Αναλόγως συμπεριφέρεται το ΤΕΕ στο οποίο όλοι συμμετέχουμε, και το ασφαλιστικό μας ταμείο το οποίο έχει ενταχθεί στο ΕΤΑΑ (και πλέον στον ΕΟΠΥΥ).
Στις 23 Αυγούστου του 2012 ανακοινώθηκαν από το ΕΤΑΑ (με τη σύμφωνη γνώμη των εκπροσώπων μας) οι αυξήσεις των εισφορών του ΤΣΜΕΔΕ κατ’ εφαρμογή του Ν.3986/2011 (άρθρο 44) που περιλαμβάνει τα επείγοντα μέτρα του μεσοπρόθεσμου μνημονιακού πλαισίου. Ήδη μεγάλος αριθμός συναδέλφων δεν μπορεί να αντεπεξέλθει πλέον στις σημερινές εισφορές (σύμφωνα με ανακοίνωση του ΤΕΕ περίπου το 1/3 των ασφαλισμένων χρωστούν εισφορές στο ΤΣΜΕΔΕ) και ουσιαστικά δεν μπορούν να ασκήσουν το επάγγελμα ενώ στερούνται την περίθαλψη.
[…] Είναι φανερό ότι πρέπει να αντιδράσουμε μαζικά και αγωνιστικά προκειμένου να περιφρουρήσουμε το δικαίωμά μας στην εργασία, την κοινωνική ασφάλιση και την υγεία. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα μαζικό κίνημα βάσης των μηχανικών, το οποίο να συντονιστεί με τις ευρύτερες κινητοποιήσεις όλων των εργαζομένων για την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο κοινωνικής συμμαχίας με τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, να συμβάλουμε για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και της εξάρτησης, συμβάλλοντας παράλληλα με τις τεχνικο-επιστημονικές γνώσεις μας στο όραμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, με μια οικονομία των αναγκών ενάντια στην οικονομία του κέρδους, και μια αλληλέγγυα κοινωνία.
[…] Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, οι μηχανικοί δεν μείναμε αλώβητοι, αντίθετα αισθανόμαστε με προϊούσα ένταση τη μείωση των εισοδημάτων μας, την επίθεση στα ασφαλιστικά ταμεία, τη φορολογική επέλαση και τα χαράτσια, τη βαρβαρότητα της ανεργίας. Όμως όλα αυτά τα αισθανόμαστε και τα υφιστάμεθα όλοι οι μηχανικοί με τον ίδιο τρόπο σε εργασιακό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο;
Θα λέγαμε πως όχι, αφού οι μηχανικοί, ένα πολυκλαδικό επιστημονικό σύνολο, συμμετέχει με διαφορετικούς τρόπους στην παραγωγή, τη μελέτη, την οργάνωση, τη διεύθυνση και την υλοποίησή της, καθώς και στον τεχνικό και διοικητικό μηχανισμό της κεντρικής κρατικής και ευρύτερης διοίκησης. Συμμετέχουμε παραγωγικά και επιτελικά. Είναι επομένως οι μηχανικοί εργαζόμενοι, αλλά είναι και διευθυντικά στελέχη, εργοδότες, επιχειρηματίες, μεγαλοεργολάβοι. Είναι ελευθεροεπαγγελματίες και μισθωτοί του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα. Γενικά θα λέγαμε ότι ανήκουμε στα μεσαία στρώματα και στην πλειονότητά μας είμαστε εργαζόμενοι και ως εργαζόμενοι πληττόμαστε όπως όλοι οι εργαζόμενοι και τα μικρομεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
[…] Οι κλαδικοί σύλλογοι είναι απομαζικοποιημένοι ή ελέγχονται από εκπροσώπους ανώτερων στρωμάτων των κλάδων, ή συνδικαλιστικά στελέχη της τρικομματικής κυβέρνησης που ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με τις μνημονιακές πολιτικές. Αναλόγως συμπεριφέρεται το ΤΕΕ στο οποίο όλοι συμμετέχουμε, και το ασφαλιστικό μας ταμείο το οποίο έχει ενταχθεί στο ΕΤΑΑ (και πλέον στον ΕΟΠΥΥ).
Στις 23 Αυγούστου του 2012 ανακοινώθηκαν από το ΕΤΑΑ (με τη σύμφωνη γνώμη των εκπροσώπων μας) οι αυξήσεις των εισφορών του ΤΣΜΕΔΕ κατ’ εφαρμογή του Ν.3986/2011 (άρθρο 44) που περιλαμβάνει τα επείγοντα μέτρα του μεσοπρόθεσμου μνημονιακού πλαισίου. Ήδη μεγάλος αριθμός συναδέλφων δεν μπορεί να αντεπεξέλθει πλέον στις σημερινές εισφορές (σύμφωνα με ανακοίνωση του ΤΕΕ περίπου το 1/3 των ασφαλισμένων χρωστούν εισφορές στο ΤΣΜΕΔΕ) και ουσιαστικά δεν μπορούν να ασκήσουν το επάγγελμα ενώ στερούνται την περίθαλψη.
[…] Είναι φανερό ότι πρέπει να αντιδράσουμε μαζικά και αγωνιστικά προκειμένου να περιφρουρήσουμε το δικαίωμά μας στην εργασία, την κοινωνική ασφάλιση και την υγεία. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα μαζικό κίνημα βάσης των μηχανικών, το οποίο να συντονιστεί με τις ευρύτερες κινητοποιήσεις όλων των εργαζομένων για την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο κοινωνικής συμμαχίας με τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, να συμβάλουμε για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και της εξάρτησης, συμβάλλοντας παράλληλα με τις τεχνικο-επιστημονικές γνώσεις μας στο όραμα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, με μια οικονομία των αναγκών ενάντια στην οικονομία του κέρδους, και μια αλληλέγγυα κοινωνία.
(Το κείμενο αποτελεί εκτεταμένο απόσπασμα της παρέμβασης του Κ. Αδαμόπουλου στη συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ Μηχανικών, που πραγματοποιείται σήμερα)
* Ο Κωστής Αδαμόπουλος είναι αρχιτέκτονας
Σχόλια
