Έχουμε ταυτίσει το ναζισμό και το φασισμό με ένα απεχθές καθεστώς με σαφή χαρακτηριστικά.
Ο Χίτλερ, η Κατοχή, τα SS και η Γκεστάπο, τα Καλάβρυτα και το Δίστομο, οι 200 της Καισαριανής και το Μπλόκο της Κοκκινιάς, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι θάλαμοι αερίων, η κατάργηση του Κοινοβουλίου, ο αγκυλωτός σταυρός, η μπότα και ο χαιρετισμός με το χέρι προτεταμένο. Εντάξει. Αλλά αυτά τα πολύ σαφή και έντονα γνωρίσματα του φασισμού, μπορεί να μας δυσκολεύουν να αναγνωρίσουμε το φασισμό όταν εμφανίζεται όχι σαν ένα ολοκληρωμένο μόρφωμα, αλλά εμφανίζεται αποσπασματικά και καλυμμένα, με διάφορες μεταμορφώσεις. Και ιδίως όταν εμφανίζεται κάτω από την ομπρέλα της αστικής δημοκρατίας.
Γιατί, σήμερα, ουσιαστικά αυτό γίνεται. Ήδη στην Αμερική, την ηγέτιδα του δυτικού κόσμου, ένα σημαντικό κομμάτι του αμερικάνικου λαού, περίπου της τάξης του 15%, πιστεύει ότι η Αμερική είναι ένα αστυνομικό κράτος, που φασιστικοποιείται με ταχύτατους ρυθμούς, ιδιαίτερα μετά το 2001. Με ειδικούς νόμους, όπως ο αποκαλούμενος Πατριωτικός Νόμος (Patriot Act), έχουν περιοριστεί τα πολιτικά δικαιώματα και έχει ενισχυθεί η εξουσία του κατασταλτικού μηχανισμού. Η Αμερική έχει τους περισσότερους φυλακισμένους στον κόσμο, με μεγάλη διαφορά από τη δεύτερη χώρα που είναι η Ρωσία και σχεδόν δεκαπλάσιους από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Σήμερα, στην Αμερική, όλοι οι πολίτες παρακολουθούνται από ένα τεράστιο μηχανισμό που απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους, πέρα από την αστυνομία και την εθνοφρουρά. Όλες οι τηλεφωνικές και διαδικτυακές επικοινωνίες καταγράφονται και αναλύονται. Όλοι οι δημόσιοι χώροι και πάρα πολύ ιδιωτικοί έχουν εγκαταστημένα συστήματα παρακολούθησης των πολιτών. Οι πολίτες ενθαρρύνονται να καταγγέλουν στις αρχές κάθε συμπεριφορά των συμπολιτών τους που φαίνεται ασυνήθιστη, και το κάνουν. Στο Γκουαντάναμο κρατούνται επί δώδεκα χρόνια άνθρωποι στους οποίους δεν έχει απαγγελθεί καμία κατηγορία και δεν προστατεύονται από κανένα δικαστήριο. Οπλοφορούν ακόμα και στα πανεπιστήμια και τις εκκλησίες. Και πολλά άλλα εξίσου τρομακτικά μιας κοινωνίας που διολισθαίνει ραγδαία στον ανοιχτό φασισμό με σως δημοκρατίας. Ένα εξαιρετικά ανησυχητικό ρεύμα που διαβρώνει εκ θεμελίων τις αστικές δημοκρατίες, ξεκινώντας από την αμερικάνικη που, μεταπολεμικά, προβλήθηκε παγκοσμίως σαν το πρότυπο της δημοκρατίας.
Η δημοκρατία σε αποσύνθεση
Και αυτά τα διαβρωτικά στοιχεία, τα βλέπουμε να αυξάνονται στην Ελλάδα. Η αστική δημοκρατία, εάν κάποιος ανησυχεί γι’ αυτήν, πραγματικά βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο.
Καθημερινά υπονομεύεται από τους προστάτες της. Ξεχαρβαλώνεται τμηματικά. Η Χρυσή Αυγή είναι το κερασάκι στην τούρτα, δηλητηριώδες, αλλά κερασάκι. Η επίσημη εξουσία, η κυβέρνηση, το κράτος, τα κόμματα εξουσίας, κατολισθαίνουν συμπαρασύροντας ό,τι είχε απομείνει από τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος. Μέσα στα τρία τελευταία χρόνια, έχουν τρωθεί βασικές αρχές και θεσμοί του συστήματος.
Το Σύνταγμα και το Κοινοβούλιο. Το Σύνταγμα αγνοείται κατ’ εξακολούθησιν. Σαν να μην υπάρχει. Για παράδειγμα, η κατοχύρωση της ισοβιότητας των δημοσίων υπαλλήλων που αποτελεί βασική διάταξη του Συντάγματος έχει κουρελιαστεί έμμεσα και άμεσα. Το υπογράμμιζε και ο Μανιτάκης, ο υπουργός της ΔΗΜΑΡ, που υπερθεμάτιζε πριν από δύο χρόνια όταν έλεγε τα αντίθετα απ’ αυτά στα οποία σήμερα πρωτοστατεί. Ο καθηγητής πανεπιστημίου, ο συνταγματολόγος, ο πρώτος επίορκος της χώρας.
Το νομοθετικό έργο κατάντησε παρωδία.
Οι νόμοι αντικαταστάθηκαν από υπουργικές αποφάσεις και οι βουλευτές ψηφίζουν με συνοπτικές διαδικασίες μνημόνια και πολυνομοσχέδια χιλιάδων σελίδων, με τα οποία εκποιείται η Ελλάδα και καταστρέφονται οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, χωρίς να τα έχουν έστω διαβάσει!
Η καταστολή. Χρησιμοποιούν την αστυνομία σαν τον μπόγια που κάποτε μάζευε τα αδέσποτα σκυλιά. Ξαμολάνε πάνοπλους αστυνομικούς στους δρόμους για να συλλαμβάνουν όχι κακοποιούς, αλλά όσους ανταποκρίνονται σε προδιαγραφές πολιτικού και φυλετικού χαρακτήρα. Όποιον έχει σκούρο μαυριδερό χρώμα και φαίνεται φτωχός. Εκατό χιλιάδες άτομα έχουν συλλάβει και ταλαιπωρήσει μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, μόνο με βάση το χρώμα της επιδερμίδας. Με χυδαιότητα και σκαιότητα. Απ’ αυτούς διάλεξαν δύο χιλιάδες που τους στοίβαξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σχεδόν κατά τα ναζιστικά πρότυπα, αλλά χωρίς εκτελέσεις και θαλάμους αερίων, και τους υπόλοιπους 98 χιλιάδες τους άφησαν για να τους ξανασυλλάβουν με την πρώτη ευκαιρία. Για να εκπαιδεύουν σε πογκρόμ το μεγαλύτερο –αναλογικά– αστυνομικό σώμα της Ευρώπης και για να ικανοποιήσουν τον κανιβαλισμό των ψηφοφόρων τους. Ένας μετανάστης με άδεια παραμονής εδώ και 14 χρόνια, με δύο παιδιά στο σχολείο, με χαρτιά και γνωστή κατοικία, έχει συλληφθεί έξι φορές μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, για να υποστεί μερικές ώρες ταλαιπωρίας κάθε φορά, χωρίς δικαιολογία, χωρίς συγγνώμη. Καραμπινάτος ρατσισμός.
Φτώχεια και λογοκρισία
Αλλά και με τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Είναι δημοκρατικό να κόβεις αυθαίρετα τις συντάξεις και τους μισθούς, να κάνεις τους φτωχούς φτωχότερους; Είναι δημοκρατικό να θεωρείς βάση της πολιτικής σου τις απολύσεις; Να διώχνεις ανθρώπους από τη δουλειά τους και να τους ρημάζεις τη ζωή; Αυτή είναι η χειρότερη μορφή φασισμού. Η αυθαιρεσία κι ο αυταρχισμός στο ζενίθ.
Είναι μήπως δημοκρατικό να συλλαμβάνεις πολίτες μόνο και μόνο για τα πολιτικά τους φρονήματα, επειδή αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση; Συνέλαβαν δεκάδες πολίτες που διαμαρτύρονταν στα προπύλαια του Πανεπιστημίου για το κλείσιμο του Indymedia που λειτουργεί διαδικτυακά εδώ και πολλά χρόνια και ενημερώνει πολλούς ανθρώπους για τα πολιτικά πράγματα μέσα από τη δική του σκοπιά. Γιατί έκλεισαν το Indymedia; Προφανώς διευρύνουν τη λογοκρισία. Γιατί συνέλαβαν 70 αντιεξουσιαστές, χωρίς καμία κατηγορία εναντίον τους, χωρίς καμία παράνομη πράξη; Για να τους φακελώσουν και να τους ταλαιπωρήσουν, αφού, μετά από μερικές ώρες, τους άφησαν ελεύθερους. Κι όπως έγινε γνωστό, ούτε ο πρύτανης ούτε άλλη αρχή του πανεπιστημίου είχε ζητήσει από την αστυνομία να παρέμβει στα προπύλαια και στο πανεπιστήμιο. Η ανάρτηση του μεγάλου πανό καταγγελίας της λογοκρισίας και η παρουσία των διαμαρτυρομένων ήταν ειρηνική. Αυτή η αυθαίρετη και νομικά αβάσιμη καταστολή δεν είναι ένα χειροπιαστό δείγμα της συντελούμενης φασιστικοποίησης;
Παρομοίως, δεν είναι φασιστική η σύλληψη και η πανηγυρική διαπόμπευση γυναικών που εκδίδονται και γυναικών που πάσχουν από ασθένειες χωρίς να έχουν προκαλέσει καμία βλάβη σε άλλον άνθρωπο, όπως αποδείχτηκε στα δικαστήρια που αθώωσαν μετά από άδικες πολύμηνες φυλακίσεις τις γυναίκες που έβγαλε στην τηλεόραση ο ανεκδιήγητος Λοβέρδος για να εμφανιστεί ως προστάτης της δημόσιας υγείας και να πάρει πόντους στον ανταγωνισμό για τα πόστα στην εξουσία; Δεν είναι φασιστικής έμπνευσης οι συλλήψεις των θυμάτων των ναρκωτικών και των αστέγων και η βίαιη μεταφορά τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης από τον Σαμαρά και τον Δένδια με την ανοχή του Βενιζέλου και του Κουβέλη;
Αγώνας καθολικός
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο φασισμός στην τρομακτικότερη εκδοχή του, του γερμανικού ναζισμού, ξεκίνησε με τον ίδιο τρόπο. Μέσα από την κοινοβουλευτική διαδικασία, την ανάληψη της εξουσίας με εκλογές και, στη συνέχεια, με διωγμούς εναντίον των ξένων, των στιγματισμένων κοινωνικών ομάδων και των πολιτικών μειοψηφιών. Οι κομμουνιστές, οι τσιγγάνοι, οι ομοφυλόφιλοι και οι Εβραίοι. Και οι Σλάβοι. Και μετά, εκατομμύρια άλλοι, Γερμανοί, Έλληνες, Πολωνοί, Σέρβοι, ο κόσμος ολόκληρος, κατακρεουργήθηκαν από το ναζισμό. Η μνήμη του παθήματος που έγινε μάθημα στην Ευρώπη, φαίνεται ότι εξασθενεί. Νεοναζιστικές, ρατσιστικές και εθνικιστικές οργανώσεις ξεφύτρωσαν παντού, με σημαντικά ερείσματα όχι μόνο μέσα στους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς, αλλά και σε καθόλου ευκαταφρόνητες κοινωνικές μειοψηφίες. Και το πιο ανησυχητικό, με αυξημένη ανοχή από τις κοινωνικές πλειοψηφίες.
Στα βήματα της πιο μελανής φάσης της νεότερης ιστορίας της Ευρώπης και της Ελλάδας, το πολιτικό κατεστημένο ενισχύθηκε με μεταγραφές από τη νεοφασιστική άκρα Δεξιά και την ενδοτική Αριστερά. Δεξιοί, φασίστες, κρυπτοφασίστες, διεφθαρμένοι σοσιαλδημοκράτες και ριψάσπιδες της Αριστεράς δημιούργησαν το πιο αντιλαϊκό, αντιδημοκρατικό και αντεθνικό μέτωπο από τη σύσταση του ελληνικού κράτους. Και, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, διέλυσαν την οικονομία της χώρας, συρρίκνωσαν την ανεξαρτησία της και αποσαθρώνουν τη δημοκρατία σπρώχνοντας την Ελλάδα στην άβυσσο.
Γι’ αυτό, ο αγώνας είναι πολυμέτωπος και καθολικός. Για την επιβίωση, την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία.
Στέλιος Ελληνιάδης
