Κλυδωνισμοί στην κυβέρνηση – Εκλιπαρεί την τρόικα ενώ επιταχύνειτο πρόγραμμα ισοπέδωσης – Νέο πολιτικό μασάζ στους υποψήφιους «αντάρτες». Του Δημήτρη Υφαντή
Φαίνεται πως κλείνει άλλος ένας βασανιστικός γύρος «επικαιροποίησης» του αδιαπραγμάτευτου Μνημονίου. Άραγε, από τους τελευταίους; Γιατί όλο και συχνότερα τα κυβερνητικά στελέχη λανσάρουν πως το Μνημόνιο σε λίγους μήνες «τελειώνει». Ο Ευ. Βενιζέλος απάντησε στον Αλ. Τσίπρα ως εξής: «για να σκίσετε το Μνημόνιο θα πρέπει να ισχύει ακόμη και για να διώξετε την τρόικα θα πρέπει να τη βρείτε εδώ». Το γκροτέσκο της πολιτικής διαγωγής του αντιπροέδρου χρωματίζει για πολλοστή φορά την καθημερινή φρίκη. Ο ίδιος υποχρεώνεται σε φτηνές επιδείξεις κατάθεσης παραπόνων: «Yπονομεύετε με τη στάση σας την κυβέρνηση, ενώ οι θεσμικοί μας εταίροι έχουν παραδεχθεί ότι τα πάμε καλά». Έτσι απευθύνθηκε στην τρόικα ο Ευ. Βενιζέλος, σύμφωνα με τις διαρροές του επιτελείου του. Βέβαια, οι θεσμικοί εταίροι με κάθε αφορμή μετά τα συγκαταβατικά λόγια παραπέμπουν τους «δικούς μας» -πού αλλού;- στην τρόικα. Έτσι, τα αδιέξοδα διογκώνονται. Κι ενώ η κυβέρνηση ως μόνο κέρδος προβάλλει την εξασφάλιση μικρής χρονικής παράτασης, αυτό αποδεικνύεται χειρότερο κι από το τίποτα.
Σταγόνα-σταγόνα
Το δοκιμασμένο βασανιστήριο σε αυτή τη φάση εμπλουτίστηκε με νέο ρεπερτόριο εκβιασμών, αδειασμάτων και καρφωμάτων. Πρόκειται για τη συστηματική παγίδευση της «σκιώδους» πολιτικής εξουσίας της χώρας στις μεθοδεύσεις που απεργάζονται και επιτηρούν τα πραγματικά αφεντικά.
Είναι ενδεικτικό πως η κυβέρνηση ούτε στο περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα δεν έχει δικαιοδοσία, εφόσον ό,τι κι αν είναι στα αλήθεια αυτό, το διαχειρίζεται αποκλειστικά η τρόικα. Έτσι είναι αναγκασμένη να μετατρέψει σε ένα ακόμη χαράτσι την, εκ των υστέρων, πρωτοβουλία για την επανασύνδεση του ρεύματος.
Βιώνουμε ήδη τον όλεθρο όσων υποτίθεται πως η κυβέρνηση διαπραγματεύεται, με τραγικότερο τα θύματα της κατοχικής ανέχειας. Όσα έπονται άμεσα, η φορολόγηση των ακινήτων και της γης και η ρύθμιση για τους πλειστηριασμούς θα έπρεπε ήδη να έχουν διεκπεραιωθεί στο όνομα της εκκρεμούς δόσης της… δόσης του 1 δισ. από τον Ιούλιο. Και ακολουθούν τα επόμενα των προηγουμένων, από Γενάρη. Και λίγο πριν από τις ευρωεκλογές θα πρέπει να αποπληρωθούν ομόλογα πάνω από 4 δισ. Τα αντίτιμα; Αμυντική βιομηχανία, απολύσεις, ΕΟΠΥΥ, ιδιωτικοποιήσεις…
Σε αυτό το φόντο κλυδωνίζεται η επίπλαστη κυβερνητική πλειοψηφία. Οι κίνδυνοι δεν εντοπίζονται με σαφήνεια, ούτε η πολιτική ένταση εκδηλώνεται με κορυφώσεις και οξύνσεις, ώστε να ανακύπτουν ορατά ενδεχόμενα πολιτικών ανατροπών. Αλλά είναι τέτοιου βάθους και έκτασης το ρήγμα στο κοινωνικό έδαφος και διευρύνεται μέρα με τη μέρα, ώστε οι αντανακλάσεις είναι ευθείες μέχρι το εσωτερικό των Κοινοβουλευτικών Ομάδων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Οι τριγμοί δεν αποσοβούνται, οι «ελεύθερες» και οι «προειδοποιητικές» βολές είναι επαναλαμβανόμενες, η εναλλακτική λύση χωρίς Σαμαρά και Βενιζέλο, έτσι ή αλλιώς, τίθεται και διερευνάται πολύ έντονα πλέον και από τα γνωστά «τζάκια» της διαπλοκής. Από κοντά και οι δηλώσεις βουλευτών που δεν παραλείπουν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, τα «καρφιά», οι επιστολές. Η επόμενη εβδομάδα με τη φορολογία των ακινήτων, την Εξεταστική για τα υποβρύχια και τη ρύθμιση για τους πλειστηριασμούς θα αποτελέσει πολύ σκληρή δοκιμασία και σε αυτό το επίπεδο.
Ο πρωθυπουργός κι ο συνοδοιπόρος αντιπρόεδρος καταντούν να εκλιπαρούν, πλέον και δημοσίως, την τρόικα, αναζητώντας λίγο έλεος και χρόνο. Ίσως λίγος χρόνος υπάρξει, αλλά χωρίς καθόλου έλεος. Θα καταφύγουν έτσι ξανά σε κατά μέτωπο επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, πιθανώς με ένα δεύτερο γύρο σπέκουλας με επίκεντρο το ευρώ. Αλλά όταν υλοποιείται κατά γράμμα μια ληστρική πολιτική ενάντια σε ό,τι έχει απομείνει ως εισόδημα και περιουσία κι όταν από την άλλη εμμένει στην καρδιά της Ευρωζώνης η αξεπέραστη κρίση, τότε αποκαλύπτεται φτηνός και άσφαιρος ο νομισματικός εκβιασμός.
Επιστροφή στα βασικά
Κι ενώ έχουν ήδη ανασυρθεί και τίθενται σε ευρεία κυκλοφορία λογής ληγμένα πολιτικά γενόσημα και φαντασιώσεις, όπως η νεκραναστημένη κεντροαριστερά, η προσοχή όσων μας… προσέχουν επανέρχεται στα βασικά. Το κύριο άρθρο στο ηλεκτρονικό Βήμα απευθύνει έκκληση κατευνασμού στα «πολιτικά μίση και πάθη». Ενδεχομένως σκηνοθετούνται «αναβολές», υπό οποιοδήποτε πρόσχημα, είτε της ελληνικής προεδρίας στην Ε.Ε., είτε των επικείμενων ευρωεκλογών. Πρόκειται για σχέδια επί χάρτου και καθησυχαστικές προσδοκίες, που σύντομα θα διαψευστούν; Ή μήπως αναζητείται ο πολυπόθητος «κερδισμένος χρόνος», όσο το καταστροφικό πρόγραμμα του Μνημονίου εξανδραποδίζει το λαό και οργώνει την κοινωνική έρημο; Το ότι εκκολάπτονται διεργασίες και ωσμώσεις αναστήλωσης και διάσωσης του πολιτικού συστήματος γίνεται όλο και εμφανέστερο. Μόνο που το πολιτικό κατεστημένο και η ολιγαρχική κλεπτοκρατία διαθέτουν όλο και λιγότερα όπλα χειρισμού, χωρίς να διακυβεύσουν την πυροδότηση συνθηκών για ριζικές αλλαγές και ανατροπές. Η καθοριστική εμπλοκή της κοινωνικής δυναμικής ελλοχεύει ως η μεγαλύτερη απειλή.
Ως καθολική αντίσταση, ως μάχη για πολιτική ανατροπή και εναλλακτική προοπτική, η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα εδώ και μια μεγάλη περίοδο έχει υποχωρήσει. Αλλά θα ήταν μέγιστο σφάλμα να παραγραφεί. Και η τρόικα και η κυβέρνηση το πλήρωσαν αυτό το σφάλμα, όταν το διέπραξαν, κι όχι μόνο μια φορά αυτά τα τρεισήμισι χρόνια.
