Εξαιτίας του φαινομένου Ελ-Νίνιο καταστράφηκε από την ξηρασία το 100% της σοδειάς ρυζιού (323.629 τόνοι) σε περιοχές που είναι εξαιρετικά ευάλωτες. Η ποσότητα αυτή αντιστοιχεί στο 1,8% της ετήσιας παραγωγής ρυζιού των Φιλιππίνων.
Στα άμεσα αιτήματα των αγροτών που πλήγηκαν από την καταστροφή περιλαμβάνονται: μορατόριουμ στην πληρωμή ενοικίων της γης. Αναβολή πληρωμής χρεών προς τους γαιοκτήμονες, τους εμπόρους και παραγραφή των τόκων. Πιστώσεις με μηδενικό επιτόκιο. Καλλιέργεια με σπόρους παραδοσιακών τοπικών ποικιλιών. Άμεσα μέτρα ανακούφισης από την πείνα: ένα σακί ρύζι για κάθε νοικοκυριό, είδη μπακαλικής, στεγαστική βοήθεια. Στα πιο μακροπρόθεσμα αιτήματα περιλαμβάνονται: αγροτική μεταρρύθμιση, αναδασμός γης. Τερματισμός της φιλελευθεροποίησης της γεωργίας και εθνικοποίηση των φραγμάτων τα οποία ιδιωτικοποιήθηκαν πριν από λίγα χρόνια, με την ένταξη των Φιλιππίνων στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Η ένταξη στον ΠΟΕ υπονόμευσε την ικανότητα των Φιλιππινέζων αγροτών να παράγουν τα μέσα διατροφής και η χώρα πλημμύρισε από εισαγόμενο ρύζι.
