Η καθημερινότητα γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Τα κανάλια της τηλεόρασης μας αποθαρρύνουν, η πραγματικότητα μας αποθαρρύνει, οι άνθρωποι μας αποθαρρύνουν.
Όμως, ευτυχώς που υπάρχουν και οι ιστορίες – αληθινές ή ψεύτικες δεν έχει σημασία. Γιατί είναι μερικοί άνθρωποι που ακόμα τις αγαπούν, τους αρέσει να τις ακούνε και να τις διηγούνται στον κόσμο. Μια τέτοια ιστορία μας διηγείται και η Αγγελική Δαρλάση, μια ιστορία με τίτλο Το δέντρο που είχε φτερά.

Αυτή η ιστορία είχε την τύχη να πέσει στα χέρια κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι την «έκαναν δική τους» και θέλησαν να τη ζωγραφίσουν, βάζοντας όλο το μεράκι και τη φαντασία τους.
Οι άνθρωποι εκείνοι είναι οι εκπαιδευόμενοι και oι εκπαιδευόμενες του προγράμματος Οδυσσέας (Εκπαίδευση Μεταναστών στην ελληνική γλώσσα, την Ιστορία και τον πολιτισμό» που υλοποιείται από το ΙΔΕΚΕ -Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων). Συμμετείχαν στα μαθήματα επιπέδου Α1, τα οποία διεξήχθησαν στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης, στο χώρο του πνευματικού κέντρου του Ιερού Ναού Ευαγγελίστριας. Κατάγονται από διάφορες χώρες της Δυτικής Ευρώπης (Αγγλία, Ολλανδία) και από χώρες των Βαλκανίων (Ρουμανία).
Η ιδέα ήρθε αυθόρμητα: να διαβάσουν το βιβλίο και στη συνέχεια να το ξαναγράψουν, με λιγότερα λόγια, μια και οι εκπαιδευόμενοι/ες έκαναν τα πρώτα βήματά τους στα ελληνικά. Στη συνέχεια πρόσθεσαν υπέροχες ζωγραφιές, στις οποίες αντανακλάται η προσωπικότητα και το στυλ του καθενός. Έτσι, δημιούργησαν ένα δεύτερο βιβλίο από απλά, καθημερινά υλικά: χαρτόνι, μαρκαδόρους και κηρομπογιές.
Το όμορφο αυτό βιβλιαράκι παρουσιάζεται σήμερα (Σάββατο 7 Μαΐου) σε εκδήλωση που πραγματοποιείται στο βιβλιοπωλείο Δομή παρουσία της συγγραφέως, Αγγελικής Δαρλάση. Θα το διαβάσουν στους πιτσιρικάδες που θα βρίσκονται εκεί και σε όσους μεγάλους θέλουν να το ακούσουν.
Τελικά, ευτυχώς που υπάρχουν και οι ιστορίες, για να μας δίνουν φτερά, σαν τα φτερά που έδωσε εκείνο το μικρό πουλί στο μοναχικό δέντρο της ιστορίας. Ας σημειωθεί ότι το βιβλίο Το δέντρο που είχε φτερά τιμήθηκε φέτος με έπαινο της ΕΒΓΕ για την εξαιρετική εικονογράφηση της Ίρις Σαμαρτζή. Ευχόμαστε να εμπνεύσει και άλλους ανθρώπους να γράψουν, να ζωγραφίσουν και να… πετάξουν.

Ιωάννα Κωστάκη,
εκπαιδευτικός

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!