Όταν το κράτος διαλύει συστηματικά τη Δημόσια Υγεία. Του Βασίλη Ζουμπάρη
Τoν τελευταίο καιρό ακούμε συχνά για ΕΟΠΥΥ, φαρμακοποιούς σε κινητοποιήσεις, καταγγελία συμβάσεων και ασφαλισμένους στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Τι συμβαίνει στον πολύπαθη και βασανισμένο χώρο της Υγείας το τελευταίο χρόνο. Ο «σύντροφος» κ. Λοβέρδος ξεκίνησε από 1/11/2011 τον Εθνικό Οργανισμό Παροχών Υπηρεσιών Υγείας εντάσσοντας σχεδόν όλα τα ασφαλιστικά ταμεία στο συγκεκριμένο ασφαλιστικό φορέα, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, όπως οι αυτοαπασχολούμενοι, και υπογράφοντας μια συλλογική σύμβαση με τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο, βάσει της οποίας οι φαρμακοποιοί όλης της χώρας, είναι υποχρεωμένοι να παρέχουν τα φάρμακα στους ασφαλισμένους και ο ΕΟΠΥΥ να εξοφλεί τους φαρμακοποιούς μετά από 45 ημέρες. Και όλα αυτά σε μια φαρμακευτική αγορά όπου επικρατεί το απόλυτο χάος.
Όλες οι πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρίες, οι οποίες διακινούν τις μεγαλύτερες ποσότητες φαρμάκων στην ελληνική αγορά, λόγω της κρίσης και φοβούμενες να μη χάσουν τα χρήματά τους, παρ’ όλο που έχουν υπερκέρδη, έχουν κλείσει τις στροφικές δηλαδή τις πιστώσεις προς την εγχώρια αγορά, φαρμακαποθήκη-φαρμακείο, ζητώντας τα χρήματα των παραγγελιών προκαταβολικά για την εκτέλεσή τους ή -στην καλύτερη περίπτωση- σε διάστημα ενός μηνός.
Παράλληλα, η φαρμακαποθήκη ζητεί από το φαρμακείο την πληρωμή των φαρμάκων όντως ενός περιθωρίου από 10 ημέρες έως 30 ημέρες. Και από εδώ και μετά αρχίζει το παράλογο.
Ο φαρμακοποιός είναι αναγκασμένος να πληρώνει αντικαταβολή ή το πολύ σε ένα μήνα τα φάρμακα που προμηθεύεται από εταιρίες ή φαρμακαποθήκες, και να περιμένει να πληρωθεί από τον ΕΟΠΥΥ -στην καλύτερη περίπτωση- σε 45 ημέρες. Σήμερα όμως αισίως το άνοιγμα αυτό έχει φθάσει τις 85 ημέρες και αγνοείται η συνέχεια.
Όπως φαίνεται από τα προηγούμενα, ο φαρμακοποιός είναι υποχρεωμένος να ασκεί με δικά του χρήματα (που δυστυχώς δεν υπάρχουν πλέον) την κοινωνική πολιτική του κράτους. Καθημερινά σφραγίζονται 100 επιταγές φαρμακοποιών και αυτή τη στιγμή 2.200 φαρμακεία έχουν μπει στον Τειρεσία, εκκρεμούν δε εκατοντάδες διαταγές πληρωμής σε βάρος φαρμακείων.
Σε όλα αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και τα ανεξόφλητα χρέη του 2011 προς τα φαρμακεία, που ανέρχονται σε αρκετά εκατομμύρια ευρώ και για τα οποία έχει πληρωθεί ο ΦΠΑ και φέτος καλούνται οι φαρμακοποιοί να πληρώσουν και φόρο εισοδήματος. Χρέη για τα οποία έχουν ζητήσει οι φαρμακοποιοί να μπορέσουν να συμψηφιστούν με τα χρέη τους προς την εφορία -πράγμα λογικό- το οποίο είχε υποσχεθεί η σημερινή κυβέρνηση, πριν γίνει κυβέρνηση.
Αντ’ αυτού, όμως, βγαίνει σήμερα ο κ. Σαλμάς και απειλεί τους φαρμακοποιούς ότι αν προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις δεν πρόκειται να τους καταβληθούν άλλα χρήματα.
Επίσης, απειλεί ότι θα προχωρήσει σε ατομικές συμβάσεις με τα φαρμακεία, προσπαθώντας να διασπάσει τον κλάδο και ότι δεν δέχεται εκβιασμούς. Το θέμα είναι ποιος εκβιάζει ποιον. Στην πατρίδα μας υπάρχει μια παροιμία που λέει «εκεί που μας χρωστάγανε μας πήραν και το βόδι».
Δυστυχώς, αντί να βρεθεί μια λύση, το υπουργείο ακολουθεί την πεπατημένη του κ. Λοβέρδου και βάζει σε αντιπαράθεση φαρμακοποιούς και ασφαλισμένους. Αυτό, λοιπόν, είναι το κράτος δικαίου που ενδιαφέρεται για την περίθαλψη των πολιτών του. Όλοι μαζί ενωμένοι εναντίον αυτής της εξαθλίωσης των πάντων.
Όλες οι πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρίες, οι οποίες διακινούν τις μεγαλύτερες ποσότητες φαρμάκων στην ελληνική αγορά, λόγω της κρίσης και φοβούμενες να μη χάσουν τα χρήματά τους, παρ’ όλο που έχουν υπερκέρδη, έχουν κλείσει τις στροφικές δηλαδή τις πιστώσεις προς την εγχώρια αγορά, φαρμακαποθήκη-φαρμακείο, ζητώντας τα χρήματα των παραγγελιών προκαταβολικά για την εκτέλεσή τους ή -στην καλύτερη περίπτωση- σε διάστημα ενός μηνός.
Παράλληλα, η φαρμακαποθήκη ζητεί από το φαρμακείο την πληρωμή των φαρμάκων όντως ενός περιθωρίου από 10 ημέρες έως 30 ημέρες. Και από εδώ και μετά αρχίζει το παράλογο.
Ο φαρμακοποιός είναι αναγκασμένος να πληρώνει αντικαταβολή ή το πολύ σε ένα μήνα τα φάρμακα που προμηθεύεται από εταιρίες ή φαρμακαποθήκες, και να περιμένει να πληρωθεί από τον ΕΟΠΥΥ -στην καλύτερη περίπτωση- σε 45 ημέρες. Σήμερα όμως αισίως το άνοιγμα αυτό έχει φθάσει τις 85 ημέρες και αγνοείται η συνέχεια.
Όπως φαίνεται από τα προηγούμενα, ο φαρμακοποιός είναι υποχρεωμένος να ασκεί με δικά του χρήματα (που δυστυχώς δεν υπάρχουν πλέον) την κοινωνική πολιτική του κράτους. Καθημερινά σφραγίζονται 100 επιταγές φαρμακοποιών και αυτή τη στιγμή 2.200 φαρμακεία έχουν μπει στον Τειρεσία, εκκρεμούν δε εκατοντάδες διαταγές πληρωμής σε βάρος φαρμακείων.
Σε όλα αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και τα ανεξόφλητα χρέη του 2011 προς τα φαρμακεία, που ανέρχονται σε αρκετά εκατομμύρια ευρώ και για τα οποία έχει πληρωθεί ο ΦΠΑ και φέτος καλούνται οι φαρμακοποιοί να πληρώσουν και φόρο εισοδήματος. Χρέη για τα οποία έχουν ζητήσει οι φαρμακοποιοί να μπορέσουν να συμψηφιστούν με τα χρέη τους προς την εφορία -πράγμα λογικό- το οποίο είχε υποσχεθεί η σημερινή κυβέρνηση, πριν γίνει κυβέρνηση.
Αντ’ αυτού, όμως, βγαίνει σήμερα ο κ. Σαλμάς και απειλεί τους φαρμακοποιούς ότι αν προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις δεν πρόκειται να τους καταβληθούν άλλα χρήματα.
Επίσης, απειλεί ότι θα προχωρήσει σε ατομικές συμβάσεις με τα φαρμακεία, προσπαθώντας να διασπάσει τον κλάδο και ότι δεν δέχεται εκβιασμούς. Το θέμα είναι ποιος εκβιάζει ποιον. Στην πατρίδα μας υπάρχει μια παροιμία που λέει «εκεί που μας χρωστάγανε μας πήραν και το βόδι».
Δυστυχώς, αντί να βρεθεί μια λύση, το υπουργείο ακολουθεί την πεπατημένη του κ. Λοβέρδου και βάζει σε αντιπαράθεση φαρμακοποιούς και ασφαλισμένους. Αυτό, λοιπόν, είναι το κράτος δικαίου που ενδιαφέρεται για την περίθαλψη των πολιτών του. Όλοι μαζί ενωμένοι εναντίον αυτής της εξαθλίωσης των πάντων.
* Ο Βασίλης Ζουμπάρης είναι φαρμακοποιός στη Θεσσαλονίκη
Σχόλια
