Η σημαία της… Τζαμάικα αναμένει να ξεδιπλωθεί
του Γιώργου Αναστασίου
Ενάμιση μήνα μετά τη διεξαγωγή των γερμανικών εκλογών, οι διεργασίες για το σχηματισμό της νέας ομοσπονδιακής κυβέρνησης δεν έχουν αποδώσει ακόμη καρπούς. Δεδομένου ότι τα δύο πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα που συγκυβερνούσαν μέχρι σήμερα, οι Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ και οι Σοσιαλδημοκράτες, υπέστησαν μεγάλες απώλειες (μαζί σχεδόν 14%), η δυστοκία ήταν αναμενόμενη. Ιδίως αφού οι Σοσιαλδημοκράτες, που «κατάφεραν» να πάρουν το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία τους, αποφάσισαν να αναρρώσουν παίζοντας την αξιωματική αντιπολίτευση. Έτσι οι προσπάθειες της Μέρκελ έχουν στραφεί στο σχηματισμό κυβέρνησης στα χρώματα της… σημαίας της Τζαμάικα: Χριστιανοδημοκράτες (μαύρο – ορθή επιλογή!), Φιλελεύθεροι (κίτρινο) και Πράσινοι.
Ο εξωτικός και ανομοιογενής αυτός συνδυασμός είναι η μοναδική εναπομένουσα δυνατότητα, δεδομένου ότι τα «δύο άκρα» (δηλαδή η Εναλλακτική και η Αριστερά) δεν μετράνε στα παζάρια. Η Μέρκελ το είχε ξεκαθαρίσει εξαρχής – τουλάχιστον γι’ αυτήν την τετραετία. Διότι κατά τα άλλα, η προϊούσα απενοχοποίηση του γερμανικού ιμπεριαλισμού για το «σκοτεινό παρελθόν» του, και το αίτημα να (ξανα)παίξει ρόλο ανάλογο της ισχύος του, μπορεί σχετικά σύντομα να καταστήσουν φερέγγυο συνεργάτη και την καθαρόαιμη Ακροδεξιά. Αυτά όμως αποτελούν μελλοντική υπόθεση. Αν μέχρι στιγμής επιβεβαιώνεται κάτι, είναι η δυσκολία σταθεροποίησης του πολιτικού σκηνικού ακόμη και στην κυρίαρχη δύναμη της Ε.Ε.
Τα αιτήματα των μελλοντικών συμμάχων
Οπότε η Μέρκελ, που πλέον διαθέτει μόλις το ένα τρίτο των εδρών της Μπούντεσταγκ, είναι υποχρεωμένη να υποστεί τις (συχνά αλληλοσυγκρουόμενες) απαιτήσεις των μελλοντικών εταίρων της. Πρώτο θύμα, εκούσιο ή ακούσιο, της διαπραγμάτευσης ήταν ο Σόιμπλε, στον οποίο ανατέθηκε το νέο καθήκον να αποτελέσει το δερβέναγα ενός πιθανά δύστροπου κοινοβουλίου – ώστε τα θέση του υπουργού Οικονομικών να καταλάβει στέλεχος του «ακραίου κέντρου» των Φιλελευθέρων. Τώρα ήρθε η σειρά των Πράσινων να θέτουν όρους. Έχουν φυσικά προ πολλού ξεπεράσει το ταμπού της συνεργασίας με τη Δεξιά, κι έχουν τσεκουρώσει πλήρως τις αντιπολεμικές ρίζες τους. Άλλωστε η «Τζαμάικα» έχει ήδη λειτουργήσει σε επίπεδο ομόσπονδων κρατιδίων. Έστω κι έτσι, όμως, πρέπει να κρατήσουν τα προσχήματα.
Καταρχήν ζητούν τη συμβολή της Γερμανίας στην ανακοπή της κλιματικής αλλαγής. Αυτό το αίτημα θα μπορούσε να ικανοποιηθεί σχετικά εύκολα (αρκεί να ξεπεραστούν οι αντιδράσεις των Φιλελεύθερων, που δηλώνουν εχθροί όσων κανόνων εμποδίζουν τη «λειτουργία των αγορών»). Άλλωστε και ο απερχόμενος «μεγάλος συνασπισμός» δεν είχε πρόβλημα να διακηρύττει μια φιλοπεριβαλλοντική πολιτική. Το δεύτερο αίτημα των Πράσινων αφορά την άρση των περιορισμών στην επανένωση οικογενειών προσφύγων. Εδώ εξεγείρονται κυρίως οι Βαυαροί σύμμαχοι της Μέρκελ. Υπό την πίεση ενός όλο και πιο ακομπλεξάριστου, παραδοσιακού γερμανικού «ορθολογισμού», οι πλέον συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις υποστηρίζουν ότι η Γερμανία πρέπει να δεχθεί μόνο όσους πρόσφυγες έχουν την απαιτούμενη ειδίκευση για να υπηρετήσουν την παραγωγική της μηχανή…
Μέρκελ: Να τελειώνουμε!
Οπωσδήποτε η Μέρκελ και η γερμανική άρχουσα τάξη δεν διατίθενται να παζαρεύουν επ’ αόριστον, κρατώντας σε αναμονή την «πλήρη» υλοποίηση της συντηρητικής στο εσωτερικό και ιμπεριαλιστικής στο εξωτερικό πολιτικής τους. Σύμφωνα με αναλυτές γερμανικών συστημικών ΜΜΕ, η Μέρκελ ήδη προειδοποιεί Φιλελεύθερους και Πράσινους ότι «ο χρόνος για την επίτευξη συμφωνίας λιγοστεύει» και τους απειλεί ότι «εν ανάγκη θα βρει τρόπο να πείσει τους Σοσιαλδημοκράτες να ανασυστήσουν τον μεγάλο συνασπισμό». Πράγμα πολύ δύσκολο, αλλά όχι εντελώς απίθανο – κι αυτό το γνωρίζουν οι δυνητικοί εταίροι της Μέρκελ. Ούτως ή άλλως, δεν θα είναι η πρώτη φορά που η γερμανική σοσιαλδημοκρατία «αυτοθυσιάζεται» για το καλό της χώρας…
Ίσως γι’ αυτό η επικεφαλής των Πράσινων Κάτριν Γκέρινγκ-Έκαρτ προχθές, αφού δήλωσε ότι «μέχρι στιγμής δεν έχουμε συμφωνήσει στα κομβικά ζητήματα», έσπευσε να συμπληρώσει ότι «θα προσπαθήσουμε σκληρά για να συγκροτήσουμε έναν δίχως προηγούμενο συνασπισμό που θα κάνει καλό στη χώρα». Αυτό το μήνυμα στέλνει με άλλα λόγια και η Μέρκελ: οι Φιλελεύθεροι θα πάρουν το Υπουργείο Οικονομικών που τόσο ήθελαν, οι Πράσινοι θα λάβουν διαβεβαιώσεις για μια φιλοπεριβαλλοντική πολιτική, τελειώνετε λοιπόν, γιατί έχουμε και σοβαρότερες δουλειές να κάνουμε! Η Ευρώπη αναμένει να κυβερνηθεί με στιβαρότητα, και η Γερμανία να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στο… διεθνές χάος.
