Πανάρχαια τούτη η έσχατη προσωπική επιλογή της ανυπακοής. Όταν «ο νόμος και η τάξη» των κρατούντων σε ξεφτιλίζουν ως άνθρωπο και η στάση των «φίλιων δυνάμεων» σε απενεργοποιεί ως κοινωνική δύναμη, δεν έχεις παρά να δηλώσεις το ατομικό παρών αψηφώντας νόμους, πλαίσια και όρια. Εδώ που τα λέμε, έρχονται στιγμές που δεν έχεις και άλλο αποκούμπι παρά την ανθρωπιά και την αξιοπρέπειά σου. Νομίζω πως η πρώτη «ατομική εξέγερση» ήταν η ανυπακοή των πρωτόπλαστων στη Θεία απαγόρευση του «απαγορευμένου καρπού».
Ζύγιασαν οι πρωτόπλαστοι την παραδεισένια φυλακή τους με την ανθρώπινη φύση τους, έκαναν τους λογαριασμούς τους και να η πρώτη ανταρσία της ανθρώπινης ιστορίας. Δεν ήταν και μικρό πράγμα να τα βάλεις με τον Παντοδύναμο δημιουργό σου εδώ που τα λέμε. Φαίνεται, όμως, πως η λαχτάρα να ζεις λεύτερος άνθρωπος είναι πάνω από απαγορεύσεις – έστω και θεϊκές. Τώρα, αν χάσαμε τον παράδεισο και ‘κονομήσαμε το Μνημόνιο με τούτη την επιλογή, είναι άλλη κουβέντα.
Άπειρα τα ιστορικά παραδείγματα που η ανυπακοή, ως ατομική στάση και κυρίως ως συλλογική δράση, άνοιξε ελπιδοφόρους δρόμους κοινωνικής χειραφέτησης, πυροδότησε τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό, διέσωσε την τιμή και την αξιοπρέπεια ολόκληρων λαών. Μεγάλη η ανατρεπτική δύναμη της «ανυπακοής» και πάντα φόβιζε και θα φοβίζει το σύστημα.
Γιατί από τη μια είναι η ζωντανή απόδειξη πως μπορούν κάποιοι να ακυρώσουν συνειδητά τον φόβο και την υποταγή, δηλαδή τα πιο αποτελεσματικά όπλα που διαθέτει η κάθε εξουσία και από την άλλη, γιατί η συλλογική ανυπακοή δηλώνει, έμπρακτα, πως μπορεί να υποκαθιστά επάξια τους αφομοιωμένους ή τους παροπλισμένους από το σύστημα «θεσμικούς αντιπάλους» του. Τους φόβισε έως παραλογισμού, η εξάπλωση της κίνησης «Δεν πληρώνω» και επιστράτευσαν τους υπαλλήλους τους γραφιάδες και τηλεπερσόνες και τους νομοταγείς αναλυτές, να μας πείσουν για την «ανομία», να μας φοβίσουν πως εμείς πληρώνουμε τούτους τους τζαμπατζήδες, να μας πείσουν πώς αυξάνουν τούτοι οι άνομοι το χρέος και την ανυποληψία της πατρίδας. Δεν είπαν κουβέντα για τα εκατομμύρια που χάνει η ΔΕΗ από τις 300.000 καταναλωτές που δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα, γιατί εδώ αιτία είναι η ανέχεια και όχι η συνειδητή επιλογή. Αποφασιστικά, συλλογικά, οργανωμένα, γενικευμένα, ανυπακοή.
Δεν νομιμοποιούμε τις παρανομίες τους, δεν πληρώνουμε τις ρεμούλες τους, δεν παρακολουθούμε τα κανάλια τους, δεν μετέχουμε στο «διάλογο» τους, δεν μας αφορά η συναίνεση τους.
Αρνούμαστε να συγκατατεθούμε στη νομιμότητα της εξαθλίωσής μας, αρνούμαστε να τους παραχωρήσουμε τη ζωή των παιδιών μας, αρνούμαστε να τους επιτρέψουμε να κερδοσκοπούν με τον βιασμό μας.
Ανυπακοή.
Για να μην αναγκαστούμε αύριο να πούμε:
«Ω ξείν αγγέλειν, ότι μας πήδησαν εν τέλειν.»
ο Σωκράτης
[email protected]
Άπειρα τα ιστορικά παραδείγματα που η ανυπακοή, ως ατομική στάση και κυρίως ως συλλογική δράση, άνοιξε ελπιδοφόρους δρόμους κοινωνικής χειραφέτησης, πυροδότησε τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό, διέσωσε την τιμή και την αξιοπρέπεια ολόκληρων λαών. Μεγάλη η ανατρεπτική δύναμη της «ανυπακοής» και πάντα φόβιζε και θα φοβίζει το σύστημα.
Γιατί από τη μια είναι η ζωντανή απόδειξη πως μπορούν κάποιοι να ακυρώσουν συνειδητά τον φόβο και την υποταγή, δηλαδή τα πιο αποτελεσματικά όπλα που διαθέτει η κάθε εξουσία και από την άλλη, γιατί η συλλογική ανυπακοή δηλώνει, έμπρακτα, πως μπορεί να υποκαθιστά επάξια τους αφομοιωμένους ή τους παροπλισμένους από το σύστημα «θεσμικούς αντιπάλους» του. Τους φόβισε έως παραλογισμού, η εξάπλωση της κίνησης «Δεν πληρώνω» και επιστράτευσαν τους υπαλλήλους τους γραφιάδες και τηλεπερσόνες και τους νομοταγείς αναλυτές, να μας πείσουν για την «ανομία», να μας φοβίσουν πως εμείς πληρώνουμε τούτους τους τζαμπατζήδες, να μας πείσουν πώς αυξάνουν τούτοι οι άνομοι το χρέος και την ανυποληψία της πατρίδας. Δεν είπαν κουβέντα για τα εκατομμύρια που χάνει η ΔΕΗ από τις 300.000 καταναλωτές που δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα, γιατί εδώ αιτία είναι η ανέχεια και όχι η συνειδητή επιλογή. Αποφασιστικά, συλλογικά, οργανωμένα, γενικευμένα, ανυπακοή.
Δεν νομιμοποιούμε τις παρανομίες τους, δεν πληρώνουμε τις ρεμούλες τους, δεν παρακολουθούμε τα κανάλια τους, δεν μετέχουμε στο «διάλογο» τους, δεν μας αφορά η συναίνεση τους.
Αρνούμαστε να συγκατατεθούμε στη νομιμότητα της εξαθλίωσής μας, αρνούμαστε να τους παραχωρήσουμε τη ζωή των παιδιών μας, αρνούμαστε να τους επιτρέψουμε να κερδοσκοπούν με τον βιασμό μας.
Ανυπακοή.
Για να μην αναγκαστούμε αύριο να πούμε:
«Ω ξείν αγγέλειν, ότι μας πήδησαν εν τέλειν.»
ο Σωκράτης
[email protected]
Σχόλια
