του Μάριου Διονέλλη
Έχει δίκιο ο Νίκος Φίλης να φωνάζει πως η συνέντευξη του Ιερώνυμου ήταν ένα συμβόλαιο πολιτικού του θανάτου. Μα το συμβόλαιο αυτό είχε τις ίδιες ακριβώς ρήτρες με τα αντίστοιχα συμβόλαια για τις «δολοφονίες προσωπικότητας» του Βαρουφάκη, της Κωνσταντοπούλου και όλων όσων διαφωνούσαν ή αποτελούσαν έστω παραφωνίες στη μνημονιακή στροφή του αρχηγού και του μηχανισμού του. Και τα συμβόλαια εκείνα τα υπηρέτησε με θέρμη ο Νίκος Φίλης.
Ίσως δεν φαντάστηκε πως θα έφτανε τόσο σύντομα και ο δικός του πολιτικός θάνατος όταν έλεγε στην πρόεδρο της Βουλής «θα σε τελειώσουμε» ή όταν έλεγε δημοσίως πως «ο Βαρουφάκης είπε πολλές μαλακίες». Σε αυτό μπορεί να μην πέφτει έξω αλλά σημασία έχει το «δημοσίως» καθώς η δήλωση τότε έγινε στην Κεντρική Επιτροπή και αφέθηκε βορά στα τηλεοπτικά κανάλια ώστε να «δολοφονήσουν» πολιτικά τον Βαρουφάκη. Ήταν ο ίδιος ο Νίκος Φίλης που μιλούσε, έστω και έμμεσα για ειδικά δικαστήρια για τον πρώην υπουργό Οικονομικών, ότι ακριβώς δηλαδή έλεγαν τότε η Νέα Δημοκρατία και ο Λοβέρδος.
Είναι βέβαιο πως τα θυμάται αυτά ο Νίκος Φίλης.
Όπως θα θυμάται και την αναφορά στους «Ταχρείους» της Πλατείας Συντάγματος το 2011 όταν κάποιες συνιστώσες δεν υπάκουσαν στον σχεδιασμό του κόμματος έναντι των ΜΑΤ του Παπουτσή.
Ο Νίκος Φίλης υπήρξε τα τελευταία χρόνια συνεργός «πολιτικών δολοφονιών» κατά συρροή και συναυτουργία.
Γι αυτό και είναι κάπως αστείος ο ρόλος του θλιμμένου επαναστάτη, τώρα που ήρθε η ώρα της δολοφονίας του δικού του χαρακτήρα από τον σκηνοθέτη Τσίπρα. Δεν θα είναι κανείς εκεί να τον υπερασπιστεί. Ούτε καν οι κομπάρσοι – σύνεδροι που τον εξέλεξαν πρώτο στην Κεντρική Επιτροπή. Το ξέρει και ο ίδιος πως αν ο Τσίπρας τους έλεγε πως δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν και τους ζητούσε να επαναλάβουν τη διαδικασία, πιθανότατα θα το είχαν κάνει…
