Όταν μετέφερα στη ραδιοφωνική μου εκπομπή στο «Κόκκινο 105,5» το άρθρο που έγραψα στο Δρόμο (φ. 518) για τους Γάλλους αποικιοκράτες που αποκεφάλιζαν τους Αλγερινούς επαναστάτες και μετέφεραν τα κεφάλια τους στη Γαλλία για να τα εκθέτουν –από τον καιρό του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα μέχρι σήμερα– στις προθήκες γνωστών μουσείων στο Παρίσι, αρκετοί –απ’ ό,τι φάνηκε από τα τηλεφωνήματα που δέχτηκα στο σταθμό– ακροατές σοκαρίστηκαν. Τους ήταν δύσκολο να χωνέψουν αυτή την πληροφορία που ήταν άγνωστη μέχρι τον περασμένο Ιούλιο που η κυβέρνηση αναγκάστηκε να επιστρέψει τα κρανία 24 αγωνιστών στην Αλγερία για να ενταφιαστούν με όλες τις τιμές που τους πρέπει και τον πρόεδρο Μακρόν να ψελλίζει κάτι απολογητικά για τη γαλλική «αβρότητα». Σε δύο ακροατές που μου το ζήτησαν, έστειλα μερικά κείμενα από την Guardian και το Middle East Monitor για να δουν τις σχετικές φωτογραφίες και να τα προωθήσουν σε φίλους τους που αμφέβαλαν ότι οι Γάλλοι μπορεί να έκαναν τέτοιες ειδεχθείς πράξεις.
Η αλήθεια είναι ότι όταν έχεις συνδέσει μια χώρα, ένα λαό, με μια κουλτούρα που έχει βγάλει λαμπρούς στοχαστές, επιστήμονες και καλλιτέχνες, που έχει πρωταγωνιστήσει στην έξοδο της Ευρώπης από τον Μεσαίωνα και στην ανάδειξη του Διαφωτισμού, και μέσα από τα σπλάχνα της έχει βγει η περίφημη Γαλλική Επανάσταση, δυσκολεύεσαι να δεις την άλλη όψη, τη σκοτεινή, την κτηνώδη, αυτή που χαρακτηρίζει τη Γαλλία της αποικιοκρατίας, του ιμπεριαλισμού και του «νεοφιλελεύθερου» καπιταλισμού.
Και δεν θα επανερχόμουν στα της Γαλλίας τόσο σύντομα αν τα ίδια τα γεγονότα δεν με εξωθούσαν. Αν ο Μακρόν δεν συνέχιζε, με την έγκριση της Βουλής Του, την πρακτική που πηγάζει από τα πιο βαθιά πηγάδια της ανελευθερίας, του ρατσισμού και της αγριότητας.
Δημαγωγία και αυταρχισμός
Προσωπικά, δεν έχω καμία ψευδαίσθηση για τις προθέσεις και επιθυμίες της γαλλικής ελίτ και μιας καθόλου ασήμαντης μερίδας του γαλλικού λαού. Γι’ αυτό και ανησυχώ πολύ για τη σταδιακή, αλλά σταθερή συρρίκνωση των σπουδαίων μεταπολεμικών επιτευγμάτων στο πεδίο του κοινωνικού κράτους, της ειρηνικής συνύπαρξης και των πολιτικών δικαιωμάτων στη Γαλλία και γενικότερα στο δυτικό κόσμο.
Η υπέρμετρη και άκρως δημαγωγική αντίδραση στο φόνο του καθηγητή Samuel Paty που έδειξε στους μαθητές του τα σκίτσα που γελοιοποιούν τον Μωάμεθ, αποκαλύπτει ότι τέτοιου είδους απάνθρωπες πράξεις που γεννιούνται μέσα σε εστίες ανασφάλειας, απογοήτευσης, αποκλεισμού, υποτίμησης, προσβολών και, επακόλουθα, σύγχυσης, μίσους και οργής, όχι μόνο δεν ενοχλούν τη γαλλική ελίτ, αλλά την τονώνουν κιόλας επειδή της δίνουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί το γεγονός επικοινωνιακά, αποπροσανατολιστικά και αντιδημοκρατικά.
Γιατί τι άλλο κάνει όταν ανεβάζει στα ύψη τους τόνους προκειμένου αφενός να εντείνει την επιθετικότητά της στις ημιαποικίες της στην Αφρική (50 ιθαγενείς σκότωσε με αεροπορικό βομβαρδισμό για αντίποινα στο Μάλι!) τις οποίες εξακολουθεί να εκβιάζει και να λεηλατεί και αφετέρου να φέρεται βίαια στους Γάλλους πολίτες που διαμαρτύρονται για τα οικονομικά τους χάλια, αλλά και να πετσοκόβει τα πολιτικά δικαιώματα επιβάλλοντας μέτρα αυταρχικά τα οποία μόνο στις δικτατορίες και τα καθεστώτα χαμηλού δείκτη δημοκρατικότητας εφαρμόζονται.
Κι αν νομίζει κανείς ότι ο νόμος που ήδη ψηφίστηκε από το ένα σώμα της Βουλής για ποινικοποίηση (φυλάκιση και πρόστιμο μέχρι 45.000 ευρώ!) της φωτογράφισης-βιντεοσκόπησης των αστυνομικών εν δράσει, ήταν η κορύφωση των αντιδημοκρατικών μέτρων που εφαρμόζονται διαδοχικά, θα πέσει έξω!
Το ό,τι δεν δόθηκε πολύ δημοσιότητα σε ένα άλλο ακραία αντιδημοκρατικό και τρομοκρατικό μέτρο, το οποίο είναι το πιο αποκαλυπτικό όλων, έχει να κάνει με το πόσο βαθύς είναι ο ρατσισμός στη Γαλλία. Ακόμα και η Αριστερά απέφυγε να το ανεβάσει, ενώ κάνει –και σωστά- μεγάλο θόρυβο για την απαγόρευση των φωτογραφίσεων. Κι αυτό εξηγείται απ’ το γεγονός ότι πιθανά δεν θέλει να δυσαρεστήσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των Γάλλων που εγκρίνουν κάθε μέτρο, όσο αυταρχικό κι αν είναι, όταν στρέφεται κατά των ξένων και ιδίως των μουσουλμάνων. Να σημειωθεί ότι στη Γαλλία, μεταξύ άλλων, απαγορεύεται στις γυναίκες μουσουλμάνες να ντύνονται με βάση την κουλτούρα τους.
Το ακραίο είναι ότι δόθηκε εντολή στους εκπαιδευτικούς να κάνουν συζήτηση στις τάξεις σχετικά με την ισλαμική τρομοκρατία, όχι, όμως, απλά για να ενημερώσουν και να επιμορφώσουν τα παιδιά, αλλά και για να τα παγιδέψουν, αφού η εντολή συνοδευόταν από την αυστηρή επιταγή να αναφέρουν οι δάσκαλοι στις αρχές κάθε μαθητή που σ’ αυτή τη συζήτηση θα εξέφραζε απόψεις που δεν συμφωνούν με την κρατική αφήγηση. Σε πρώτη φάση, έγιναν 400 καταγγελίες από εκπαιδευτικούς σε βάρος παιδιών δέκα ετών! Και το πιο σαδιστικό είναι ότι ενημερώθηκε η αστυνομία η οποία έκανε εφόδους σε διαμερίσματα, ξημερώματα, και μπροστά στα έντρομα μάτια των γονιών τους, σήκωσε από τα κρεβάτια τους μικρούς μαθητές τους οποία μετέφερε σε αστυνομικά τμήματα όπου ανακρίθηκαν επί δέκα ώρες με την παρότρυνση των ανακριτών να καρφώσουν τους γονείς τους εάν απ’ αυτούς άκουσαν απόψεις που θεωρούνται φιλικές στην «τρομοκρατία»! Δηλαδή, να ρουφιανέψουν τη μάνα τους και τον πατέρα τους!
Πογκρόμ σε παιδιά
Η εφημερίδα The New York Times, στις 23 Νοεμβρίου, σε εκτενέστατο ρεπορτάζ από τη Γαλλία, έδωσε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από την κρατική τρομοκρατία σε βάρος παιδιών και οικογενειών που δεν έχουν ποτέ απασχολήσει τις αρχές ούτε έχουν προβεί σε «ύποπτες» ενέργειες∙ φτωχών εργαζομένων, με γαλλική υπηκοότητα οι περισσότεροι, αλλά με καταγωγή από την Αλγερία, τη Νιγηρία, την Τουρκία και άλλες χώρες με μουσουλμανικό πληθυσμό.
«Μασκοφορεμένοι και οπλισμένοι με τουφέκια ντουζίνες αστυνομικών έκαναν επιδρομή σε τέσσερα διαμερίσματα σε ένα συγκρότημα κατοικιών στην Albertville, μια πόλη στις γαλλικές Άλπεις. Κατάσχεσαν υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα, έψαξαν κάτω από τα στρώματα και μέσα στα συρτάρια και πήραν μαζί τους άλμπουμ με φωτογραφίες και διακοσμητικά τοίχου με αποσπάσματα από το Κοράνι. Μπροστά στις αποσβολωμένες οικογένειες, οι αστυνομικοί αποχώρησαν με τέσσερις ύποπτους για “συμπάθεια στην τρομοκρατία”. Αυτό είναι αδύνατο, είπε η Aysegul Polat, στον επικεφαλής που έπαιρνε τον γιο της. Αυτό το παιδί είναι μόλις δέκα ετών. Ο γιος της –μαζί με άλλα δύο αγόρια κι ένα κορίτσι, όλα τους δέκα ετών- κατηγορούνταν ότι υπεράσπισαν την τρομοκρατία σε μία συζήτηση μέσα στη σχολική τάξη πάνω στο ζήτημα της ελευθερίας της έκφρασης σε ένα τοπικό δημόσιο σχολείο.»
Κοντά στη Μασσαλία, συνελήφθησαν δύο νέοι 16 ετών, «ο ένας γιατί επικρότησε τον αποκεφαλισμό και ο άλλος γιατί αρνήθηκε να σταματήσει να ακούει μουσική με τα ακουστικά του την ώρα που οι άλλοι κρατούσαν ενός λεπτού σιγή… Σε ένα γυμνάσιο κοντά στη Νις, συνελήφθη μια μαθήτρια 14 ετών, άθρησκη, κρατήθηκε για οκτώ ώρες στην ασφάλεια και υπέστη σωματική έρευνα επειδή στη διάρκεια συζήτησης στην τάξη της είπε ότι ο Samuel Paty «πήγαινε γυρεύοντας». Η νεαρή παραπέμφθηκε στον ανακριτή για τα περαιτέρω.»
Μια άλλη κοπελίτσα, 10 ετών, η Emira Yildirim, συνελήφθη και ανακρίθηκε γιατί εκδήλωσε μεν τη λύπη της για τον δολοφονημένο καθηγητή, αλλά πρόσθεσε ότι «εάν δεν είχε δείξει τις γελοιογραφίες, δεν θα είχε συμβεί το κακό.» Κι αυτό ήταν αρκετό για να μπουκάρουν στο παιδικό της δωμάτιο οι πάνοπλοι αστυνομικοί και να την μπουζουριάσουν!
Πολλοί γονείς δήλωσαν ότι τα παιδιά τους έχουν υποστεί μεγάλο σοκ, μερικά έχουν χάσει τον ύπνο τους, αλλά κατουριούνται πάνω τους ή φοβούνται να μιλήσουν!
Ο Μακρόν κατήγγειλε τον δυτικό Τύπο και συγκεκριμένα τους New York Times ότι δεν καταλαβαίνουν τον κοσμικό χαρακτήρα του γαλλικού κράτους και «νομιμοποιούν την τρομοκρατία».
Απ’ την άλλη, αν δημόσια εκφράσεις την άποψη ότι καλά κάνουν οι Γάλλοι στρατιώτες που σκοτώνουν αδιακρίτως μουσουλμάνους στην Αφρική, δεν κινδυνεύεις να διωχτείς για «εκθειασμό τρομοκρατίας». Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά για το κοσμικό κράτος όταν τα θύματα είναι μουσουλμάνοι και οι θύτες Γάλλοι… Δικαιώματα του πολίτη αλά Μακρόν!
