του Γιάννη Σχίζα
Γιορτάζοντας τα 10 χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή μου (31/12/13), καταχωρώ ένα άρθρο με τις πρώτες εντυπώσεις από την «έξοδό» από τον χώρο των συνεργατών μου… Το άρθρο αυτό το αφιερώνω στη μνήμη του παιδικού μου φίλου Ηλία Σταυρίδη (1946-2013), που πριν υποβληθεί σε μια κρίσιμη εγχείρηση μου έστειλε ένα e-mail : «Αν δεν συνέλθω, χάρηκα πολύ για τη γνωριμία μας» ! Τελικά δεν συνήλθε, όμως μου κληροδότησε το ευφυολόγημά του για να το διαχειριστώ…
Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί, στην κοινωνία των ανθρώπων που περιμένουν πώς-και-πώς τη συνταξιοδότηση δεν μιλάνε για παράταση της εργασιακής καριέρας. Όμως σε μια «υγιή κοινωνία» –όπως αυτή που σκιαγραφούσε ο Έριχ Φρομ– η εργασία θα ήταν ενδιαφέρουσα για τον εργαζόμενο και η συνταξιοδότηση «συναινετική».
Τώρα τα πράγματα είναι έτσι όπως είναι, και η σύνταξη είναι μια μετάβαση στο άγνωστο, ιδιαίτερα μέσα στις συνθήκες μιας χώρας όπου οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι πλειοψηφούν.
Στην πολιτική αεροπορία που αποχαιρετώ ως συνταξιοδοτούμενος, για δεκαετίες κρατούσε καλά μια «ηρωική φάση», με τον ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας (ΕΕΚ) να αποτελεί το αγχωτικότερο των όντων. Τότε υπήρχαν άνθρωποι που απέφευγαν συστηματικά να προωθηθούν στην πρώτη γραμμή του ελέγχου – κι ακόμη υπήρξαν και δύο που πέθαναν «στις επάλξεις» από καρδιακή προσβολή. Διατηρώ άσβεστη την εικόνα του ενός από κάποια συνεργασία μας, μερικές ημέρες πριν το θάνατό του : Μου φαινόταν απόλυτα ξετρελαμένος, κάπνιζε ασταμάτητα, έδειχνε στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης…
Τελικά η τεχνολογία άρχισε να εισβάλει καλπάζοντας, όμως σε αυτό το χώρο τα προβλήματα έτρεχαν ταχύτερα από τις λύσεις. Και ο έλεγχος της ΕΚ απέβαινε διαρκώς πιο προβληματικός, μέσα στις νέες συνθήκες κινητικότητας.
Πρόσφατα βλέποντας το Gravity, ένα φιλμ με μοτίβο τη σύγκρουση διαστημικού σταθμού με κοσμικά θραύσματα, σκεπτόμουν ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα επέκτασης ενός είδους εναέριου ελέγχου ακόμη και πάνω από τα 46.000 πόδια, που είναι τα σημερινά όρια, ως το εγγύς διάστημα, γιατί διαρκώς αυξάνεται η παρουσία δορυφόρων αλλά και περιφερόμενων σε τροχιά θραυσμάτων. Το μέγεθος του εγγύς διαστήματος μειώνει τις πιθανότητες συγκρούσεων, όμως οι ταχύτητες που αναπτύσσονται ενισχύουν τις αντίθετες πιθανότητες , τόσο ώστε κάποτε να αποδειχθεί ότι χρειάζονται Ελεγκτές Διαστημικής Κυκλοφορίας…
Πάνω στην αεροπορία, που ξεκίνησε πριν 110 χρόνια, πάτησε η εξερεύνηση του εγγύς διαστήματος, όμως και οι δυο τους δεν κατέρριψαν εκείνα τα τρομερά ρεκόρ που πέτυχε η θαλασσοπορία του 15ου και 16ου αιώνα, σε έναν άγνωστο πλανήτη. Ο Κολόμβος, ο Αμέρικο Βεσπούτσι, ο Βάσκο Ντε Γκάμα, έπλευσαν σε θάλασσες ανυπέρβλητης ως τώρα αβεβαιότητας…
Όμως το μέλλον… έχει μέλλον μπροστά του! Και η ιστορία έχει δείξει ότι όλα τα ρεκόρ καταρρίπτονται.
* YΠΑ: Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας
