Του Μάριου Διονέλλη
Για ακόμα 50 χρόνια θα στοιχειώνει τις νεοφιλελεύθερες ονειρώξεις σας ο Φιντέλ. Όσο περισσότερο το ποτάμι της χολής που ξερνάτε για τον «δικτάτορα» τόσο μεγαλύτερος ο φόβος σας μη τυχόν και βρει μιμητές που θα σας χαλάσουν τα σχέδια, ειδικά στη Λατινική Αμερική που πάντα τη θεωρούσατε του χεριού σας και πάντα σας την έφερνε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Το χειρότερο που έχετε να κάνετε είναι να επικαλείστε τους Κουβανούς. Τον λαό της περήφανης αυτής χώρας που μπορεί να μη γεύτηκε τα αγαθά του καπιταλισμού, μπορεί να μην πηγαίνει μπροστά στις κάλπες όπως πάτε εσείς κάθε δυο χρόνια αλλά στέκεται κατά δεκάδες χιλιάδες στην ουρά για να αποχαιρετήσει τον άνθρωπο που συνδέθηκε όσο κανείς με την αντίσταση στον ιμπεριαλισμό. Και αυτό σας πονάει.
Θα μιλήσουν όλοι για τον Κάστρο. Οι τροϊκανοί εσωτερικού και τα κανάλια θα βγάλουν τα εσώψυχά τους και θα ασελγήσουν στην ιστορική μνήμη ενός λαού, που δεν ξέρω αν είναι ευτυχισμένος, σίγουρα όμως είναι περισσότερο υπερήφανος από τους λαούς της πολιτισμένης Ευρώπης, και ειδικά αυτούς που βρίσκονται στον ζυγό των μνημονίων.
Όσο για την Ελλάδα, μην ανησυχείτε. Μπορεί να είναι η μόνη χώρα που βρισκόταν στη μεγαλόπρεπη κηδεία αλλά ήταν και μία από τις τελευταίες απογοητεύσεις του Φιντέλ, όταν κι εκείνος πανηγύριζε μία μέρα μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.
Έζησε για να δει και κείνος την τραγική συνέχεια και φυσικά, αυτόν τον ενάμιση χρόνο από τότε, δεν ξανασχολήθηκε μαζί μας…
