Οι φετινές φοιτητικές εκλογές ήταν οι πρώτες που διεξήχθησαν μετά την εισβολή του ΔΝΤ στη χώρα, μετά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για σκληρά κι επώδυνα μέτρα, μέσα σε ένα περιβάλλον γενικευμένης λαϊκής οργής και αγανάκτησης αλλά πάνω απ’ όλα διεξήχθησαν μέσα σ’ ένα περιβάλλον τεράστιας ρευστότητας και αβεβαιότητας (πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής).
Στα αποτελέσματα καταγράφεται μεγάλη άνοδος της ΠΑΣΠ (ΠΑΣΟΚ), μεγάλη πτώση της ΔΑΠ (ΝΔ) που διατηρεί όμως την πρωτοκαθεδρία στους φοιτητικούς χώρους, αυξάνουν τις δυνάμεις τους έστω οριακά η Αρ.Εν. (ΣΥΡΙΖΑ) και η ΕΑΑΚ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και για δεύτερη συνεχή χρονιά έχει αρκετή πτώση η ΠΚΣ (ΚΚΕ). Μεγάλος νικητής όμως και της φετινής εκλογικής διαδικασίας είναι η άνοδος της αποχής (μετά την ήδη αυξημένη περσινή).
Παρά το ότι σε αρκετές σχολές συνεχίζεται η καταμέτρηση και οι παρατάξεις για μια ακόμη φορά δε συμφωνούν στην κοινή έκδοση αποτελεσμάτων μπορούν να βγουν κάποια πρώτα συμπεράσματα:
1. Οι κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται αυτή τη περίοδο, η επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας και η νεολαία, η οργή κι η αγανάκτηση είναι στοιχεία που δεν καταγράφηκαν στα αποτελέσματα των φετινών φοιτητικών εκλογών
2. Οι δυνάμεις του δικομματισμού (συνολικά) δεν ηττήθηκαν στις φοιτητικές εκλογές. Λειτούργησαν στη λογική των συγκοινωνούντων δοχείων, δηλαδή η πτώση του ενός (ΔΑΠ) σημαίνει άνοδο του άλλου (ΠΑΣΠ). Δε στοχοποιήθηκαν ως οι εκφραστές στις σχολές των πολιτικών που οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική υποδούλωση, ως οι εκπρόσωποι του σάπιου πολιτικού συστήματος και του ΔΝΤ
3. Η αριστερά (στην όποια εκδοχή της, είτε πανηγυρίζει, είτε αναζητά της αιτίες της «ήττας») συνεχίζει να μη δίνει πειστική απάντηση για το πώς μπορούν ν’ αλλάξουν τα πράγματα στις σχολές, για το πώς μπορούν να οργανωθούν αντιστάσεις και αγώνες, για το πώς μπορεί το φοιτητικό κίνημα να συμβάλλει στη δημιουργία ενός παλλαϊκού ξεσηκωμού
4. Η αποχή που έχει μια διαρκώς αυξανόμενη τάση δείχνει με τον πλέον έκδηλο τρόπο ότι όλο και μεγαλύτερο κομμάτι των φοιτητών γυρνάει την πλάτη στις φοιτητικές εκλογές. Ο τρόπος που γίνονται, οι τάσεις που (δεν) καταγράφονται, τα συμπεράσματα που (δεν) βγάζουν, δημιουργούν αποστροφή σε μεγάλα κομμάτια φοιτητών
Οι δυνάμεις της αριστεράς αν μείνουν στην απλή ανάγνωση των αποτελεσμάτων, αν μείνουν στους πανηγυρισμούς και στη χαρά για τη παραταξιακή επιβεβαίωση θα περιθωριοποιηθούν και θα ξεπεραστούν. Η ιστορικότητα της περιόδου, που όλοι ευαγγελίζονται, επιβάλλει άλλες πρωτοβουλίες, άλλες κινήσεις κι άλλες σκέψεις που δεν θα εγκλωβίζονται στην απλή καταγραφή σε εκλογικό επίπεδο. Οφείλουν να βρουν τρόπους και μεθόδους για να συναντηθούν με μαζικά ακροατήρια εντός σχολών. Για τη δημιουργία ενός πλατιού μετώπου που θα διεμβολίζει τις δυνάμεις του δικομματισμού, που θα στρατεύει φοιτητές με τη μεριά του αγώνα, που θα προετοιμάζει για τις επόμενες μάχες που έρχονται.
Γιώργος Πασσαλίδης
